Vandaag de laatste dag dat we de tent mee hebben. Vanaf vandaag kamperen we niet meer. Op het Italiaanse traject zijn deels weinig campings, dure campings en campings op toppen van bergen. We hebben voor de komende dagen daarom van tevoren hotelletjes geboekt, agriturismo, bij de monniken, waar het ook maar zijn mogen. We zien wel weer waar we belanden.
Via de Coop waar we de noodzakelijke boodschapjes doen en langs de tentoongestelde kunstwerken in de groenvoorziening in Bad Ragaz zetten we koers naar Thusis. Qua kilometers niet een al te lange tocht.
Al snel zijn we in Landquart. Daan wijst direct bij de afrit van de snelweg die we onderdoor kruisen en de rotonde dat hij dit herkent. Hier komen wij altijd langs als wij de Vereinatrein op onze wintersportreis nemen.
Via een vaag parkeerplaatsje waar we rechtsachter een uitgangetje vinden naar een spoorbrug en langs de Zwitserse industrie en de spoorlijn (deels door het bos) rijden we richting Chur, de oudste stad van Zwitserland (?). We rijden buitenom en komen weer langs de Rijn terecht. Met de fietsbordjes die we hier zouden moeten volgen gaat het niet goed. Of ze ontbreken of dat we er één gemist hebben, Joost mag het weten. We fietsen over een onverhard pad met enkel wandelwegwijzertjes. Ergens moeten we linksaf gaan, maar we kunnen voorlopig niet. Vastgeklemd tussen de Rijn en een betonnen afscheiding met de grote weg links van ons, blijven we maar een stuk over het zandpad doorrijden. Uiteindelijk komt de mogelijkheid om onder de grote weg door naar links af te slaan en komen we in de vlakte terecht. We zijn wat van de route afgeweken, maar links rechts komen we bij Domat/Ems.
Eerst een tussenstop bij een café- restaurant om de nodige energie op te bouwen. De straatnamen zijn overigens 'via' gaan heten. De eerste tekenen dat we in de buurt van Italië komen. We moeten ons opmaken voor de Polenweg.
De Polenweg is half uitgehouwen in de rotswand die hoog boven de Hinterrhein loopt. Langs de golfbaan laten we de bewoonde wereld langzaam achter ons. Over het onverharde pad gaan we omhoog. In 1 kilometer gaan we 100 meter omhoog! Tim en Daan gaan lopen en stekend de weg af dwars door het weiland. Anique en ik persen al onze kracht eruit om omhoog te komen. We moeten toch even afstappen maar het topje van de steile beginhelling komt al snel in zicht. Dan gaat het iets geleidelijker omhoog maar dan weer even supersteil omhoog. Kom je uit de schaduw van de bomen, dan is het meteen erg warm. We kunnen weer met z'n allen op de fiets en we kachelen rustig omhoog. Het uitzicht maakt het harde werken helemaal goed.
Ver onder ons zien we het water van de Rijn voorbij stromen. Er staat echt niet altijd een hekje, dus niet te dicht bij de rand komen. Goed uitkijken waar we fietsen, want er liggen de nodige brokstukken die van de steile rotswand naar beneden zin gedonderd. Helmpje op zou om deze reden niet een overbodige luxe zijn zou je denken.
Geregeld stoppen we om van al het moois een foto te maken. De indruk is zo groot dat we erdoor gaan treuzelen.
De Polenweg heet overigens zo omdat deze tijdens de Tweede Wereldoorlog door geïnterneerde Poolse soldaten werd aangelegd. Reizigers vonden in het verleden zo hun weg door de Alpen. Nu gaat het autoverkeer onder ons door de tunnel in de berg, wij fietsen hier tientallen meters boven. Op diverse bergtoppen staan (restanten van) oude kastelen. Deze kastelen bewaakten de doorgang en de kasteelheren eisten hoge tolgelden van de reizigers. De Gotthardtunnel heeft hierin grote verandering gebracht, waardoor men makkelijker en goedkoper (met de trein) naar het zuiden kon reizen.
De Polenweg eindigt in Rothenbrunnen, vanaf waar we door bossen en velden naar Thusis fietsen. Op het station van Thusis stallen we onze fietsen en kopen we alvast kaartjes voor de treinreis van morgen naar St. Moritz.
We bellen vriendin Leny, die hoog boven Thusis in het bergdorpje Lescha een huis heeft. Wat een luxe B & B is dit!! Leny taxiet ons van het station naar boven. De fietstassen hebben we mee.
Daar worden we ook welkom geheten door José onder de uitgehangen Zwitserse én Nederlandse vlag!!
Gezellig! Er wordt een overheerlijke maaltijd bereid en we kijken het dal in met boven de bergen de opkomende volle maan. Wat een plaatje. De spullen zijn intussen gescheiden en we laten twee tassen met spullen, die we niet meer nodig zullen hebben, bij Leny achter die deze mee naar NL neemt. Vanaf morgen zijn we aanzienlijker lichter beladen.
Met de luxe van een TV kunnen we ook nog zien hoe NL weer een Olympische gouden medaille bij het zwemmen scoort. Zoveel hebben we nog niet van de OS meegekregen.
Vragen:
Noem de top 3 van (ingrediënten van) etenswaren die wij gedurende onze reis tijdens het fietsen op het land hebben gezien. In volgorde van 1 tot en met 3. Extra bonuspunten voor vermelding op de juiste plaats.
Wat de grootste etenswaar die we zijn tegengekomen?
Welk albino dier hebben we gezien?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten