Buiten in de tuin op het terras naast het grasveld dat er een bomen- en plantenkwekerwaardig bij ligt, nuttigen we het ontbijt. De terreinknecht is al bezig met maaien. Zoals we eerder ervaren hebben, hoort geluid erbij om in alle rust te ontwaken. Ook de Italiaanse arbeiders proberen de hitte voor te zijn.
We laten Pistoia achter ons, terwijl we de vele soorten bomen en planten eens goed kunnen bekijken. Ze houden er hier van om de bomen in allerlei vormen te snoeien. Conifeerachtige bomen die zich rondom de stam omhoog slingeren of in drie of vier bolletjes boven elkaar zijn verdeeld. Ook concrete vormen als een ruiter te paard, een T-rex, een diplodocus, een giraffe, dolfijnen, maken ze haarfijn. Het is helaas niet zo eenvoudig om zo'n boompje op de fiets mee te neme. Het irrigatiesysteem is zeer ingenieus uitgedacht. Vanuit een waterreservoir wordt het water via een groot netwerk van slangen verdeeld oer de planten en bomen die elk een eigen pot hebben met een paar kleine waterslangetjes erin.
De eerste 5 km zijn vlak en dan komen we aan de voet van de Monte Albano. In 12 km stijgen we naar 350 m ( dat valt mee!). Met in het achterhoofd we vandaag eindigen op de top van de berg kunnen we ook makkelijk genieten van de vergezichten.
Bovenaan ligt het dorp San Baronto. Deze heilige waakt over alle fietsers zo laat het monument bovenaan weten. De camping die hier ligt schijnt een soort oranjecamping te zijn (misschien overdrijf ik wat). Veel Nederlanders, die hadden we tijdens de klim inderdaad voorbij zien komen.
Het dorpje Papiano ligt iets verder. Helemaal niet groot, maar het is nog wel even een zoektocht naar ons tijdelijk verblijf voor de nacht. Zo gaan we ook ergens een grindweggetje naar beneden in, rijden we de hoofdweg verder naar beneden door en moeten we weer naar boven. Uiteindelijk vinden we het huis. Het is 13.30 uur. Bijzonder fraai is het zwembad tussen de vele olijfbomen met uitzicht (kijkend over de rand van het zwembad) over het dal en de bergen op de achtergrond. We duiken meteen het zwembad in en blijven hier de komende uren. We mogen dit wel een rustdag noemen.
We eten hier bij het huis. Er is een grote wijncollectie, dus er valt wel wat te proeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten