Het is een vochtige nacht geweest. Geen regen, maar vochtig van de dauw. Als alles goed en wel op de fiets zit, komen we erachter dat mijn achterband compleet plat staat. Hoe kan dat nou weer? Een paar dagen al zonder problemen op gefietst en nu nadat je de fiets als het ware met harde banden hebt weggezet, na een rustdag helemaal leeg. Zal het ventiel er door de hitte uit zijn gesprongen, het zit op zijn plaats, dus twijfelachtig. Nou ja, de band maar weer oppompen met het handpompje en het laatste beetje met de grote fietspomp die we van een Baarnse die hier ook op de camping staat, lenen. Op hoop van zegen! Na een uitgebreid afscheid van de familie uit het Brabantse Erp (dank voor de gezelligheid en de koffie!!), verlaten we de camping, draaien het fietspad langs het kanaal rechts op en zwaaien nog eens naar de anderen.
We rijden lekker vlak langs het kanaal in een stug tempo, gemiddeld 23-25 km/u. In het eerstvolgende plaatsje, Lutzelbourg, doen we de Coop aan en slaan de nodige proviand in. Verder gaan we in hetzelfde tempo naar de grotere stad Saverne, onderweg het alweer op gang gekomen ik-ben-een-toerist-op-een-eigenlijk-voor-mij-te-grote-huurboot-gestuntel gade te slaan.
Onderweg zijn we al een bord gepasseerd met Welkom in de Elzas. Het is meteen duidelijk dat de Elzas een heel andere, warmere (niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk) wereld is dan het armere Lotharingen dat we achter ons hebben gelaten. Morgen zal ik het verhaal horen dat in de Elzas werd/wordt verteld dat men zegt dat de mensen in Lotharingen grote oren hebben. Waardoor? Doordat de mama's hun kinderen bij de oren oppakten en ze hen over de toppen van de Vogezen lieten kijken en zeiden"Kijk, daar ligt de Elzas, de mensen met het geld."
We rijden over kleine wegen of over fietspaden naar het zuiden. Het kwik is intussen behoorlijk opgelopen en bij de fontein in Marmoutier worden de petten gevuld met het ijskoude water en in één keer op het hoofd gezet. Natuurlijk is niet tegen te houden datbdit escaleert in een hevig watergevecht. Alleen als ie ijs- en ijskoud is. Heeeeeeeerlijk. Hierna komt de vervelendste klim toe nu toe, lang en steil tussen de wijngaarden naar een hoogte van 340 meter. Stukje lopen en van schaduwplekje naar schaduwplekje. Er is geen wolkje aan de lucht en ook de wind is in geen velden of wegen te bekennen. Dit is echt wel even doorbijten.
In Romanswiller wacht ons echter een aangename verrassing. Een omgekeerde Vennbahn begint hier, oftewel we kunnen hier een oude spoorlijn die is getransformeerd in een fietspad volgen en we gaan fantastisch mooi door de bossen (schaduw!) licht naar beneden. De kilometers vliegen voorbij en ondertussen genieten we van de uitzichten. De Vogezen blijven netjes aan onze rechterhand.
Vlak na Marlenheim pauzeren we op een bankje midden in een ooievaarskolonie. Ze lopen in groten getale in het veld, zitten in hun hoge nesten en vliegen met hun indrukwekkende spanwijdte in grote cirkels door de lucht. De ooievaar is hét symbool van de Elzas. Om de bedreiging in zijn voortbestaan tegen te gaan, heeft men van de ooievaar een standvogel gemaakt in plaats van een trekvogel. De vogels worden de eerste twee jaren gekortwiekt, zodat het trekinstinct wordt tegengegaan. Daarna mogen ze vrij gaan vliegen.
Naast de Metzig in Molsheim pakken we een terrasje en doen ons tegoed aan veel verkoelend drinken. Hier begint de Route du Vin die door de gehele Elzas loopt en je meeneemt door de vele wijngaarden en langs de vele wijnboeren, de pittoreske dorpjes met hun kleurrijke vakwerkhuizen, sfeervolle pleintjes en nauwe straatjes met keitjeswegen. Gelukkig kun je hier in bijna elk dorp wel weer gewoon boodschappen doen of zijn er terrasjes.
We rijden door naar Rosheim, omdat we op de kaart voor hier een camping hebben uitgezocht. Na de stadspoorten door te zijn gereden, zowel in als uit, zien we op een wegwijzer staan dat de camping nog 8 km ver zou zijn en van de route af. Op de kaart lijkt het meer 1 kilometer.....Dilemma dat snel wordt opgelost. We rijden onze route door en zien wel wat we tegenkomen. Als een superverrassing verschijnt na de eerste bocht een groot bord CAMPING. Hier is het mogelijk om bij de boer te kamperen. Kleine maar zeer nette camping. Perfect!
's Avonds vinden we een restaurant waar we op een binnenplaats aan de achterkant met een boel locals heerlijk eten. Uiteraard een Elzasser Riesling erbij en een dame blanche als nagerecht.
Goed bestede avond, we kuieren terug naar ons bedje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten