Pino-on-tour

Pino-on-tour

30 juli 2011

Lichtenfels - Bad Berneck i. Fichtelgeb.

Zaterdag 30 juli 2011 - 99,9% regen!
Lichtenfels - Bad Berneck i. Fichtelgeb. - 64 km

Om te beginnen een aanvulling op het verslag van gisteren. We zijn gisteren de grens van Thüringen en Beieren overgegaan. Geen Guten Morgen meer, maar Grüss Gott!

We staan op en zien dat het zwaar bewolkt is. Hoewel we ons niet zo met de weersvoorspellingen bezighouden, hadden we dit niet verwacht na de afgelopen warme en zonnige dagen. Het is wel droog. De bakker rijdt om 8.15 uur luid toeterend om zijn aanwezigheid kenbaar te maken de camping op. Snel in de (nu nog korte) rij staan voor de bestelling. Het is behoorlijk fris.

We gaan mooi op tijd op pad. Als het meezit allemaal gaan we vandaag het hoogste punt van de reis meemaken.

Vertrokken met jassen aan, gaan deze later toch uit. We hebben het alweer warm gekregen.

Maar dan wordt de dreiging werkelijkheid en begint het onophoudelijk te regenen tot, zo zal blijken, 2 km voor de finish in Bad Berneck vandaag. Goed in de regenkleding en extra lagen kleding voor Tim en Daan er onderaan.

De wind staat wel gunstig en om 12.15 uur hebben we de eerste 30 km erop zitten. Dat gaat voorspoedig. We volgen vandaag de Main, die hier maar relatief smal is. Er gebeurt om ons heen niet zo veel en op de delen met intussen in modder veranderde en je banden vastzuigende grintpaden moeten we ons goed concentreren.

Rond 14.00 uur willen we iets eten en ons opwarmen in Untersteinach. Alle eettenten, behalve de Griek, zijn gesloten. Het wordt dus de Griek en korte tijd later zitten we aan de souvlaki. Van de Ouzo van het huis nemen we enkel een beleefdheidsnipje.

Onderweg besluiten we dat we vandaag niet de beklimming van de berg gaan doen. We rijden tot Bad Berneck en kloppen bij Gasthof Alte Post aan. Zimmer frei en enige minuten later staan we onder de heerlijk warme douche. Alle natte kleding hangt te drogen in de droogkamer.

We gaan het alleraardigste stadje, met kuuroord, in en lopend een rondje er doorheen. We eindigen bij de pizzeria. Moe maar voldaan gaan we van onze echte bedden genieten.

Het antwoord op Tim's vraag van gisteren is: het kasteel bij Eisenach heet de Wartburg en van de beroemdheden dienden tenminste Luther en Joh. Seb. Bach te worden genoemd. De inzenders hebben deze vraag goed beantwoord en zelfs nog mooie aanvullingen van Elisabeth, Goethe en Sabine Bergman-Pohl  (het laatste staatshoofd van het vroegere DDR).

Tim's fietsvraag van vandaag is:
Welke hoort niet in dit rijtje thuis?

Ketwiesel
Pino
Koga
Tretts

Inzendingen kunnen naar p.deruijter@novagraaf.com (voor de mensen die willen inhaken).

Henfstädt - Lichtenfels

Vrijdag 29 juli 2011 - Last van kuitenbijters!
Henfstädt - Lichtenfels - 74 km

Zuerst, speziel für unsere Freunde und Freundinne von IPA: grüssen und vielen Dank für den hausgemachten Schnaps!!

Op de summiere kanocamping geen ontbijt. Dat wisten we gister al. Eerst 6 km fietsen naar Themar waar we de bakker vinden. We kopen de halve bakkerij leeg (broodjes, croissants, berliner bol, fris, koffie, jus d'orange) en verbazen ons over het lage bedrag dat we moeten betalen. "Heeft u de frisdrank wel meegerekend?", vragen we nog. Ja, alles inbegrepen.

Meteen merken we dat het een heuvelachtige route is met korte, sterk stijgende beklimmingen - echte kuitenbijters! Onze benen hebben niet eens de kans om een beetje warm te worden. Het is meteen raak. In de kleinste versnelling naar boven en verstand op nul.

In Hildburgshausen houden we de eerste stop. Eigenlijk willen we taart, maar dat vinden we niet en we eindigen bij een brasserie waar we dan maar genoegen nemen met hamburger, toast hawai en curryworst met pommes. Eigenlijk te vroeg hiervoor maar ja, je moet wat.

Er is een soort markt/kermis op het plein. Meer dan anders vallen ons de mensen op met vele tattoos en rood geverfde haren. Moeilijk om "normale" mensen er uit te pikken. Is dit soms een funky punky place to be?

We gaan verder, na een pittige klim, langs een bosrand halverwege de heuvels. Links uitzicht op het uitgestrekte Werradal en alles wat zich daarachter bevindt en rechts hoge bomen. As je eenmaal op een top bent, dan krijg je ook wel wat moois te zien.

In Veilsdorf zeggen we de Werra route vaarwel en gaan we, een stukje zonder GPS track dus nu alleen op het boekje, via een rustige weg door het glooiende landschap naar Coburg. Onderweg barst het van de roofvogels die onze aandacht krijgen. Daar op 1 uur, nee daar op 3 uur. Wat, waar? Op 9 uur. Langzaam heuveltje op en dan zo hard mogelijk de afdaling in. Zo gaat het de hele tijd door. Topsnelheid 57 km/u! Volle kracht vooruit in de zwaarste versnelling.

Bij de Shell tanken we onze benzinefles vol en eten we een verkoelend ijsje.

Coburg is de eerste echte grote stad die we aandoen. Gemoedelijk met een mooie grote markt. Dat de stad de vroegere residentiestad is geweest valt te zien aan o.a. de grote, statige gebouwen en stadspoorten. Op de markt nuttigen we eindelijk de begeerde taart en fris. Hier wel weer toeristische "westerse" prijzen.

We zetten koers naar onze eindbestemming van vandaag, Lichtenfels. Eerst nog enkele flinke beklimmingen trotseren. Afstappen en fietsen duwen moeten we ook, en dat in het zicht van de finish. Uiteindelijk dalen we via een bospad naar Lichtenfels. Niet te hard en behendig sturen, totdat we het bos uitkomen en het laatste stuk steil naar beneden de stad in knallen. Ik zou op bepaalde kruispunten extra verkeersborden zetten: "Pas op voor onbesuisde, verrückte Holländer von links!"

Lichtenfels ziet er leuk uit. Gezellig centrum en een pizzeria gespot als mogelijkheid voor het avondeten.

We moeten nog een stuk de stad door en passeren grote supermarkten vlak voor we bij de camping aankomen.

Drukte op de camping. Menig fietser staat al meer dan een half uur te wachten bij de receptie. De chef is ergens op het terrein. Wij geven aan dat wij wel onze tent ergens gaan neerzetten. Dat doet de rest volgen. Iedereen vindt een plekje aan de oever van de rivier. Veel Praaggangers komen hier samen omdat de hoeveelheid campings relatief dunbezaaid is. De kinderen maken snel vriendjes en er wordt gespeeld en gevist. Tim vangt de eerste vis, een voorn!! Van dolle vreugde raakt het tuig helemaal in de war en kan er niet meer gevist worden. Die puzzel lossen we morgen op.

We koken zelf na boodschappen te hebben gedaan bij één van de supermarkten.

Het blijft lang lekker weer, dus het is aangenaam toeven. Gezellige en leuke gesprekken met de Nederlandse buren (o.a. Dido en Olof, tante en neefje (12 jaar) die ook naar Praag fietsen), maar ook met de Duitse buren. Speciale groeten aan de vrienden van IPA (internationale politie vereniging) met dank voor de zelfgemaakte schnaps!

Het antwoord op Tim's vraag van gisteren: de naam van het Duitse Pieterpad is de Rennsteig. Het wandelpad loopt over toppen van het Thüringerwald en vormde vroeger een grens tussen Thüringen en Beieren.

Er zijn weer goede antwoorden ingezonden en het blijft spannend aan kop!

Tim's vraag van vandaag: hoe heet het kasteel bij Eisenach en noem tenminste twee beroemdheden uit de geschiedenis die in Eisenach hebben gewoond.

28 juli 2011

Immelborn - Henfstädt

Donderdag 28 juli 2011 - Noodrantsoen aangebroken!
Immelborn - Henfstädt - 54 km

Na een goede nachtrust worden wij weer met zonnestralen begroet. Lekker om de dag in T-shirt en korte broek te beginnen!

Omdat de slagbomen voor het spoor wel heel erg lang van tevoren dichtgaan, gebaart een boer op een trekker dat we links van het spoor kunnen fietsen en verderop de spoor kunnen oversteken om op onze track te komen. Bovenop een oude, hoge schoorsteen zien we een groot ooievaarsnest. Het schijnt dat sinds 1936 de beschermde witte ooievaar midden in Immelborn broedt.

In gezwinde vaart (beetje bergaf en maar af en toe stijgend) rijden we naar Breitungen/Werra. Een mooi aangelegd fietspad brengt ons naar Wernshausen waarna we het bos induiken. Met een paar klimmetjes (1x afstappen en met moeite de fietsen naar boven duwen, zo steil) rijden we tientallen meters boven de Werra. Het is een prachtige bosweg omzoomd met hoge naaldbomen. De reeën laten zich helaas niet zien.

Verderop wordt één kant weiland. Opeens zien we op 9.00 uur een wouw (herkenbaar aan zijn brede V-staart) onze richting op zweven. Zo dichtbij, zo elegant en rustig. Prachtig om te zien. We wachten nog altijd op een aanvalsduik. Tim heeft de camera in de aanslag.

We klimmen nog wat verder omhoog (allemaal goed te doen) en dalen daarna af naar Wasungen. De route gaat naar rechts, maar wij gaan rechtdoor het centrum in op zoek naar een konditorei. Die vinden we en een dubbele bestelling taart en drinken wordt gedaan. Lekker in het zonnetje en met uitzicht op de vele vakwerkhuizen genieten we ervan.

Na de pitstop gaan we via het bos naar Walldorf. Hier zien we een fontein en vinden we dat het tijd is voor waterpret. Een welkome verkoeling.

De weg kronkelt door weilanden. We zien weer een burcht bovenop een berg en mogen genieten van de stank die door een compostbedrijf wordt geproduceerd. Links op de bergen zien we rechthoekige flats, opgeknapte oude DDR flats of luxe appartementen? Moeilijk te zeggen.

Via een mooie ijzeren fietsbrug verlaten we de route om Meiningen in te gaan. We rijden langs slot Elisabethenburg door naar de markt waar een indrukwekkend kerk met dubbele torens staat. We houden pitstop (het lijkt wel alsof we van terras naar terras gaan) voor drinken, hot dogs en de originele Thüringer bratwurst. Heerlijk!

Langs volkstuintjes, waar iedereen toch altijd wel druk mee lijkt te zijn, rijden we verder. Door een breed dal en onder een hoge brug waarover de snelweg gaat, rijden we langs het spoor en door groene weilanden.

Het valt ons op dat de graanvelden vervangen zijn door groene graslanden. Het landschap ziet er hierdoor anders uit. We ervaren ook weer wat meer gemoedelijkheid en vriendelijkheid van de Duitsers, sinds gisteren. Daarvoor konden mensen niet toeschietelijk zijn, geen gedag zeggen, zelfs wegkijken. Mensen konden er somber uit zien. Samen met andere fietsreizigers die we spreken komen tot dezelfde conclusie.

Hier doen gelukkig de glimlach (zelfs brede grijnzen verschijnen) en de uitbundige begroetingen van zich spreken. Zou het de invloed zijn van de Beierse grens die we naderen?

Vlak voor de camping zijn we getuige van de aanvalspoging van een sluipende vos in het weiland op twee uit elkaar staande reigers die roerloos staan. Voor welke reiger zal hij gaan? Als de vos ons heeft gespot, gaat hij in het gras liggen. Alleen de bovenkant van zijn kop en zijn oren zijn nog zichtbaar. De strijd wie het langste kan wachten verliezen wij en wij stappen op de fiets. We denken nog even sluwer te zijn dan de vos door ons achter een volgend bosje te verstoppen. Maar natuurlijk blijft de vos nog even liggen. Waarschijnlijk staat de wind verkeerd en zijn we makkelijk waar te nemen;-) We geven het op en komen aan bij de kanocamping. Klein stukje grond en weinig faciliteiten. Wel  een bar waar een paar outdoor dudes een biertje drinken. Goed idee! De douche is half in de open lucht en de WC is een chemisch toilet. Toch hebben ze het netjes gemaakt en voelt het prettig aan. In het dorpje is geen eten of drinken te krijgen. Dus we doen een beroep op ons noodrantsoen. We koken macaroni en als het nodig is kunnen we morgenochtend pannenkoeken bakken. Waarschijnlijk wordt het ontbijt in Themar 6 km verderop.

Tim en Daan zijn druk met het voeren van zwartje en bruintje, de campingkonijnen. Lekker schommelen en spelen in het water van de Werra.

Antwoord van gisteren op Tim's vraag: arbeiders in zoutmijnen bleken vroeger nogal gezond te blijven. Dat werd toegeschreven aan de zoute lucht die zij inademden. Er zijn toen kuuroorden ontstaan die gebruik maakten van gradierwerken: geneeskrachtig zout winnen door water langs takken van de zwarte doornstruik te laten druppelen.

Tim's vraag van vandaag: Hoe heet het Duitse Pieterpad?

27 juli 2011

Creuzburg - Immelborn

Woensdag 27 juli 2011 - Spannende afsnijroute!
Creuzburg - Immelborn 62 km (10 km om)

We worden vroeg wakker. Half acht bedje uit. Zal onbewust de spanning een rol spelen? Plan is om naar Eisenach te rijden om vervolgens via de Rennersteig (het Pieterpad van Duitsland) over een berg heen zo'n 40 km korter te fietsen. Alternatief is ca. 80/90 km langs de Werra. Wij kiezen voor minder, maar zwaardere en afwisselende kilometers.

Omdat we op de kaart hebben gezien dat we verderop, vlak voor Eisenach, de Werra route verruilen voor de Herkules route, denken we slim te zijn door vanaf de camping in Creuzburg meteen al de gespotte Herkulesbordjes te volgen in plaats van terug te fietsen (dat komt immers niet in ons vocabulair voor). Ondanks dat we op de GPS zien dat we steeds verder van onze track afwijken hebben we hoop dat de weg om de berg heen naar links zal buigen richting Hörschel, het plaatsje waar we volgens de kaart de Herkules route op horen te pikken. De weg buigt niet naar links en een Duitse hondenuitlater (wordt een Duitse (herders)hond uitgelaten, is de hondenuitlater Duits, of beide?)bevestigt dat we de verkeerde kant op rijden. Een goede les, hoewel vaak meerdere wegen naar Rome (Praag) leiden pakt onze keus deze keer niet goed uit. We hebben 10 km op de teller als we weer bij af zijn.

We rijden langs de Werra naar Hörschel waar we op de T-splitsing, waar we linksaf richting Eisenach gaan, lang blijven praten met een stel uit Twente die van Praag naar NL rijden. Leuke mensen en we wisselen ervaringen en verhalen uit.

De weg naar Eisenach is in het begin slecht. Ongeregeld zootje betonnen platen (van de muur?)neergelegd waarover we hobbelend afdalen. Een fikse helling (16%) op onverharde weg met vangnet aan de linkerkant volgt. Daarna een mooi geasfalteerde weg. We stijgen gestaag naar Eisenach en zien van verre al de beroemde burcht Wartburg opdoemen. In Eisenach heeft Luther gewoond die hier het Nieuwe Testament in het Duits vertaalde. In het Bachhuis is Joh. Seb. Bach geboren. En Goethe verbleef vaak in de stad. Kortom een stad met een grote historie.

Wij eten en drinken wat op het marktplein en genieten van wat er om ons heen gebeurt.

Vanuit Eisenach gaan we dus via de Rennersteig een berg over. De weg is onverhard en vrij slecht. Goed voor mountainbikers en daar ga je dan zwaar bepakt en bezakt. We ontkomen er niet aan een paar keer (hellingen tot 20%) af te stappen en de fietsen lopend omhoog te duwen. Het gaat dan steeds maar om een paar honderd meter. Tim en Daan vinden het wel leuk om de berg op te rennen en ondertussen maken zij foto's van een zwoegende papa en mama. We werken ons goed in het zweet, maar als het hoogste punt wordt bereikt (ca. 400 m) krijgen we veel voldoening. Bij de afdaling gaan voor het eerst deze reis de helmen op. Rustig langs gaten en stenen manoeuvrerend en vaak over het gras tussen de sporen om niet in de vele en overhangende brandnetels te geraken, dalen we af. Zoms half uit het zadel staand om de schokken beter op te kunnen vangen. Onderaan de berg komen we weer in de bewoonde wereld. En uit de schaduw van het bos merk je meteen dat het een warme dag is geworden.

We pakken nog drie colletjes mee, hoogste punt van de dag 427 m, en uiteindelijk komen we langs de Werra (de route pakken we hier weer op) in Bad Salzungen waar we een bezoek brengen aan het terras van het kuuroord (alleen pitstop voor drinken). Het is beroemd om zijn Gradierwerken waar veel mensen op af komen om te kuren.

Vanaf Bad Salzungen rijden we naar Immelborn. Eerst naar de supermarkt voor boodschappen, dan door naar de camping.

Tent opzetten, Tim en Daan in de speeltuin, met de waterfiets het meer op (alsof we niet al genoeg gefietst hebben), zwemmen in het meer duikend vanaf de waterfiets, beachvolleyballen, eten klaarmaken.

Naast ons komt een stel te staan met ook een Hase Pino (nog de oude stalen versie). Ook twee Nederlandse dames die we twee dagen geleden ook waren tegengekomen ontmoeten we nu weer hier.

Lange dag geweest en zeer de moeite waard!

Het antwoord op Tim's bonusvraag met betrekking tot waar de grootste camping van Europa ligt is Wesel. Hier zijn we naar toe gegaan, niet Xanten dat aan de overkant van de Rijn ligt, zoals sommigen als antwoord hebben genoemd.

Het antwoord op de vraag van gisteren is: Lippe-Diemel-Weser-Werra.

Tim's natuurvraag van vandaag:

Wat is een Gradierwerk?

26 juli 2011

Creuzburg

Dinsdag 26 juli 2011 - Rustdag in Creuzburg

Is het rustdag, begint om half zeven de shovel van de lokale en hier om de hoek staande steenfabriek met veel lawaai zijn steentjes in een kiepwagen te mikken. Het is maar af en toe, dus we doezelen verder tot een uurtje of acht. Het zonnetje schijnt en het is lekker zitten (intussen horen we de shovel niet meer).

Ontbijt halen we bij de supermarkt en de bakker.

Om 10 uur melden we ons bij de kanovertrekplaats van de campingbaas. Het is er een uitgelezen dag voor om tweeëneenhalf uur in een mooie, blauwe kano de rivier af te glijden.

Met zonnebrand ingesmeerd, de spullen in een waterdichte zak en iedereen een peddel.

Bij de eerste brug links houden, anders komen we vast te zitten in de stenen. Net zoals een paar andere kanovaarders, die niet goed opletten. Onderweg trotseren we een paar kleine stroomversnellingen. Joehoe!

Het is toch weer anders om vanaf het water de omgeving in je op te nemen. Spreken net een 76-jarige man die alleen van hier naar Bremen is gekanoed. Respect!

We meren aan op een steenbank (geen zandbank) om te picknicken.

Af en toe maken we een pirouette op het water om de spanning erin te houden. Sommigen onder ons vinden het allemaal best spannend.

Teruggebracht op de camping luizen we de middag door. Spelletjes doen, praatje met deze en gene maken, wandeling door de stad en bezoek aan de burcht.

's Avonds koken we (sinds enige tijd) een maaltje voor de tent. Het is lekker weer om buiten te toeven.

De goede antwoorden op Tim's natuurvragen van gisteren zijn:

Vraag 1: de rat en de reuzenpad hebben wij niet gezien. De overige dieren hebben wij echt gezien, zelfs de vijf kamelen van het circus die langs het fietspad stonden te grazen.

Omdat menigeen van de inzenders de bonusvraag van gisteren niet heeft opgemerkt dan wel onbeantwoord heeft gelaten, bij deze een herkansing. Het antwoord volgt morgen.

Tim's natuurvraag van vandaag:
Zet de volgende rivieren in de volgorde waarin wij ze zijn tegen gekomen.

Werra
Diemel
Lippe
Weser

Op veler verzoek is het gokgehalte hiermee veranderd in moeilijkheidsgraad. ;-0

25 juli 2011

Eschwege - Creuzburg

Maandag 25 juli 2011 - Je doet je tent open en kijkt recht in een sissende zwanensnavel!
Eschwege - Creuzburg - 52 km

Het drupt wat op het tentdoek. Zou het nu toch weer niet mooi weer zijn? Om dat snel te weten te komen ritsen we de voortent open, steken ons hoofd naar buiten, maar doen de rits net zo snel dicht. Voor de tent staat papa zwaan met een dikke, opgezette hals en dreigend sissend. Mama zwaan en twee babyzwaantjes staan achter hem. Even wachten en dan gluren we of hij weg is. Dat is het geval. De zwanenfamilie is nu rustig gras aan het grazen. Ze moesten zich misschien ook een hoedje hebben geschrokken. Snel de tent uit en de tassen onder een afdakje zetten. Douchen en ontbijt kopen. Een heel rustig ontbijt zit er niet in omdat de zwanen ook zin in een lekker croissantje hebben. Het kleed met het uitgestalde ontbijt trekken we achter ons aan. De campingbaas heeft duidelijk vaker met het bijltje gehakt en weet de zwanen te verdrijven.

We groeten onze buren die -ook prachtig- letterlijk in een trekkershut overnachten. Op de, weliswaar niet overdekte, trekker met een mameloewagen erachter toeren zij door het land.

De regenjas kan uit blijven en we gaan eerst Eschwege in op zoek naar de fietsenmaker. Die vinden we maar helaas de zaak is dicht vanwege een fietsbeurs. Weer geen reserve opvouwbare achterband.

We rijden het stadje door en uit. We volgen de moderne variant van het oude karrespoor: twee smalle geasfalteerde stroken met gras ertussen. Via een landweg gaan we tussen visvijvers door en komen in Wanfried (frietjesdorp vindt Tim). Een mooi klokkenspel klinkt terwijl we de brug over rijden en het plaatsje inrijden. Met mooie vakwerkhuizen weer een aanblik waard. Bij de konditorei gaan we naar binnen waar we een grote bestelling taart en koffie en fris doen. We raken in gesprek met de lokalo's aan de Männer-Stamtisch (volgens het bordje op de tafel). Veel (wat is veel?) Nederlanders hebben een vakwerkhuis in Wanfried gekocht. Tussen de 5.000 en 40.000 euro plus ca. 100.000 verbouwingskosten kun je een leuk vakwerkoptrekje kopen. Omdat de konditorei geen toilet heeft, worden we doorverwezen naar het toilet in het mooie Rathaus.

Over een oud spoor rijden we naar Altenburschla om via Heldra waar we weer de oude grens oversteken naar Treffurt te rijden. De jas is uit gegaan en we rijden weer sinds een paar dagen in een T-shirt. Langzaamaan begint de aarde op te warmen en zien we lichtere lucht in de richting waar wij heen moeten. Door naar Falken, stilletjes en door een pad door het bos met aan de linkerkant steile rotswanden. Bij Ebenshausen steken we via de houten fietsbrug de Werra over.

We komen door Mihla heen. Een oud, nu industriestadje met wegen van typische Oost-Duitse keitjes. Hobbeldebobbeldebobbel. Ergens hebben ze hier ook letterlijk een beerput opengetrokken. Rotte eieren met spek volgens Daan. Stinkbommen van de kermis volgens Tim.

Een gravelpad door het bos voert ons naar Buchenau om via een panoramapunt en een fietspad door het Hainrich natuurpark door te rijden naar Creuzburg. Over de oude brug rijden we het plaatsje in. We zien gepleisterde huizen en flats die wij associëren met de DDR tijd. Het is wat soberder dan het westen en de fietspaden onderweg zijn ook vaker van slechtere kwaliteit.

Om 15.00 uur eindpunt op de camping. We hadden er meer van verwacht, maar de ruimte en het weidse uitzicht op het graanveld maken veel goed. Sanitair simpel. Oude douche die overal heen sproeit met een oud en of te lang of gescheurd douchegordijn. Een megaboiler zorgt er wel voor dat er warm water is. Was gedaan en de boel hangt in het middagzonnetje te drogen.

Eten doen we bij de ibis. Het is over het algemeen relatief goedkoop, zodat de keus snel genoeg genaakt is om niet zelf te koken.

Het goede antwoord op Tim's natuurvraag van gisteren was: de Duitse herder (niet vanwege het streepje ertussen, dat heeft Tim gewoon zo geschreven, dus degene die dat als argument heeft gebruikt, heeft geluk gehad ;-0). De overige dieren hebben we echt gezien! Weer goede inzendingen ontvangen en een paar gaan nek aan nek aan kop!

Tim's natuurvraag van vandaag:

Welke hebben we niet gezien, kies 2 van de 7 dieren. De 7 dieren zijn:
Zwijn
Reuzenpad
Damhert
Rat
Gierzwaluw
Kameel
Egel

Bonusvraag voor dubbele punten: Waar ligt de grootste camping van Europa?

24 juli 2011

Hann. Münden - Eschwege

Zondag 24 juli 2011 - Dik ingepakt door het Werratal!
Hann. Münden - Eschwege - 57 km

Het heeft vannacht geregend. Maar als we opstaan is het gelukkig (even) droog. We stellen ons echter in op een koude, regenachtige dag. Croissantjes, maanzaadbroodjes en "coffee to go" worden smakelijk verorberd. Het is hier in Duitsland kennelijk een vaste gewoonte bij campings, in restaurants en dergelijke steevast de kinderen met snoepjes en lollies te belonen. Wat een straf denken Tim en Daan die rapper dan rap de bestellingen doen en betalen.

We verlaten de camping via het bruggetje over de sluis en maken nog een soort ereronde door de stad met haar vele vakwerkhuizen om aan de rechteroever van de Werra de Werratalroute op te pikken.

Na een kwartier begint het dan toch te miezeren. Hier blijft het bij en er is geen zware regenval. Dus we denken dit is toch wel te doen. Of je het wishful thinking wil noemen of gebaseerd op de kennis van de weerdeskundigen, na morgen (en onderweg lezen we in een krant mogelijk zelfs vanaf morgen) gaat de temperatuur omhoog richting 21-27 graden de komende dagen en blijft het droog.

Ondanks de relatief weinige kilometers doen we er toch lang over. Met name vanwege een uitgebreide lunchstop bij Am alten Stockmacher, naast de (nog enige Duitse) oude ambachtelijke wandelstokkenmakerij met internationale allure, ook een restaurant waar we overheerlijke bratwursten en schnitzels (van die goeie dikke) krijgen voorgeschoteld. We bunkeren alles weg en met een baksteen in onze buik beginnen we aan de middagetappe.

Als we op een gegeven moment bij een wegafzetting het vrije fietspad op willen rijden, attendeert de politie ons erop dat de grote weg is afgesloten voor het autoverkeer en is vrijgegeven aan enkel fietsers en skeeleraars. Zal wel de regionale jaarlijkse fietsdag zijn of zo. Lekker breeduit fietsen we op de weg. En het is druk, veel families en anderen zijn op de fiets ondanks het troosteloze weer. De rook komt boven de bomen uit, wat betekent dat de bratwursten al op de BBQ liggen.

Het is drooggeworden en we fiesten door een mooi afwisselend landschap, steeds glooiende langs de over van de Werra. Af en toe weer over gravelpaden en zelfs ook over een weidepad bestaande uit alleen twee wielsporen met gras ertussen.

Vandaag gaan we over de vroegere grens tussen Oost en West heen en sliingeren mogelijk ook weer terug het Westen in. Later maar eens bekijken hoe die grens vroeger nu echt gelopen heeft.

We komen om 17.00 uur aan op de camping in Eschwege. Snel onder de warme douche om op te warmen. Geen douchemuntjes deze keer, dus we kunnen lekker lang eronder blijven staan.

Het juiste antwoord van Tim's natuurvraag van gisteren is "bospad", omdat we hier overheen gereden hebben en het in de betekenis van het dier niet hebben gezien. De andere dieren hebben we wel gezien. Onder de vele  inzendingen bevinden zich goede antwoorden. Hou dit vol de komende dagen!

Tim's natuurvraag van vandaag:

Wat hebben wij niet gezien, een gokvraag. Één van de vier uitkiezen:

Lama
Albino-kangeroe
Duitse-herder
Indischegans

Inzendingen kunnen weer naar p.deruijter@novagraaf.com (out of office reply negeren).
Morgen weer het juiste antwoord. Diegenen die nog niet hadden meegedaan, kunnen gewoon inhaken. Het gaat om het aantal meeste goede antwoorden.

23 juli 2011

Trendelburg - Hann. Münden

Zaterdag 23 juli 2011 - Mooiste gedeelte langs de Weser (zegt men)
Trendelburg - Hamm. Münden - 62 km

Het is droog, wel bewolkt en een harde wind. Goed ingepakt vertrekken we. Het eerste deel van het traject gaat over een overhard pad door het bos, kilometerslang. Af en toe een venijnig klimmetje. Zo rijden we langs de Diemel. We komen door de grote plaats bad Karlshafen waar we de eerste koffiebreak met lekkernijen uit de konditorei houden. Het is bekend als de witte barokstad. Mooie statige gebouwen zoals het raadhuis en het invalidenhuis. We rijden de stad uit (naar waar we later achterkomen) eigenlijk aan de verkeerde kant van de Weser en moeten via een smal tunneltje waar max. 1 fiets tegelijk doorheen kan om vervolgense met z'n allen de fietsen een steil bosweggetje met onstakels omhoog te duwen. De weg klimt en daalt door het dikke bos en op een moment rijden we schuin boven de spoorbaan. We volgen de Weser aan de oostkant.

Tim houdt in zijn schrift bij welke dieren er door ons gespot worden. Twee rode wouwen vliegen bijvoorbeeld een tijdje op respectabele afstand boven ons mee.

Voor opa en oma: in Lippoldsberg is een mooie Stelplatz voor campers!

Na de lunchbreak in Oedelsheim met uitzicht op een geinig pontje zonder motor maar dat zich voorttrekt aan een kabelbaan boven de rivier gebruikmakend van de stroming. Echt handwerk, maar het functioneert.

Als we het plaatsje Reinhardshagen passeren aan de overkant van de Weser hebben we goed uitzicht op hele reeks mooie vakwerkhuisjes.

De tocht gaat het laatste deel verder over een fietspad langs de grote weg. Niet bijzonder. Als het deel van vandaag met veel bombarie het mooiste deel langs de Weser wordt genoemd, moeten wij bekennen dat dit enigszins teleurstellend is. Wel mooie delen maar niet zo bijzonder als men doet vermoeden.

Verwelkomd door het aanhoudende klokkenspel van het raadhuis arriveren we in de toeristische plaats Hann. Münden. De camping ligt dichtbij het oude stadsdeel en het centrum, temidden waar de Fulda en de Werra samenvloeien en verder gaan als de Weser. Veel kanoërs hier die van camping naar camping varen..

Om de interactie wat groter te maken ;-) met onze trouwe volgertjes is de dagelijkse rubriek, à la Lieve Marianne, "Tim's natuurvraag van vandaag" geboren.

Tim's natuurvraag van vandaag:

Welke hoort er niet in dit rijtje thuis?

Bosmuis
Boskever
Bospad
Rode bosmier

Stuur het antwoord wat jij denkt voor de nieuwe posting van morgen naar p.deruijter@novagraaf.com.

Het goede antwoord volgt morgen op de website. Gaston, wat zijn de prijzen? Wie het meeste goed heeft, krijgt een souvenir van onze reis.

22 juli 2011

Hamm - Trendelburg

Vrijdag 22 juli 2011 - Stukkie treinen en weer een eind op streek!
Hamm - Trendelburg - Trein (anderhalf uur) en fiets (34 km)

Het is wel makkelijk klaarmaken zo in een hostel in plaats van op de camping en we laden de fietsen dan ook snel op. Uitgebreid ontbijten en dan 4 km fietsen naar het station. Immer gerade aus door de winkelstraat (de winkels zijn nog niet open dus fietsen mag) komen we bij het station aan. Geen enkel probleem om kaartjes voor de enkele reis Warburg te kopen. Nog even overleg tussen het personeel: 2 of 4 fietskaartjes berekenen voor 2 tandems. Onze onschuldige blik ;-) leidt ertoe dat we worden gematst en ze rekenen maar 1 kaartje per tandem.

Op naar spoor 4a waar de trein om 9.46 uur zal vertrekken. De tandems passen net niet in de lift, dus we halen de bagage eraf en tillen de tandems de trap op. We hebben nog een half uur de tijd om een kopje koffie te kopen.

De trein komt eraan. De deuren en het perron zijn gelijkvloers. De bagage die we bovenaan de trap er weer op hadden gedaan kan dus blijven zitten. De ruimte voor de fietsen in de trein is zeer royaal. Daar kunnen de treinen in NL nog eens een puntje aan zuigen! Aan beide kanten van de wagon is een reeks klapstoelen waar aan elke kant een tandem gemakkelijk kan staan en er is, zo blijkt later, zelfs nog ruimte voor een kinderwagen en een rollator. Dit gaat heel relaxed. We zoeken een plekje in de nog nauwelijks gevulde trein. Tim en Daan houden zich bezig met tekenen en puzzels maken. Na Paderborn zien we het aantal hogere heuvels toenemen. Het landschap verandert van enigszins glooiend tot serieuzere heuvels.

De treinreis duurt anderhalf uur en dan stappen we uit in Warburg. Het is hier een stuk frisser, we zitten ook al een stuk hoger. Hoogste punt dat we vandaag bereiken is 197 m. We kleden ons op het station warm aan. Voor het eerst zelfs fietsen wij (A en P) in de lange broek (T en D fietsen al wat vaker in een lange broek).

Op de navigatie pikken we vanaf het station de route snel weer op. Toch frappant dat het landschap hier meteen een ander gevoel geeft. Een paar klimmetjes (goed te doen) en dan (Tim en Daan gaan er eens goed voor zitten) vol gas op de grootste versnelling de afdaling in. Ietsje meer inspanning vandaag, maar wel leuk!

Mooie route, langs bosranden aan de ene kant en de overwegend graan- en maisvelden aan de andere kant. We volgen het slingerende riviertje de Diemel. Om de haverklap staan er bankjes en tafels, iedereen die wil kan ergens een rustig plekje uitzoeken om van de natuur te genieten. Verder komen we door dorpjes met de zo typerende vakwerkhuizen waar we af en toe pauzeren. Echt een leuk gezicht.

We komen in Trendelburg aan. Mooi, middeleeuws vakwerkdorpje bovenop een heuvel met het (Er gaat ook een sprookjesroute hierlangs) kasteel van Rapunzel.  De lange haarvlecht hangt vanuit de toren naar beneden. Onderaan de heuvel aan de Diemel bevindt zich de camping en we zetten om ca. 3 uur onze tent op vlak naast een stroomversnelling. Nu maar hopen dat we vannacht niet te veel naar de WC moeten!

We gaan even lekker pingpongen en gaan 's avonds te voet naar het kasteel om dit te bekijken. Mooi oud interieur en ridderharnassen in het hotel in het kasteel. We kiezen een restaurant om lekker van rumpsteak, schnitzel, bratwurst en bratkartoffeln te genieten. Goed eten op z'n Duits.

Wandelend naar beneden verzamelen Tim en Daan tientallen kastanjes die vervolgens op de camping met de hamer (waar hebben we die anders voor mee?) worden stukgeslagen en ontleed. De hamer wordt hierna als knuppel gebruikt voor een potje honkbal met een tennisbal.

Het weer is in ieder geval droog vandaag.

21 juli 2011

Hamm

Donderdag 21 juli 2011 - Rust- en regeldag in Hamm

Na het ontbijt gaan we op weg naar de fietsenmaker. Twee mannen onderwerpen de slijtende achterband aan een grondig onderzoek en stelt behoorlijk stellig als diagnose dat er nog niet een nieuwe achterband op hoeft. Praag is te redden op deze band. Pas als de gele slijtageplekken veranderen in groene moeten we gaan denken aan een nieuwe band. Wel is het vreemd dat de slijtageplekken aan een kant zitten, hangen we teveel naar links of is er met een te zachte band gereden. Beide opties zijn niet erg snel denkbaar. De band is altijd minstens zo hard geweest als nu en de band is wat dit betreft in orde, aldus de fietsendoktoren. Los hiervan heeft de fietsenmaker maat 26' niet en zou een achterband moeten bestellen. Kortom, de tocht gaat zonder reparatie verder.

We hebben de zwemspullen meteen meegenomen en gaan direct naar Bad Reha Hamm een groot aqua- en wellness resort. Zwemkleding aan en direct naar de 95 m. snelle rode (hard op schouderbladen hielen en deels pikkedonker) en de wat kortere, langzamere, maar venijnigere (met scherpe bochten) blauwe baan. Met en zonder band krijgen we er gene genoeg van. Afwisseling wordt gevonden in het golfslagbad, het zoute warmwaterbad buiten en de bubblebaden.

Na drie en een half uur houden we het voor gezien.

Terug naar de hostel waar net twee andere fietsende Praaggangers arriveren. We laten ze binnen omdat er verder nog niemand aanwezig is en we delen ervaringen.

Morgen is het plan de trein naar Warzburg te nemen en ca. 25 km te fietsen naar de volgende camping. Anique heeft de etappes herberekend en hierdoor moeten we iets beter on track komen en hopen we ook wat eerder het mooie, zonnige weer tegen te komen. Eens kijken hoe het tandemvervoer in Duitsland gaat. Altijd weer even een spannend en onzeker moment.

De gisteren nat geworden en gewassen kleding is nog niet helemaal droog en drogen we onder de fohns (waar je helemaal onder kunt staan) in de badkamer.

Film en foto






20 juli 2011

Haltern am See - Hamm

Woensdag 20 juli 2011 - We zien wel weer waar we uit komen!
Haltern am See - Hamm - 68 km

We hebben als enigen, los van het beheerdersechtpaar, de nacht doorgebracht op de kanoclubcamping. In ieder geval erg rustig en goed geslapen. Bij het wakker worden horen we de binnenschippers met hun grote, volgeladen aken voorzien van ronkende dieselmotoren voorbij schuiven door het kanaal.

Lekker douchen en keuze uit genoeg wasbakken voor ons alleen. Ouderwetse tegeltjes aan de muur, maar absoluut schoon.

Verse broodjes, chocolademelk (jus d'orange hadden we gisteren al gekocht) en jawel een Berliner bol van de bakker. Rustig ontbijten terwijl het weer er vooralsnog droog uit ziet. Het is zelfs een beetje benauwd.

We nemen afscheid van het achterblijvende beheerdersechtpaar en maken koers over de graveldijk langs de Lippe. Kruissnelheid ca. 18-20 km/u, gelijkmatige tred en weer in kadans. Genietend van rust en wat er zich aandient. Langs de sluis van Flaesheim waar de grote aken doorheen moeten.

De vaste koffiebreak, waar Tim en Daan al snel de schommel hebben gevonden en wij uitgebreid met twee Duitse mannen, ook fietsliefhebbers, aan de praat raken.

De weg voert langs en over water, door de nu steeds meer glooiende terreinen en ook vandaag weer flink off the road door dichtbegroeide, donkere bossen. Wel machtig om hier door te cruisen (en af toe letterlijk doorheen te ploegen). Tim zit voorop met de camera in de hand om foto's en filmpjes te maken. Tot twee keer toe stijgt een buizerd (twee verschillende) op vijf meter van ons vandaan op om op geluidloze en elegante wijze aan hoogte winnen voor ons uit. Helaas gaat het allemaal net te snel om op camera vast te leggen.

We passeren slot Cappenberg en slaan hier linksaf, zoevend naar beneden. Verderop laat een plots knetterhard ge-i-a van een voor ons niet zichtbare ezel vlak achter de heg langs de weg ons wel even goed schrikken.

We passeren weer veel boerderijen en gaan zelfs -zo lijkt het- dwars over hun erf heen. Betreden op eigen risico staat er. Waar is die waakhond die ons achterna vliegt?? Gelukkig niets aan de hand. We hebben onderweg weer genoeg bekijks. Op de plattelandsweggetjes (en verder ook overigens) zijn de Duitsers erg netjes en gaan geduldig voor ons in de berm staan of halen ons langzaam in.

Vandaag merken we dat het landschap wat glooiender wordt met (peanuts) de hoogste top van 117 m. Dit gaat ons gemakkelijk af. De benen hebben al weer snel aan spierkracht gewonnen. Voor de geinteresseerden onder jullie (we weten dat dit soort vragen leven onder jullie) van zadelpijn hebben we geen last. Alleen de eerste fietsdag weet je aan het eind dat je bilspieren hebt, maar dat mag geen naam hebben en is nauwelijks pijn te noemen.

Om een uurtje of drie zijn we in Werne, de trotse bezitter van een kerncentrale en er is er ook nog een verder richting Hamm waar we dicht langs komen over een weggetje dat bij hele hevige regenval kan overstromen. Mooi zijn die centrales niet maar ze zijn wel indrukwekkend met die enorme koeltorens. Tussen Werne en Hamm vallen we uiteindelijk toch ten prooi aan de eerste echte hevige regenbui. Onder een brug over het kanaal schuilen we even, dat doen meer mensen. De echte Duitser trekt hierbij een halve liter bier open, altijd voorbreid op noodsituaties. Hoewel het in de verte wat lijkt op te klaren zal het nog zeker wel een half uur duren voordat het droger wordt. Dus maar weer verder. Niemand van ons heeft er echt problemen mee. Ieder nadeel heb z'n voordeel: het waait niet, zodat we lekker kunnen doortrappen.

De ketting en de rest van de fiets net als onze benen komen aardig onder de modder te zitten. Ach, even afspoelen met water en het is weer schoon moet je maar denken.

Onderweg constateren we dat de achterband van mijn (Pieter) fiets zodanig slijtage begint te vertonen dat het profiel weggesleten is en de lichte gele kleur van de laag eronder zichtbaar is. Oeps, kijken hoe lang dat goed blijft, maar gezien het slechte weer en wij op koers zitten om een rustdag in Hamm te houden moeten we maar een fietsenmaker opzoeken voor de zekerheid.

Rond vijf uur bereiken we Hamm, een grote stad met zo'n 200.000 inwoners, en kiezen we verblijf langs de route in een hostel, gelegen in een mooi park. Eenvoudig maar prima als je niet te veel eisen stelt (zoals wij ;-)).

Warm geworden onder de mega stortdouche en in frisse kleren gehesen, fietsen we het centrum in om uit eten te gaan. Pizza, penne en pepersteak mit pommes.

De fietsen gaan bij terugkomst in de kelder van de hostel. Hier hebben we internetverbinding en we zullen foto's en filmpjes op de blog zetten.

Morgen, zoals het er nu naar uitziet, rust- en regeldag in Hamm. Waarschijnlijk ook een bezoek aan Aquawelt met o.a. een bandenroetsjbaan van 95 m. Eens kijken wie het grootste kind van ons is.

Tot slot nog een antwoord op een vraag van een van de trouwe volgers onder jullie: de eerder gememoreerde benzinefles die wij zo af en toe moeten vullen bij een benzinestation (eurootje is nog eens wat anders dan meer dan 100 euro voor een volle tank van een auto) hebben wij nodig voor onze benzinebrander waarop wij onze lekkere maaltjes bereiden. Wij geven voorkeur aan een benzinebrander boven een gasbrander omdat benzine doorgaans makkelijk te krijgen is en de kracht van een benzinebrander ook als de fles leger wordt krachtiger en warmer is.

foto

Kleine impressie. De rest van de fotoś zijn te zien in de diashow

19 juli 2011

Wesel - Haltern am See

Dinsdag 19 juli 2011 - Zonnetje op je bolletje!
Wesel - Haltern am See - 68 km

Na een heldere nacht schijnt de zon al aardig krachtig. We moeten de zonnebrand erbij pakken om onze tere huidjes te beschermen. Goed ontbijt achter de kiezen slaan we rechtsaf de dijk op om via wel honderden schapen de stad Wesel te bereiken. We zien de eerste overblijfselen van het oude Romeinse Rijk, een grote, vervallen brug. Die zullen we wel vaker zien, want we volgen vandaag de Roemerroute.

De weg gaat veelal door bossen, waar we over onverharde bospaden denderen (joehoe mountainbiken), langs heide en langs glooiende  wei- en akkerlanden (veel maisvelden). In het kleine plaatsje Krudenburg met haar hoofdstraatje van kinderhoofdjes stoppen we bij de Schwan, de bruine en ouderwets ingerichte dorpskroeg waar Norbert al aan zijn (eerste of volgende) bier zit, om een goede cappuccino en wat fris voor de kids te nuttigen.

Bij Schermbeck komen we langs de rivier de  Lippe te fietsen. We volgen een oude spoorlijn, dus dat betekent recht en vlak fietsen. Vandaag geen last van wind, het is heerlijk fietsweer.

Het voordeel van door de natuur fietsen heeft het nadeel dat je niet veel winkels tegenkomt. Je moet dus met genoeg proviand weggaan en van de onderweg gesitueerde terrasjes genieten. Wat een straf.

Uiteindelijk komen we de broodnodige benzinepomp tegen waar we onze benzinefles kunnen vullen.

Een kort klimmetje brengt ons bij klooster Annaberg met een Kreuzweg.

Het laatste stukje door naar Haltern am See waar we doorheen rijden en ons al orienteren op de winkels. Eerst willen we dat de tent staat en dan even boodschappen doen, want het ziet er ondertussen iets donkerder uit.

Op een kleine en nette camping van de lokale kanovereniging (je zou het nauwelijks als camping herkennen) met een alleraardigst beheerdersechtpaar prikken we de haringen in de grond. Ook zetten we de tarp in vol ornaat op zodat we veel droge leefruimte hebben. Om dan, voor de boodschappen, eerst de hengel in het Wesel Datteln kanaal uit te werpen. We zien we grote vissen happend aan de oppervlakte komen, maar niet aan ons haakje.

Boodschappen doen en een vorstelijk maaltje koken. We kunnen lekker in clubkantine zitten met uizticht op alle faantjes en andere prijzen die de lokale kanoers hebben gewonnen in de loop der jaren.

Een mooie dag!

18 juli 2011

Schaarsbergen - Wesel (D)

Maandag 18 juli 2011 - Wind, wind en nog eens wind!
Schaarsbergen - Wesel (D) - 84 km

Rustig aan wakker worden. Hoewel het vannacht geregend heeft, is het droog als we ons hoofd buiten de tent steken. Ontbijten met croissants, broodjes en biologisch verantwoorde appel/perensap en sinaasappelsap. Terwijl Tim en Daan op skelters, met een echt rijbewijs om de nek, de camping rondcrossen breken wij de tent op en pakken de spullen in. 10.00 uur vertrek met als doel Wesel in Duitsland.

We rijden dwars door Arnhem heen op zoek naar het knooppunt waar we de route kunnen oppikken. Leuk om na 19 jaar weggeweest te zijn je oude route van school naar huis te rijden. Door de berenkuil heen over de Rijn die we nog vaak zullen zien. Bij Huissen ziet het er iets dreigend uit. Voor de zekerheid onszelf even goed inpakken. De sterke, weer zuid/zuidwestenwind is bepalend en maakt het het eerste deel van de tocht wel fris. Af en toe hebben we de wind pal in het gezicht en geregeld van opzij en weten we door middel van een professionele waaier (van twee) optimaal rendement te halen. We komen genoeg bepakte fietsers tegen. In Pannerden gaan we aan de koffie met appelgebak en voor Daan een lekkere tosti. We volgen de dijk langs de Rijn naar Spijk waar we de grens met Duitsland oversteken. Best wel industrie en gek genoeg ziet dat er ook interessant uit. Zo worden grote aken gevuld met zand en grind. De oude hoge bruine schoorstenen zijn veelvuldig te zien. Het vrachtverkeer op de Rijn is indrukwekkend. Door naar Emmerich. Hier, in de eerste Konditorei die we tegenkomen vergelijken de Himbeerenkuche met het appelgebak van vanochtend. Heerlijk! Over een mooi fietspad over de dijk en door de akkerlanden rijden we toch weer wat kilometers weg. Af en toe moeten we door een veehek en die zijn aangepast aan tandems, dus bijna verticaal omhoog manouvreren we de fietsen er doorheen. De verse schapenpoep weten we al slingerend op vakkundige wijze te ontwijken.

Nieuwe dieren die we vandaag hebben gezien: kangeroes (ook albino's), ooievaars met nesten, een mammoet (echt waar), rennende vossen in de wei (maar het kunnen ook reuzehazen geweest zijn).

Hadden we al verteld dat we eigenlijk met z'n vieren op pad zijn. Vorig jaar mochten Oehoe, Bebe en Snufje nog mee, dit jaar is Bobo de gelukkige. Die reist nu op Daan zijn buik, ook in de veiligheidsriem mee.

Door Rees heen het laatste stuk, terwijl de zon is gaan schijnen, naar Wesel, aan de overkant van de oude stad Xanten, waar we op de grootste camping van Europa (naar eigen zeggen) overnachten. Pizza en grosses Bier hebben we wel verdiend. Als we uiteindelijk na in een van de vele douches weer opgefrist zijn, is het spelletjestijd. Kijkend naar een prachtige zonsondergang mogen we blij zijn met een droge en toch wel mooie dag vandaag.

17 juli 2011

Baarn - Schaarsbergen

Zondag 17 juli 2011 - Meer zon dan regen, heerlijk!
Baarn - Schaarsbergen - 66 km

Zo, de kop is er af en we zijn op pad. Om 11.30 uur vertrekken we en worden we  door Opa Bart, Thomas, Trea, Robin en Nicky uitgezwaaid. Na 500 m. eerst even terug naar huis om de helmen te halen die we vergeten zijn. Hier heb je geen helmen nodig en denk je er dus niet zo snel aan (en we vertrekken natuurlijk hals over kop), maar net op tijd eraan gedacht. Nu gaan we niet meer terug. Via de polder naar Amersfoort zien we Baarn langzaam kleiner worden. Doeidoei, tot over een paar weken. Het is zonnig, straffe zuidwestenwind, maar voor ons prima in de zij. Het is warm genoeg om in een T-shirtje te fietsen. Het valt alleszins mee en het voelt meteen weer "als vanouds". Meteen beginnen de spelletjes op de fiets: turven welke dieren we zien, zoals wilde (hangbuik)zwijnen, ezels, paarden en pony's, koeien (oud en jong), duiven, reigers, eenden, meerkoeten, kippen en hanen (die ons overig netjes goedendag kraaiden), konijnen, roofvogels, merel met een worm in zijn snavel, roodborstje, zwaluwen (die wel erg laag vlogen), grizzlyberen en T-rexen. Verder wordt er weer gesprint om de punten voor de bolletjestrui en meest veelbelovende jonge renner.

In Amersfoort raken we de knooppuntenroute kwijt, bordjes gedraaid en afgebroken. We zijn weer blij met onze GPS die ons uit de brand helpt. Lunch bestaat uit bolletjes en verse aardbeien. Via Leusden naar Scherpenzeel waar we op een terras (ja, jullie horen het goed, op een terras) wat drinken. Maar plots beginnen de donkere wolken er snel te naderen en begint het te regenen. Als we voortaan regen krijgen terwijl wij onze pitstops houden, valt het wel mee. We gaan onder de terrasluifel zitten en na 5 min. is de regen alweer voorbij. Op naar Renswoude, Ederveen en Ede. Dit parcours blijken we in tegengestelde richting tijdens ons rondje in NL twee jaar geleden te hebben gedaan. Daar is de snackbar waar toen zoveel wespen waren. Door naar Wolfheze en Oosterbeek waar we de militaire begraafplaats bezichtigen. We krijgen nog een klein buitje, maar het mag eigenlijk geen naam hebben. Het laatste stukje over het langoed Warnsborn naar de camping. Zoals zo vaak: het toetje van de dag is een klim! Mooie, rustige camping midden in het bos. Even benzine tanken in de benzinefles en daarna gaan de hamburgers op het vuur. Lekker douchen en voldaan en tevree ons mandje in. Daan zit al klaar met zijn zaklamp om op vleermuizenjacht te gaan, maar omdat het nog even duurt voordat het donker wordt, gaat hij het gras maar met de lamp " verbranden".

Conclusie: goed om op pad te zijn en lekker genieten van het buitenleven.

17 juli toch van start!

Het weer is wisselvallig, zo ool onze besluitvorming! Wij zien grote stroken droog weer en zelfs zon. Dus, hupsakee, op de fiets en we gaan de sprong wagen!

Vertrektijd 11.35 uur.

16 juli 2011

Welles, nietes, welles, nietes. Slecht weer houdt ons in de greep!

Vandaag zou de dag zijn waarop we onze fietstocht naar Praag zouden starten. Maar de weersverwachting voor tenminste de hele komende week is bar slecht. Veel regen met nauwelijks zicht op verbetering. De weerwebsites laten cijfers zien van 1 tot 3, zware onvoldoende en niet uitnodigend. De weermensen zitten er wel eens naast, maar zo mis als deze voorspelling zullen ze het toch niet hebben? Als er ook maar iets van waar is, is het weer slecht genoeg om dagenlang nat en doorregend op de fiets te zitten en op campings aan te komen, waar je kleren niet meer droog kunnen worden. Als we dan nu de keus hebben, willen we dat wel graag voorkomen.

Na veel wikken en wegen de afgelopen dagen hebben dan gisteren uiteindelijk de knoop doorgehakt en besloten de vakantie een week op te schuiven. Of mocht het weer onverwacht beter worden, dan gaan we op stel en sprong alsnog.

De fietstassen zijn al gepakt, dus het is enkel het juiste moment afwachten en dan kunnen we vertrekken.

Enige frustratie valt bij ons niet te ontkennen. Hoezo slecht weer? Temperatuur aangenaam en geen regen. Moeilijk te bevatten dat het weer vanaf later vandaag gaat omslaan. We willen zo graag die vrije, blije wereld in!!

Maar wat is dat? Wie tikt daar tegen het raam? We gaan naar buiten om te kijken. Het is begonnen te regenen. We zijn nog nooit zo blij geweest. Bevestiging van een juiste keuze. Natuurlijk blijft het wrang dat het slechte weer ons nu zo in zijn greep houdt. Maar het buitje is van korte duur en het is prachtig fietsweer...Welles, nietes, welles, nietes, het gaat nog even door.

Nou we bekijken het per dag en zien nu wel wanneer we gaan...wordt vervolgd.

15 juli 2011

Vertraging door slecht weer

De kogel is door de kerk. Na lang wikken en wegen hebben we besloten om zaterdag 23 juli te vertrekken.Slecht weer is niet erg op de fiets , maar om ermee te beginnen is een ander verhaal.  We zullen de route inkorten en een stukje met de trein gaan. De terugreis met de trein blijft staan voor 6 augustus. 

Laat het weer mooi weer worden.