We staan op en hangen de was die nog niet helemaal droog is verder te drogen. Het is een beetje mistig maar het gaat weer een warme dag worden dus die mist zal wel snel optrekken.
We hoeven niet helemaal de weg naar boven door het centrum van Andelfingen te nemen maar kunnen direct na de oude houten brug linksaf langs de Thur gaan fietsen om verderop weer op de officiële route te komen. Over rustige weggetjes en door kleine dorpjes/gehuchtjes verslinden we de eerste kilometers. Het gaat goed, maar opeens horen we een steeds terugkerend geluid bij mijn achterband, alsof je door een stuk plaksel bent gereden en er één plek steeds blijft plakken aan de grond. Na een paar kilometer gaan we toch eens goed kijken. En wat blijkt? Er zit een scheur in mijn achterband en de binnenband puilt een beetje uit. Een nieuwe buitenband hebben we niet mee, dus we zullen een fietsenmaker moeten opzoeken.
De eerste grotere stad is Frauenfeld, ongeveer 15 kilometer verderop. Doorfietsen maar en hopen dat de boel niet knalt. We halen de stad en een aardige dame wijst ons desgevraagd de weg naar de fietsnmaker Egli Velos, een begrip in de stad, dus dat moet goed zijn.
We komen bij de fietsenmaker en vragen of hij een nieuwe binnen- en buitenband erop kan maken. Dat is mogelijk. Kan ie ook meteen de schijfjes van mijn voorrem vervangen. Hij is alleen en het duurt tot zeker 14.00 uur voordat de fiets klaar is. Het is nu 12.00 uur, dus dat betekent minstens twee uur oponthoud. Het is niet anders en we zijn allang blij dat hij de banden op voorraad heeft en ons kan helpen.
Wij gaan het centrum van de stad in, kopen nieuwe schoenen, hippe sneakersokjes en slippers voor Daan. Zijn slippers waren eerder deze vakantie gesneuveld en zijn sandalen kan hij niet meer aan omdat zijn voeten, door water, zand, zweet, wa huidirritatie veroorzaken. Hij is helemaal het heertje.
Iets voor tweeën zijn we terug bij Egl ien de fiets is net klaar. Exra stevige band erom heen. We kopen nog een flesje kettingspray en kunnen onze weg vervolgen. Psychisch of niet, maar ik heb wel vleugeltjes gekregen.
Bij Amlikon rijden we midden over de startbaan van het plaatselijke zweefvliegveld. Leuk om dit zo van dichtbij te zien. Met maar een paar kleine klimmetjes rijden we in rap tempo door naar Bischofszell. Vlak voor dit plaatsje gaan we over een eeuwenoude smalle en bochtige brug en moeten we naar het centrum toe nog eens flink de beenspieren aanspannen vor een steile klim. We kopen proviand in de Migros en bekijken wat we gaan doen. Hier naar de camping of doorrijden richting de Bodensee. Het is intussen 17.30 uur.
Omdat we morgen een rustdag willen hebben, besluiten we door te rijden maar Arbon aan de Bodensee. Verstand op nul en rustig doorfietsen. Dan wordt het maar een keer een latertje.
Eerst moeten we nog een keertje klimmen, om een heuvel heen. We zijn namelik, te laat voor de Sitterfähre, een veerbootje over de Sitter dat door iemand bomend naar de overkant wordt gevaren, zodat we alles over de weg doen. Eenmaal bij het dorpje Winden, krijgen we een lange afdaling naar Arbon.
De camping is zo gevonden. Het laatste stukje rijden we over het fietspad dat vlak is en rond de hele Bodensee gaat. De aankomst op de camping is een ware cultuurshock. Gigaveel tenten en fietsers. Het is heel populair om de Bodensee rond te fietsen omdat het zo lekker vlak is. Het Is hier dan ook aantrekkelijk voor een groot publiek, met name families met (kleine) kinderen en ouderen.
Het is een uur of half acht en we zetten snel de tent op en gaan een hapje eten.
Knap gedaan, al zeggen we het zelf. Morgen rustdag.
We hoeven niet helemaal de weg naar boven door het centrum van Andelfingen te nemen maar kunnen direct na de oude houten brug linksaf langs de Thur gaan fietsen om verderop weer op de officiële route te komen. Over rustige weggetjes en door kleine dorpjes/gehuchtjes verslinden we de eerste kilometers. Het gaat goed, maar opeens horen we een steeds terugkerend geluid bij mijn achterband, alsof je door een stuk plaksel bent gereden en er één plek steeds blijft plakken aan de grond. Na een paar kilometer gaan we toch eens goed kijken. En wat blijkt? Er zit een scheur in mijn achterband en de binnenband puilt een beetje uit. Een nieuwe buitenband hebben we niet mee, dus we zullen een fietsenmaker moeten opzoeken.
De eerste grotere stad is Frauenfeld, ongeveer 15 kilometer verderop. Doorfietsen maar en hopen dat de boel niet knalt. We halen de stad en een aardige dame wijst ons desgevraagd de weg naar de fietsnmaker Egli Velos, een begrip in de stad, dus dat moet goed zijn.
We komen bij de fietsenmaker en vragen of hij een nieuwe binnen- en buitenband erop kan maken. Dat is mogelijk. Kan ie ook meteen de schijfjes van mijn voorrem vervangen. Hij is alleen en het duurt tot zeker 14.00 uur voordat de fiets klaar is. Het is nu 12.00 uur, dus dat betekent minstens twee uur oponthoud. Het is niet anders en we zijn allang blij dat hij de banden op voorraad heeft en ons kan helpen.
Wij gaan het centrum van de stad in, kopen nieuwe schoenen, hippe sneakersokjes en slippers voor Daan. Zijn slippers waren eerder deze vakantie gesneuveld en zijn sandalen kan hij niet meer aan omdat zijn voeten, door water, zand, zweet, wa huidirritatie veroorzaken. Hij is helemaal het heertje.
Iets voor tweeën zijn we terug bij Egl ien de fiets is net klaar. Exra stevige band erom heen. We kopen nog een flesje kettingspray en kunnen onze weg vervolgen. Psychisch of niet, maar ik heb wel vleugeltjes gekregen.
Bij Amlikon rijden we midden over de startbaan van het plaatselijke zweefvliegveld. Leuk om dit zo van dichtbij te zien. Met maar een paar kleine klimmetjes rijden we in rap tempo door naar Bischofszell. Vlak voor dit plaatsje gaan we over een eeuwenoude smalle en bochtige brug en moeten we naar het centrum toe nog eens flink de beenspieren aanspannen vor een steile klim. We kopen proviand in de Migros en bekijken wat we gaan doen. Hier naar de camping of doorrijden richting de Bodensee. Het is intussen 17.30 uur.
Omdat we morgen een rustdag willen hebben, besluiten we door te rijden maar Arbon aan de Bodensee. Verstand op nul en rustig doorfietsen. Dan wordt het maar een keer een latertje.
Eerst moeten we nog een keertje klimmen, om een heuvel heen. We zijn namelik, te laat voor de Sitterfähre, een veerbootje over de Sitter dat door iemand bomend naar de overkant wordt gevaren, zodat we alles over de weg doen. Eenmaal bij het dorpje Winden, krijgen we een lange afdaling naar Arbon.
De camping is zo gevonden. Het laatste stukje rijden we over het fietspad dat vlak is en rond de hele Bodensee gaat. De aankomst op de camping is een ware cultuurshock. Gigaveel tenten en fietsers. Het is heel populair om de Bodensee rond te fietsen omdat het zo lekker vlak is. Het Is hier dan ook aantrekkelijk voor een groot publiek, met name families met (kleine) kinderen en ouderen.
Het is een uur of half acht en we zetten snel de tent op en gaan een hapje eten.
Knap gedaan, al zeggen we het zelf. Morgen rustdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten