Pino-on-tour
14 oktober 2011
7 augustus 2011
Praag - Baarn
Zaterdag 6 en zondag 7 augustus 2011 - Met de slaaptrein terug!
Praag - Baarn (trein Praag - Utrecht en 22 km op de fiets van Utrecht naar Baarn)
Zaterdag brengen we in Praag door. Niet al te veel slenteren maar ergens in de schaduw een goed plekje zoeken, want het is best warm. Zoals in de shopping mall met, naar zo laat de gevel van het gebouw weten, 200 winkels. En later op een terras. Zo rond 16.00 uur zijn we in het hotel om de bagage op de fiets te laden en ons klaar te maken voor het korte stukje naar het centraal station.
Daar aangekomen, ruim op tijd want we willen geen enkel risico nemen en zeker weten dat we vanaf het centraal station vertrekken en niet van het andere station Praag Holesovice, eten we nog wat. De andere Nederlanders met de voor de fietswagon gereserveerde plekken arriveren ook.
De tijd verstrijkt en 20 minuten voor vertrek zien we op het vertrektijdenbord dat de trein van perron 7 zal vertrekken.
Er is geen lift waar onze tandems in passen, dus nemen we ze mee op de roltrap. Dat gaat ook goed, als je maar de remmen slim gebruikt en de roltrap en de banden het werk laat doen.
De trein rijdt het station binnen en we zien onze wagons, nr. 174 de fietswagon en nr. 172 onze slaapwagon. De fietsen kunnen makkelijk in de wagon, het is wel goed dat we vier fietskaartjes hebben gekocht om die ruimte te gebruiken. Op slot en vastgesjord moeten ze de reis goed kunnen doorbrengen.
We vinden onze slaapcoupé en installeren ons. Tim en Daan zitten binnen no time op het bovenste bed om daar te spelen. Om 18.31 uur vetrekt de trein en zien we nu vanachter het raam het Tsjechische landschap voorbijglijden.
De duisternis valt en we maken ons klaar voor de nacht. op de kadans van de trein vallen we allemaal in slaap. Om een uur of 12 's nachts in Berlijn, zo zien we de volgende ochtend aan de treinkaartjes op de fietsen, zijn er nog twee fietsen met bestemming Eindhoven bijgekomen. Er kunnen dus in totaal 8 gewone fietsen mee in de fietswagon (als je nog een doorloop vrij wilt houden), nu 4 fietsen en 2 tandems.
Niet eens slecht geslapen, worden we weer wakker. In Utrecht stappen we uit de trein. Normaal gesproken zou de trein doorrijden naar Amsterdam, maar door werkzaamheden aan het spoor wordt Utrecht nu het eindstation.
De reis is voorspoedig en zonder problemen verlopen en we zijn klaar om het laatste stukje van Utrecht naar Baarn te fietsen. 22 km. Ook hier weer, de laatste kilometer worden we nog even natgeregend.
Om 12.30 uur rijden we onze straat binnen en worden we door het ontvangstcomité onthaald. Heerlijke taart volgt, tezamen met de bekendmaking van de winnaars van Tim's quiz: Gonda op de 3e plaats en gedeeld 1e opa Bart en het andere opa/oma duo Ger en Trijnie. De souvenirs uit Praag (zullen) worden uitgereikt. Opa Bart heeft voor bekers voor Tim en Daan en herderkingsschaaltjes voor paps en mams gezorgd.
De antwoorden op Tim's finalevragen zijn:
1. Moldau
2. 1064 km gefietst van Baarn naar Praag.
Deze reis is weer een hele mooie ervaring voor ons gezin geweest en we hebben weer leuke en gezellige medevakantiefietsers ontmoet met wie we over en weer ervaringen, tips en trucs hebben uitgewisseld. Benieuwd wat de volgende bestemming zal worden.
Met plezier hebben wij weer dit vakantieverslag gemaakt. Dank aan al onze trouwe volgertjes die ons supporten.
Tot een volgende keer!
Anique, Pieter, Tim en Daan
Praag - Baarn (trein Praag - Utrecht en 22 km op de fiets van Utrecht naar Baarn)
Zaterdag brengen we in Praag door. Niet al te veel slenteren maar ergens in de schaduw een goed plekje zoeken, want het is best warm. Zoals in de shopping mall met, naar zo laat de gevel van het gebouw weten, 200 winkels. En later op een terras. Zo rond 16.00 uur zijn we in het hotel om de bagage op de fiets te laden en ons klaar te maken voor het korte stukje naar het centraal station.
Daar aangekomen, ruim op tijd want we willen geen enkel risico nemen en zeker weten dat we vanaf het centraal station vertrekken en niet van het andere station Praag Holesovice, eten we nog wat. De andere Nederlanders met de voor de fietswagon gereserveerde plekken arriveren ook.
De tijd verstrijkt en 20 minuten voor vertrek zien we op het vertrektijdenbord dat de trein van perron 7 zal vertrekken.
Er is geen lift waar onze tandems in passen, dus nemen we ze mee op de roltrap. Dat gaat ook goed, als je maar de remmen slim gebruikt en de roltrap en de banden het werk laat doen.
De trein rijdt het station binnen en we zien onze wagons, nr. 174 de fietswagon en nr. 172 onze slaapwagon. De fietsen kunnen makkelijk in de wagon, het is wel goed dat we vier fietskaartjes hebben gekocht om die ruimte te gebruiken. Op slot en vastgesjord moeten ze de reis goed kunnen doorbrengen.
We vinden onze slaapcoupé en installeren ons. Tim en Daan zitten binnen no time op het bovenste bed om daar te spelen. Om 18.31 uur vetrekt de trein en zien we nu vanachter het raam het Tsjechische landschap voorbijglijden.
De duisternis valt en we maken ons klaar voor de nacht. op de kadans van de trein vallen we allemaal in slaap. Om een uur of 12 's nachts in Berlijn, zo zien we de volgende ochtend aan de treinkaartjes op de fietsen, zijn er nog twee fietsen met bestemming Eindhoven bijgekomen. Er kunnen dus in totaal 8 gewone fietsen mee in de fietswagon (als je nog een doorloop vrij wilt houden), nu 4 fietsen en 2 tandems.
Niet eens slecht geslapen, worden we weer wakker. In Utrecht stappen we uit de trein. Normaal gesproken zou de trein doorrijden naar Amsterdam, maar door werkzaamheden aan het spoor wordt Utrecht nu het eindstation.
De reis is voorspoedig en zonder problemen verlopen en we zijn klaar om het laatste stukje van Utrecht naar Baarn te fietsen. 22 km. Ook hier weer, de laatste kilometer worden we nog even natgeregend.
Om 12.30 uur rijden we onze straat binnen en worden we door het ontvangstcomité onthaald. Heerlijke taart volgt, tezamen met de bekendmaking van de winnaars van Tim's quiz: Gonda op de 3e plaats en gedeeld 1e opa Bart en het andere opa/oma duo Ger en Trijnie. De souvenirs uit Praag (zullen) worden uitgereikt. Opa Bart heeft voor bekers voor Tim en Daan en herderkingsschaaltjes voor paps en mams gezorgd.
De antwoorden op Tim's finalevragen zijn:
1. Moldau
2. 1064 km gefietst van Baarn naar Praag.
Deze reis is weer een hele mooie ervaring voor ons gezin geweest en we hebben weer leuke en gezellige medevakantiefietsers ontmoet met wie we over en weer ervaringen, tips en trucs hebben uitgewisseld. Benieuwd wat de volgende bestemming zal worden.
Met plezier hebben wij weer dit vakantieverslag gemaakt. Dank aan al onze trouwe volgertjes die ons supporten.
Tot een volgende keer!
Anique, Pieter, Tim en Daan
5 augustus 2011
Zadni Treban - Praag
Vrijdag 5 augustus 2011 -
Zadni Treban - Praag - 35 km
Vroeg op. We willen nu dolgraag naar Praag, zo in het zicht van de finish. Maar het komt ook omdat we vannacht en vanochtend vroeg treinen, vrachtwagens en ronkende vliegtuigen voorbij hebben horen komen.
Op het toilet weer hetzelfde gebruik. Deurtje niet op slot maar dicht is bezet, deurtje open is vrij. Trek dus niet zomaar een deur open!
We nemen afscheid van Herman en Corrie, die vertrekken weer eerder en rijden na Praag nog verder via Dresden terug naar NL. Goeie reis verder!
Bij de Coop doen we boodschappen en daarvoor op een bankje, gadegeslagen door de lokalo's, nuttigen wij ons ontbijt.
Dan gaan we op pad voor het laatste stukkie. Langs de rivier de Berounka fietsen we van het ene plaatsje naar het andere. Je merkt dat het al wat dichtbevolkter is hier. Een soort randstad van Tsjechië zou je kunnen zeggen. Toch volgen we niet alleen de grote weg, maar ook nog steeds grote delen fietspad. Meermalen wisselen we via fiets-/auto-/spoorbruggen van oever. Bovenop een berg zoeken grote dikke, donkere rookwolken hun weg naar boven. Af en toe horen we knallen. Is men iets aan het opblazen of zijn de knallen het gevolg van vuur? Even later horen we sirenes en worden de rookwolken minder.
We rijden tussen de golfbanen door richting de buitenwijken van Praag.
De laatste 13,5 km rijden we langs de Moldau naar het centrum. Veel mensen zijn hier aan het skeeleren, joggen en fietsen. Je krijgt een beetje het gevoel van binnenkomst op de laatste dag van de Nijmeegse vierdaagse (al hebben wij die niet gelopen). Het is wel kicken om zo de binnenstad in te rijden.
Om 12.30 uur klokken wij de finish op het grote plein bij de astrologische klok. Doel bereikt met een groot gevoel van tevredenheid!
100 m verder is ons hotel. We checken in. Omdat de kamer pas over een half uur klaar is, vertoeven we op het terras.
De fietsen krijgen een plekje op de binnenplaats. Of we wel een slot hebben om ze vast te maken.
De "Anique-actieprijskamer" overtreft alle verwachtingen. We openen de deur met de letters "V.I.P" erop en komen in een hal die doorgaat via een kamer ensuite deur naar een balzaal van een kamer. Grote badkamer met, daar is ie weer, een heerlijk bubblebad.
We frissen ons op en gaan de stad in om wat toeristische highlights te bekijken. Via het plein naar de Nicolaaskerk, eerst nog bij één van de kraampjes een Praagse worst nuttigen, om de Joodse begraafplaats heen lopen want er staat een gigantische wachtrij om naar binnen te komen, door naar de Karelsbrug. Tim en Daan zijn onder de indruk van het werk van de vele tekenaars.
Om 18.00 uur staan we tussen alle andere toeristen die in drommen zijn komen aansnellen bij de astrologische klok. Indrukwekkend stukje techniek.
We eten op het terras van een goed Italiaans restaurant (incl. dessert van fruit in chocoladefondue) en gaan daarna de prijzen voor de top 3 deelnemers van de prijsvraag kopen.
De antwoorden op Tim's vragen van gisteren zijn:
1. 10 cm grote slakken
2. Antwoord C) Duitsland: naaktslakken, Tsjechië: naaktslakken en slakken met huis gezien.
Vandaag Tim's afsluitende finalevragen met kans op dubbele punten! Doe nog even jullie best, de stand kan nog veranderen!
1. Hoe heet de grootste rivier van Tsjechië?
2. Hoeveel kilometer hebben wij van Baarn naar Praag gefietst?
Morgen nemen wij om ca. 18.30 uur de trein naar Utrecht/Amsterdam. Wij zullen van Utrecht naar huis fietsen en naar verwachting tussen 12.00 en 13.00 uur thuis aankomen.
Er staan weer nieuwe foto's op de website.
Zadni Treban - Praag - 35 km
Vroeg op. We willen nu dolgraag naar Praag, zo in het zicht van de finish. Maar het komt ook omdat we vannacht en vanochtend vroeg treinen, vrachtwagens en ronkende vliegtuigen voorbij hebben horen komen.
Op het toilet weer hetzelfde gebruik. Deurtje niet op slot maar dicht is bezet, deurtje open is vrij. Trek dus niet zomaar een deur open!
We nemen afscheid van Herman en Corrie, die vertrekken weer eerder en rijden na Praag nog verder via Dresden terug naar NL. Goeie reis verder!
Bij de Coop doen we boodschappen en daarvoor op een bankje, gadegeslagen door de lokalo's, nuttigen wij ons ontbijt.
Dan gaan we op pad voor het laatste stukkie. Langs de rivier de Berounka fietsen we van het ene plaatsje naar het andere. Je merkt dat het al wat dichtbevolkter is hier. Een soort randstad van Tsjechië zou je kunnen zeggen. Toch volgen we niet alleen de grote weg, maar ook nog steeds grote delen fietspad. Meermalen wisselen we via fiets-/auto-/spoorbruggen van oever. Bovenop een berg zoeken grote dikke, donkere rookwolken hun weg naar boven. Af en toe horen we knallen. Is men iets aan het opblazen of zijn de knallen het gevolg van vuur? Even later horen we sirenes en worden de rookwolken minder.
We rijden tussen de golfbanen door richting de buitenwijken van Praag.
De laatste 13,5 km rijden we langs de Moldau naar het centrum. Veel mensen zijn hier aan het skeeleren, joggen en fietsen. Je krijgt een beetje het gevoel van binnenkomst op de laatste dag van de Nijmeegse vierdaagse (al hebben wij die niet gelopen). Het is wel kicken om zo de binnenstad in te rijden.
Om 12.30 uur klokken wij de finish op het grote plein bij de astrologische klok. Doel bereikt met een groot gevoel van tevredenheid!
100 m verder is ons hotel. We checken in. Omdat de kamer pas over een half uur klaar is, vertoeven we op het terras.
De fietsen krijgen een plekje op de binnenplaats. Of we wel een slot hebben om ze vast te maken.
De "Anique-actieprijskamer" overtreft alle verwachtingen. We openen de deur met de letters "V.I.P" erop en komen in een hal die doorgaat via een kamer ensuite deur naar een balzaal van een kamer. Grote badkamer met, daar is ie weer, een heerlijk bubblebad.
We frissen ons op en gaan de stad in om wat toeristische highlights te bekijken. Via het plein naar de Nicolaaskerk, eerst nog bij één van de kraampjes een Praagse worst nuttigen, om de Joodse begraafplaats heen lopen want er staat een gigantische wachtrij om naar binnen te komen, door naar de Karelsbrug. Tim en Daan zijn onder de indruk van het werk van de vele tekenaars.
Om 18.00 uur staan we tussen alle andere toeristen die in drommen zijn komen aansnellen bij de astrologische klok. Indrukwekkend stukje techniek.
We eten op het terras van een goed Italiaans restaurant (incl. dessert van fruit in chocoladefondue) en gaan daarna de prijzen voor de top 3 deelnemers van de prijsvraag kopen.
De antwoorden op Tim's vragen van gisteren zijn:
1. 10 cm grote slakken
2. Antwoord C) Duitsland: naaktslakken, Tsjechië: naaktslakken en slakken met huis gezien.
Vandaag Tim's afsluitende finalevragen met kans op dubbele punten! Doe nog even jullie best, de stand kan nog veranderen!
1. Hoe heet de grootste rivier van Tsjechië?
2. Hoeveel kilometer hebben wij van Baarn naar Praag gefietst?
Morgen nemen wij om ca. 18.30 uur de trein naar Utrecht/Amsterdam. Wij zullen van Utrecht naar huis fietsen en naar verwachting tussen 12.00 en 13.00 uur thuis aankomen.
Er staan weer nieuwe foto's op de website.
4 augustus 2011
Ejpovice - Zadni Treban
Donderdag 4 augustus 2011 - Lange afdalingen als cadeau!
Ejpovice - Zadni Treban - 70 km
Een groot deel van de nacht heeft het geregend, terwijl het bloedheet is in de tent. We gooien de binnentent half open. Als het tijd is om op te staan, regent het nog. Hmmm, jammer en niet op gerekend. Tim en Daan gaan op het overdekte terras bij de receptie tafelvoetballen en tekenen. Wij breken de tent af en laden de fietsen op. Het ontbijt nuttigen we onderdak. Herman en Corrie met wie we al een paar dagen dezelfde campings aandoen (overdag tijdens het fietsen komen we elkaar niet tegen) zijn al op pad.
Wonder boven wonder is het na het ontbijt droog geworden. Da's een meevaller. De temperatuur is goed, warm zat..
Langs beken, door weilanden, over met brokken stenen bezaaide landbouwwegen, over mooi geasfalteerde fietspaden, door donkere naaldbossen waar voornamelijk oude mannetjes en vrouwtjes schuifelend tussen de bomen naar eetbare paddenstoelen zoeken, zo volgen we fietsroute 3. Praag komt op de borden te staan.
Het wordt een lekkere, relatief ontspannen (af en toe een hellinkje als laatste stuiptrekking) etappe: kilometerslange geleidelijke afdalingen met een snelheid op de vlakkere delen van 30+ km/u en een maximum snelheid van 53 km/u. Meer en meer laten we de bergen en heuvels achter ons.
Een uit de berm opvliegende en waarschijnlijk door onze karavaan geschrokken fazant laat ons ook even schrikken. Rakelings vliegt zij (het is een vrouwtje) over.
In Horovice stoppen we bij de Chinees. Boeiend, met handen en voeten wordt besteld. Resultaat is dat " fried rice" wordt verstaan als "fried fries", zodat één bord chicken curry met patat verschijnt! De chicken in sweet and sour blijkt een ware schnitzel in zoetzure saus te zijn. Wonderlijk!
Als het zo doorgaat zijn we met gemak om 16.00 uur op de camping. Maar het gaat niet zo door. We rijden recht op onweer af - je krijgt een beetje dat gevoel van die orkaanzoekers in de fim Twister - en willen geen risico in open veld nemen. In een bushalte in Lazovice wachten we een half uur totdat het onweer is overgewaaid. De laatste 10 km knallen we met het grote verzet erdoor. Wel doen we dit in een regenbui.
Op de camping aangekomen prikt de zon er doorheen en zetten we onze tent op. Sanitair is hier weer simpel en verouderd. Als je 10 kroon in een apparaat hebt gegooid, gaat ad random één van de vier douches aan. Het lijkt wel " Ren je rot", dat TV programma van vroeger. Wat een klucht.
We koken ons pastamaaltje, de hengel wordt door Tim en Daan nog eens uitgeworpen (blinkertje in de boom).
Laatste nacht in de tent, morgen het laatste stukje naar Praag!
De antwoorden op Tim's vragen van gisteren zijn:
1. Hoog
2. Zwaluwen
3. 30 cm
4. Praag en Brno
Tim's vragen van vandaag:
1. Hoe groot zijn (kunnen ze worden) de slakken in Tsjechië? 4, 6, 8 of 10 cm?
2. Welke slakken hebben we waar gezien?
A) Duitsland (D): naaktslakken, Tsjechië (CZ) slakken met huis
B) D: slakken met huis, CZ: naaktslakken
C) D: naaktslakken, CZ: naaktslakken en slakken met huis
D) D: naaktslakken en slakken met huis, CZ: naaktslakken.
Ejpovice - Zadni Treban - 70 km
Een groot deel van de nacht heeft het geregend, terwijl het bloedheet is in de tent. We gooien de binnentent half open. Als het tijd is om op te staan, regent het nog. Hmmm, jammer en niet op gerekend. Tim en Daan gaan op het overdekte terras bij de receptie tafelvoetballen en tekenen. Wij breken de tent af en laden de fietsen op. Het ontbijt nuttigen we onderdak. Herman en Corrie met wie we al een paar dagen dezelfde campings aandoen (overdag tijdens het fietsen komen we elkaar niet tegen) zijn al op pad.
Wonder boven wonder is het na het ontbijt droog geworden. Da's een meevaller. De temperatuur is goed, warm zat..
Langs beken, door weilanden, over met brokken stenen bezaaide landbouwwegen, over mooi geasfalteerde fietspaden, door donkere naaldbossen waar voornamelijk oude mannetjes en vrouwtjes schuifelend tussen de bomen naar eetbare paddenstoelen zoeken, zo volgen we fietsroute 3. Praag komt op de borden te staan.
Het wordt een lekkere, relatief ontspannen (af en toe een hellinkje als laatste stuiptrekking) etappe: kilometerslange geleidelijke afdalingen met een snelheid op de vlakkere delen van 30+ km/u en een maximum snelheid van 53 km/u. Meer en meer laten we de bergen en heuvels achter ons.
Een uit de berm opvliegende en waarschijnlijk door onze karavaan geschrokken fazant laat ons ook even schrikken. Rakelings vliegt zij (het is een vrouwtje) over.
In Horovice stoppen we bij de Chinees. Boeiend, met handen en voeten wordt besteld. Resultaat is dat " fried rice" wordt verstaan als "fried fries", zodat één bord chicken curry met patat verschijnt! De chicken in sweet and sour blijkt een ware schnitzel in zoetzure saus te zijn. Wonderlijk!
Als het zo doorgaat zijn we met gemak om 16.00 uur op de camping. Maar het gaat niet zo door. We rijden recht op onweer af - je krijgt een beetje dat gevoel van die orkaanzoekers in de fim Twister - en willen geen risico in open veld nemen. In een bushalte in Lazovice wachten we een half uur totdat het onweer is overgewaaid. De laatste 10 km knallen we met het grote verzet erdoor. Wel doen we dit in een regenbui.
Op de camping aangekomen prikt de zon er doorheen en zetten we onze tent op. Sanitair is hier weer simpel en verouderd. Als je 10 kroon in een apparaat hebt gegooid, gaat ad random één van de vier douches aan. Het lijkt wel " Ren je rot", dat TV programma van vroeger. Wat een klucht.
We koken ons pastamaaltje, de hengel wordt door Tim en Daan nog eens uitgeworpen (blinkertje in de boom).
Laatste nacht in de tent, morgen het laatste stukje naar Praag!
De antwoorden op Tim's vragen van gisteren zijn:
1. Hoog
2. Zwaluwen
3. 30 cm
4. Praag en Brno
Tim's vragen van vandaag:
1. Hoe groot zijn (kunnen ze worden) de slakken in Tsjechië? 4, 6, 8 of 10 cm?
2. Welke slakken hebben we waar gezien?
A) Duitsland (D): naaktslakken, Tsjechië (CZ) slakken met huis
B) D: slakken met huis, CZ: naaktslakken
C) D: naaktslakken, CZ: naaktslakken en slakken met huis
D) D: naaktslakken en slakken met huis, CZ: naaktslakken.
3 augustus 2011
Teplá - Ejpovice
Woensdag 3 augustus 2011 - Praag in zicht!
Teplá - Ejpovice - 74 km
We worden vroeg wakker. Weer optrekkende mist. Veel condensvorming in de tent. Het is duidelijk een koude nacht geweest.
Voor onze tent zijn twee Tsjechen al zelker vanaf 6.00 uur druk aan het vissen. Een paar lege halve literflessen pils liggen naast het aas. We zijn er getuige van dat drie flinke karpers worden gevangen. Of we er eentje mee willen voor vanavond? Wijzend op onze fietsen bedanken we beleefd.
Als we op weg zijn komen we al snel bij Klaster Teplá, zoals de naam al doet vermoeden een klooster. We gaan even via de poort naar binnen. Men is druk bezig met restauratiewerkzaamheden.
Klimmend en dalend (het houdt niet op) rijden we door het voornamelijk boer'nland. Weidse uitzichten en veel graanvelden. De boeren zijn druk bezig met de graanoogst en te hooien.
In het plaatsje Konstantinovy Lazne, een kuuroord, stoppen we voor cappuccino met apfelstrudel en een coupe ijs voor Tim en Daan.
We gaan nog een paar keer flink omhoog en rijden vervolgens langzaam dalend door het brede dal bij Sipin.
Weer klimmend komen we aan in Pernarec. Hier zien we een supermarktje, gerund door hardwerkende Chinezen. Hier wordt de handelsgeest van dit volk bewezen. Af en aan komen de mensen om hun inkopen te doen.
Wij kopen onze lunch en smikkelen deze lekker voor de deur op. Menig lokalo komt voorzichtig onze fietsen bekijken, incl. foto maken, maar het blijkt toch moeilijk een poging te ondernemen om contact met ons te leggen.
Via een overwegend rustige afdaling (overigens is er vanwege het slechte wegdek met veel en grote gaten nooit echt de mogelijkheid je eens lekker te laten gaan) rijden we naar Plzen. Een relaxte stad, en staand voor het verkeerslicht naast de trambaan, zeggen we: het is net Amsterdam. Op het grote plein bij de kerk pikken we een terras. Later volgt waterpret in de aanwezige fonteinen. Rustig rijden we stad uit, langs de vermaarde Pilsner bierbrouwerijen.
Na een doorsteek via een modderig pad te hebben genomen - de fietsen zien er niet uit - komen we aan bij de camping. Weinig luxe, maar prima eten. We zitten bij een meer en hier moeten we oppassen dat we niet worden opgegeten door de muggen. Ook zou het prettig zijn als de rode bosmieren ons niet op hun pad tegenkomen. Op tijd de tent in. Net op tijd, want we krijgen onze eerste avondse c.q. nachtelijke stortbui.
Tim had geen vraag gisteren. Vanwege de geuite teleurstellingen door menigeen, heeft Tim extra zijn best gedaan: vandaag extra kans op prijzen, wel vier (gok)vragen.
1. Wonen chinchilla's hoog, gemiddeld of laag (qua meters boven de zeespiegel; eerder verslag is leidend)?
2. Welke hebben we het meeste gezien: kraaien, duiven, zwaluwen of muggen?
3. Hoe lang was de grootste karper die wij vanochtend hebben gezien? 10 cm, 30 cm, 50 cm of 70 cm?
4. Wat zijn de twee grootste steden in Tsjechië?
We zijn weer benieuwd naar al jullie inzendingen. Het is en blijft een nek aan nek race.
Het aftellen is begonnen: nog ca. 100 km naar Praag. We denken morgen ca. 65 km te fietsen en overmorgen 35 km, zodat we op tijd in Praag kunnen arriveren.
Teplá - Ejpovice - 74 km
We worden vroeg wakker. Weer optrekkende mist. Veel condensvorming in de tent. Het is duidelijk een koude nacht geweest.
Voor onze tent zijn twee Tsjechen al zelker vanaf 6.00 uur druk aan het vissen. Een paar lege halve literflessen pils liggen naast het aas. We zijn er getuige van dat drie flinke karpers worden gevangen. Of we er eentje mee willen voor vanavond? Wijzend op onze fietsen bedanken we beleefd.
Als we op weg zijn komen we al snel bij Klaster Teplá, zoals de naam al doet vermoeden een klooster. We gaan even via de poort naar binnen. Men is druk bezig met restauratiewerkzaamheden.
Klimmend en dalend (het houdt niet op) rijden we door het voornamelijk boer'nland. Weidse uitzichten en veel graanvelden. De boeren zijn druk bezig met de graanoogst en te hooien.
In het plaatsje Konstantinovy Lazne, een kuuroord, stoppen we voor cappuccino met apfelstrudel en een coupe ijs voor Tim en Daan.
We gaan nog een paar keer flink omhoog en rijden vervolgens langzaam dalend door het brede dal bij Sipin.
Weer klimmend komen we aan in Pernarec. Hier zien we een supermarktje, gerund door hardwerkende Chinezen. Hier wordt de handelsgeest van dit volk bewezen. Af en aan komen de mensen om hun inkopen te doen.
Wij kopen onze lunch en smikkelen deze lekker voor de deur op. Menig lokalo komt voorzichtig onze fietsen bekijken, incl. foto maken, maar het blijkt toch moeilijk een poging te ondernemen om contact met ons te leggen.
Via een overwegend rustige afdaling (overigens is er vanwege het slechte wegdek met veel en grote gaten nooit echt de mogelijkheid je eens lekker te laten gaan) rijden we naar Plzen. Een relaxte stad, en staand voor het verkeerslicht naast de trambaan, zeggen we: het is net Amsterdam. Op het grote plein bij de kerk pikken we een terras. Later volgt waterpret in de aanwezige fonteinen. Rustig rijden we stad uit, langs de vermaarde Pilsner bierbrouwerijen.
Na een doorsteek via een modderig pad te hebben genomen - de fietsen zien er niet uit - komen we aan bij de camping. Weinig luxe, maar prima eten. We zitten bij een meer en hier moeten we oppassen dat we niet worden opgegeten door de muggen. Ook zou het prettig zijn als de rode bosmieren ons niet op hun pad tegenkomen. Op tijd de tent in. Net op tijd, want we krijgen onze eerste avondse c.q. nachtelijke stortbui.
Tim had geen vraag gisteren. Vanwege de geuite teleurstellingen door menigeen, heeft Tim extra zijn best gedaan: vandaag extra kans op prijzen, wel vier (gok)vragen.
1. Wonen chinchilla's hoog, gemiddeld of laag (qua meters boven de zeespiegel; eerder verslag is leidend)?
2. Welke hebben we het meeste gezien: kraaien, duiven, zwaluwen of muggen?
3. Hoe lang was de grootste karper die wij vanochtend hebben gezien? 10 cm, 30 cm, 50 cm of 70 cm?
4. Wat zijn de twee grootste steden in Tsjechië?
We zijn weer benieuwd naar al jullie inzendingen. Het is en blijft een nek aan nek race.
Het aftellen is begonnen: nog ca. 100 km naar Praag. We denken morgen ca. 65 km te fietsen en overmorgen 35 km, zodat we op tijd in Praag kunnen arriveren.
2 augustus 2011
Cheb - Teplá
Dinsdag 2 augustus 2011 - Het snot achter het netvlies!
Cheb - Teplá - 61 km
Als we de tent opendoen is het stuwmeer verdwenen. Verborgen in een dikke mist. Al snel echter wint de zon aan kracht en trekt de mist op.
We zijn gespaard gebleven door de tientallen dikke, vette, slijmerige naaktslakken. Slechts één lijkt de nacht dicht bij ons in de buurt te hebben doorgebracht en wel op een slipper. Goed schrobben om dat slijmspoor eraf te halen.
Een avontuur in WC en douche. Blijkt de WC niet functioneren, nou ja raadt het al, dat wordt een emmer water pakken om door te spoelen. We krijgen een visioen van de primitieve mandibak die in Aziatische landen wordt gebruikt.
Ken je dat, dat je staat te schateren in je zelf? Stel je voor dat je met je nog niet helemaal uitgeslapen hoofd de Tsjechische doucheruimte komt binnenlopen, waar je denkt te zien dat het schot tussen de twee armetierige wasbakkenrijen af en toe een spiegel heeft, en je staat voor een stuk om jezelf eens goed te bekijken, blijkt de spiegel een gat te zijn, zodat je toch enigszins voor paal staat. Niet gelovend steek ik ook nog eens mijn hand door het gat. Te bizar voor woorden.
We gaan op pad. We willen ca. 80 km doen vandaag, dat zou mooi zijn. Maar de zon brandt al heel fel zo in de ochtend, dus dat belooft nog wat te worden later vandaag.
We bereiken Cheb via een poort in de oude vestingswa, die ze aan het restaureren zijn. Niks Arbotechnisch verantwoord, gewoon oude stenen stuk voor stuk van grote hoogte naar beneden laten vallen. Levensgevaarlijk. Van het park proberen ze ook wat moois te maken. In het centrum trekken we kronen uit de muur en gaan we naar de grote Interspar om inkopen te doen. Leuk stadje met een leuke winkelstraat en plein.
De mensen staren ons aan en durven of willen geen contact maken. Het is net of het ze niet interesseert (kan natuurlijk) of dat ze niet gewend zijn contact te leggen. Ook het eerst wegkijken en dan heimelijk nakijken komt voor. Uiteraard maakt de taalbarrière het er niet makkelijker op, maar toch, het voelt allemaal anders dan in de "westerse" wereld.
We krijgen een traject voor de kiezen waar je "U" tegen mag zeggen. Dit blijkt de zwaarste en venijnigste etappe tot nu toe te worden. Au, au en nog eens au. Rothellingen, kort en zeer steil. Maar ook wat langere en behoorlijke steile. Regelmatig moeten we om de paar honderd meter pauzeren on op adem te komen. We drinken ook veel meer dan de afgelopen dagen. Tim en Daan helpen erg goed mee. Als je net een afdalinkje hebt gehad (waar je meestal maar kort van kunt genieten), je over een miniscuul watertje gaat, is meteen alle vaart eruit en klimmen we in de kleinste versnelling omhoog. Zo erg hadden we de etappe van vandaag niet ingeschat. We wisten wel dat we naar het één na hoogste punt van de reis zouden gaan.
De omgeving is weinig inspirerend. We rijden door boerenland en het is armoe troef hier. Een enkeling echter is druk bezig zijn huis of boerderij op te pimpen met verf. Vaak verschillende pasteltinten.
Tijdens een pauze zien we achter ons een ree oversteken. Ook zien we een dode slang op de weg, en volgens Tim een chinchilla (die op grotere hoogte leeft en wij ons intussen op deze hoogte hadden begeven).
Eindelijk, want het is het eerste dat we tegenkomen, een restaurant (waar ook wat leven in de brouwerij is, want vaak vraag je je af of eetgelegenheden of winkeltjes wel open zijn als je ze al als zodanig herkent) waar we ons te goed doen aan schnitzel, salade en friet en veel frisdrinken. Met deze bodem kunnen we het wel even uithouden.
Na deze lunch meteen weer een klim in en dan bereiken we langs de trolleybusbaan Mariánské Lázne, een heel toeristische plaats die bekend is om haar kuuroorden. Veel statige gebouwen met veel tierelantijnen en mooie kleuren. Maar ook hier geldt dat er nog veel gebouwen op een likje verf wachten. In de stad worden we een paar keer op de foto gezet. Als je de Tsjechische man probeert uit te leggen dat je onderweg bent van Amsterdam (om het gemakkelijk te houden voor het verhaal) naar Praag, haakt ie al af bij Amsterdam. Amsterdam, wat is dat? Ikke niet begrijpen.
We zijn een stukje gedaald in de stad en moeten er nu via de oostkant omhoog uit zien te komen. Een stevige beklimming over een paar kilometer, met enkele (semi)haarspeldbochtjes, neemt de nodige tijd in beslag. Zweten, afzien en doorgaan. Vwrstand op nul. Uiteindelijk komen we op 800 m hoogte in het Zadub-Zavisin. Een voldaan gevoel maakt zich van ons meester. Vanaf hier gaat het hoofdzakelijke bergafwaarts (helmen op!) en door licht glooiend landschap naar Teplá. Dit stuk landschap en dorpjes lijkt wat rijker en verzorgder. Net alsof we in een ander deel terecht zijn gekomen. Nu moeten de kilometers rap op de teller komen.
Het is al laat, 18.15 uur, dus we besluiten de camping besluiten de eerste camping bij Teplá te pakken en niet de geplande camping ca 20 km verder. Het is mooi geweest voor vandaag. Op de camping komen we oude bekende Praaggangers tegen en idereen is het erover eens dat vandaag de zwaarste dag van de reis tot nu toe is geweest. Ook zij hebben de nodige moeite ondervonden om de hellingen te bedwingen.
We gaan eerst wat vissen, genieten van koel drinken, voordat we de tent opzetten. Deze camping is overigens plezieriger (veel Tsjechen lijken meer te kamperen in huisjes/keten dan in tenten) dan de vorige. Sanitair ook wat beter en schoner.
De zon zien we prachtig oranjegekleurd aan de overkant van het spiegelgladde meer ondergaan. Een waarachtig mooie afsluiting van deze dag!
Het antwoord op Tim's merkenvraag van gisteren is: Arzberg. Dit is de plaats en het bekende merk waar we doorheen zijn gereden.
Vandaag geen nieuwe vraag van Tim.
Cheb - Teplá - 61 km
Als we de tent opendoen is het stuwmeer verdwenen. Verborgen in een dikke mist. Al snel echter wint de zon aan kracht en trekt de mist op.
We zijn gespaard gebleven door de tientallen dikke, vette, slijmerige naaktslakken. Slechts één lijkt de nacht dicht bij ons in de buurt te hebben doorgebracht en wel op een slipper. Goed schrobben om dat slijmspoor eraf te halen.
Een avontuur in WC en douche. Blijkt de WC niet functioneren, nou ja raadt het al, dat wordt een emmer water pakken om door te spoelen. We krijgen een visioen van de primitieve mandibak die in Aziatische landen wordt gebruikt.
Ken je dat, dat je staat te schateren in je zelf? Stel je voor dat je met je nog niet helemaal uitgeslapen hoofd de Tsjechische doucheruimte komt binnenlopen, waar je denkt te zien dat het schot tussen de twee armetierige wasbakkenrijen af en toe een spiegel heeft, en je staat voor een stuk om jezelf eens goed te bekijken, blijkt de spiegel een gat te zijn, zodat je toch enigszins voor paal staat. Niet gelovend steek ik ook nog eens mijn hand door het gat. Te bizar voor woorden.
We gaan op pad. We willen ca. 80 km doen vandaag, dat zou mooi zijn. Maar de zon brandt al heel fel zo in de ochtend, dus dat belooft nog wat te worden later vandaag.
We bereiken Cheb via een poort in de oude vestingswa, die ze aan het restaureren zijn. Niks Arbotechnisch verantwoord, gewoon oude stenen stuk voor stuk van grote hoogte naar beneden laten vallen. Levensgevaarlijk. Van het park proberen ze ook wat moois te maken. In het centrum trekken we kronen uit de muur en gaan we naar de grote Interspar om inkopen te doen. Leuk stadje met een leuke winkelstraat en plein.
De mensen staren ons aan en durven of willen geen contact maken. Het is net of het ze niet interesseert (kan natuurlijk) of dat ze niet gewend zijn contact te leggen. Ook het eerst wegkijken en dan heimelijk nakijken komt voor. Uiteraard maakt de taalbarrière het er niet makkelijker op, maar toch, het voelt allemaal anders dan in de "westerse" wereld.
We krijgen een traject voor de kiezen waar je "U" tegen mag zeggen. Dit blijkt de zwaarste en venijnigste etappe tot nu toe te worden. Au, au en nog eens au. Rothellingen, kort en zeer steil. Maar ook wat langere en behoorlijke steile. Regelmatig moeten we om de paar honderd meter pauzeren on op adem te komen. We drinken ook veel meer dan de afgelopen dagen. Tim en Daan helpen erg goed mee. Als je net een afdalinkje hebt gehad (waar je meestal maar kort van kunt genieten), je over een miniscuul watertje gaat, is meteen alle vaart eruit en klimmen we in de kleinste versnelling omhoog. Zo erg hadden we de etappe van vandaag niet ingeschat. We wisten wel dat we naar het één na hoogste punt van de reis zouden gaan.
De omgeving is weinig inspirerend. We rijden door boerenland en het is armoe troef hier. Een enkeling echter is druk bezig zijn huis of boerderij op te pimpen met verf. Vaak verschillende pasteltinten.
Tijdens een pauze zien we achter ons een ree oversteken. Ook zien we een dode slang op de weg, en volgens Tim een chinchilla (die op grotere hoogte leeft en wij ons intussen op deze hoogte hadden begeven).
Eindelijk, want het is het eerste dat we tegenkomen, een restaurant (waar ook wat leven in de brouwerij is, want vaak vraag je je af of eetgelegenheden of winkeltjes wel open zijn als je ze al als zodanig herkent) waar we ons te goed doen aan schnitzel, salade en friet en veel frisdrinken. Met deze bodem kunnen we het wel even uithouden.
Na deze lunch meteen weer een klim in en dan bereiken we langs de trolleybusbaan Mariánské Lázne, een heel toeristische plaats die bekend is om haar kuuroorden. Veel statige gebouwen met veel tierelantijnen en mooie kleuren. Maar ook hier geldt dat er nog veel gebouwen op een likje verf wachten. In de stad worden we een paar keer op de foto gezet. Als je de Tsjechische man probeert uit te leggen dat je onderweg bent van Amsterdam (om het gemakkelijk te houden voor het verhaal) naar Praag, haakt ie al af bij Amsterdam. Amsterdam, wat is dat? Ikke niet begrijpen.
We zijn een stukje gedaald in de stad en moeten er nu via de oostkant omhoog uit zien te komen. Een stevige beklimming over een paar kilometer, met enkele (semi)haarspeldbochtjes, neemt de nodige tijd in beslag. Zweten, afzien en doorgaan. Vwrstand op nul. Uiteindelijk komen we op 800 m hoogte in het Zadub-Zavisin. Een voldaan gevoel maakt zich van ons meester. Vanaf hier gaat het hoofdzakelijke bergafwaarts (helmen op!) en door licht glooiend landschap naar Teplá. Dit stuk landschap en dorpjes lijkt wat rijker en verzorgder. Net alsof we in een ander deel terecht zijn gekomen. Nu moeten de kilometers rap op de teller komen.
Het is al laat, 18.15 uur, dus we besluiten de camping besluiten de eerste camping bij Teplá te pakken en niet de geplande camping ca 20 km verder. Het is mooi geweest voor vandaag. Op de camping komen we oude bekende Praaggangers tegen en idereen is het erover eens dat vandaag de zwaarste dag van de reis tot nu toe is geweest. Ook zij hebben de nodige moeite ondervonden om de hellingen te bedwingen.
We gaan eerst wat vissen, genieten van koel drinken, voordat we de tent opzetten. Deze camping is overigens plezieriger (veel Tsjechen lijken meer te kamperen in huisjes/keten dan in tenten) dan de vorige. Sanitair ook wat beter en schoner.
De zon zien we prachtig oranjegekleurd aan de overkant van het spiegelgladde meer ondergaan. Een waarachtig mooie afsluiting van deze dag!
Het antwoord op Tim's merkenvraag van gisteren is: Arzberg. Dit is de plaats en het bekende merk waar we doorheen zijn gereden.
Vandaag geen nieuwe vraag van Tim.
1 augustus 2011
Marktredwitz - Cheb (CZ)
Maandag 1 augustus 2011 - Halve rustdag!
Marktredwitz - Cheb (CZ) - 28 km
Ontbijt met op verzoek (van met name Tim) gemaakte eieren met spek. Dit vormt een goede bodem.
Rustig laden we alles op de fiets, kopen de noodzakelijke eet- en drinkwaren naast het station tegenover het hotel en rijden de stad uit.
Vandaag een halve rustdag. We koersen naar de camping bij Cheb. 28 km maar. Dat is het plan.
Het is nog bewolkt, maar de temperatuur is OK om te fietsen. Via rustige wegen en fietspaden door weilanden, af en toe een hellinkje, rijden we door een stadje aan de voet van het Fichtelgebergte dat vroeger levendige porseleinhandel en mijnbouw had. We zien dat porselein er nog wordt gemaakt.
Het laatste stuk Duitsland gaat over een onverhard fietspad. Dalend komen we bij de grens met Tsjechië. Er is niemand anders dan wij. Stilte. We zijn net uit het bos gekomen. Voor ons zien we glooiende weilanden met vele soorten wilde bloemen en aan de randen bomen. Het fietspad aan de Tsjechische kant van de grens is goed geasfalteerd (subsidie gehad?). Er staan nog oude grenspalen met D respectievelijk C die de vroegere grensmarkering aangeven. Nu staan er ook twee granieten letters "EU" van ca. een meter hoog en nog een ander monument, een obelisk.
Het is warmer geworden, dus het ziet er naar uit dat het hogedrukgebied terrein wint. We rijden verder op de vluchtstrook van een grotere, weliswaar rustige, glooiende weg en slaan na een paar kilometer linksaf naar de camping aan een meer. Het is 13.00 uur, dus we hebben lekker nog veel tijd om te vissen (helaas deze keer geen prijs), te spelen op/met het zand bij het meer. Lekker in de blote bast, de zon brandt bij vlagen fel.
We hebben nog geen Tsjechische kronen kunnen tappen, maar euro's (uiteraard tegen een voor ons minder gunstige koers) worden de campingcheffin geaccepteerd.
De WC's en douches zijn agenebbes. Het ziet er allemaal oud en afgebladderd uit. Een verfje kan toch op z'n minst wel? De douchekop hangt niet aan de muur en moet je met één hand vasthouden. Deuren kunnen niet worden gesloten. Gras mag her en der ook wel gemaaid worden. Ook moet je hier je eigen WC papoer meenemen (gelukkig hebben we altijd een rolletje achter de hand). Er moet nog veel gebeuren hier om op een hogere standaard te komen. Tim en Daan zijn danig onder de indruk (wij ook trouwens) en wij proberen het verschil tussen de Nederlandse en Tsjechische economieën uit te leggen. Een wereld van verschil en we zijn benieuwd wat we de komende dagen gaan aantreffen.
We maken pannenkoeken; meel zat nog in de tassen en moet zo richting het einde van de tocht ook opgesoupeerd worden.
Antwoord op Tim's kanovraag: wij hebben in een (overwegend)blauwe kano gevaren.
Tim's merkenvraag van vandaag is: door welk plaatsje en (bekend) porseleinmerk zijn wij vandaag gereden? Een vraag van de buitencategorie :-0
Succes en we genieten ervan de reacties op de vragen binnen te krijgen!
Marktredwitz - Cheb (CZ) - 28 km
Ontbijt met op verzoek (van met name Tim) gemaakte eieren met spek. Dit vormt een goede bodem.
Rustig laden we alles op de fiets, kopen de noodzakelijke eet- en drinkwaren naast het station tegenover het hotel en rijden de stad uit.
Vandaag een halve rustdag. We koersen naar de camping bij Cheb. 28 km maar. Dat is het plan.
Het is nog bewolkt, maar de temperatuur is OK om te fietsen. Via rustige wegen en fietspaden door weilanden, af en toe een hellinkje, rijden we door een stadje aan de voet van het Fichtelgebergte dat vroeger levendige porseleinhandel en mijnbouw had. We zien dat porselein er nog wordt gemaakt.
Het laatste stuk Duitsland gaat over een onverhard fietspad. Dalend komen we bij de grens met Tsjechië. Er is niemand anders dan wij. Stilte. We zijn net uit het bos gekomen. Voor ons zien we glooiende weilanden met vele soorten wilde bloemen en aan de randen bomen. Het fietspad aan de Tsjechische kant van de grens is goed geasfalteerd (subsidie gehad?). Er staan nog oude grenspalen met D respectievelijk C die de vroegere grensmarkering aangeven. Nu staan er ook twee granieten letters "EU" van ca. een meter hoog en nog een ander monument, een obelisk.
Het is warmer geworden, dus het ziet er naar uit dat het hogedrukgebied terrein wint. We rijden verder op de vluchtstrook van een grotere, weliswaar rustige, glooiende weg en slaan na een paar kilometer linksaf naar de camping aan een meer. Het is 13.00 uur, dus we hebben lekker nog veel tijd om te vissen (helaas deze keer geen prijs), te spelen op/met het zand bij het meer. Lekker in de blote bast, de zon brandt bij vlagen fel.
We hebben nog geen Tsjechische kronen kunnen tappen, maar euro's (uiteraard tegen een voor ons minder gunstige koers) worden de campingcheffin geaccepteerd.
De WC's en douches zijn agenebbes. Het ziet er allemaal oud en afgebladderd uit. Een verfje kan toch op z'n minst wel? De douchekop hangt niet aan de muur en moet je met één hand vasthouden. Deuren kunnen niet worden gesloten. Gras mag her en der ook wel gemaaid worden. Ook moet je hier je eigen WC papoer meenemen (gelukkig hebben we altijd een rolletje achter de hand). Er moet nog veel gebeuren hier om op een hogere standaard te komen. Tim en Daan zijn danig onder de indruk (wij ook trouwens) en wij proberen het verschil tussen de Nederlandse en Tsjechische economieën uit te leggen. Een wereld van verschil en we zijn benieuwd wat we de komende dagen gaan aantreffen.
We maken pannenkoeken; meel zat nog in de tassen en moet zo richting het einde van de tocht ook opgesoupeerd worden.
Antwoord op Tim's kanovraag: wij hebben in een (overwegend)blauwe kano gevaren.
Tim's merkenvraag van vandaag is: door welk plaatsje en (bekend) porseleinmerk zijn wij vandaag gereden? Een vraag van de buitencategorie :-0
Succes en we genieten ervan de reacties op de vragen binnen te krijgen!
Bad Berneck i. Fichtelgeb. - Marktredwitz
Zondag 31 juli 2011 - Pannenbier in de mist!
Bad Berneck i. Fichtelgeb. - Marktredwitz - 51 km
Heerlijk geslapen onder onze dekbedjes. Comfortabel hoor om zo je klaar te maken voor op de fiets. Zo onder de warme douche, paar tasjes inpakken, geen tent afbreken, lekker ontbijtje geserveerd krijgen. Maar toch prefereren wij (bij goed weer) de camping. Daar heb je nog meer het gevoel van buiten leven, je hebt meer aanspraak met andere mensen, kids hebben de ruimte om te ravotten.
We draaien Bad Berneck links uit en beginnen aan de geleidelijke klim naar de hoogste top van onze reis in het Fichtelgebergte. Het is een relaxte klim. Ca. 10 km over een oude spoorlijn dus een stijgingspercentage van zo'n 3 à 4%. We beginnen langs de grote weg maar later gaat de grote weg verder van ons vandaan lopen en horen we het verkeer minder. We komen deze 10 km niemand tegen en rijden door het dichte naaldwoud. We zingen luidkeels "Daar hoog in de bergen, daar hoog in de bergen, etc." en bedenken steeds andere (uiteraard gekuiste) varianten.
Bovenaan deze geleidelijke klim gaan we toch even een galdiolenweg op (de dood of de gladiolen) d.w.z. 1 km steil naar het (ski)plaatsje Bischofsgrün. Rechts zien we waar in de winter de skilift is en er staat een werkloze pistenbulli (hoe schrijf je dat eigenlijk?). Bovenaan arriveren we op een plateautje en merken, zo stilstaand, dat het best erg koud is. Of zoals Tim zegt: als het in de zomer al zo koud is, hoe koud is het in de winter dan wel? Wel raar om de borden "Skiverleih" zo te zien hangen. In een bar drinken we wat warms.
We verlaten het plaatsje en zijn in staat om ons niet aan de route te houden. Niet erg, want op de GPS zien we dat we verderop wel weer op onze track komen. We krijgen een zeer steile klim van een paar honderd meter en bovenaan slaan we van het mooie asfalt linksaf een modderig zandpad op, dat nog steeds omhoog gaat. De banden hebben moeite los te komen uit de modder. Zo hard mogelijk doortrappen om te voorkomen dat we vast komen te zitten en oppassen dat we het pad niet afslippen. We zitten in de laaghangende bewolking en mist. Het heeft wel wat mystieks zo in het bos in de mist. Tim en Daan lopen een stukje.
Dan komen we bij een nu groene skipiste met sneeuwkanonnen. De draaiende stoeltjeslift gaat over ons heen. Links van ons is het middelstation waar de zomerrodelbaan begint. Helaas, tot grote teleurstelling van ons allemaal, is de baan nog te nat en daarom gesloten.
We gaan verder over het onverharde pad, door naaldwoud omgeven, grote granietblokken langs de kant, over lawaaiige beken en watervallen. Ziet er mooi ruig uit. Het is een werkelijk prachtige rit. De mooiste van de hele tocht tot dusver vinden wij. Ondanks dat het niet zonnig en warm is, het is wel droog. We bereiken het hoogste punt: 807 m. Pannenbier!
We dalen af, eerst over het bospad en later over de asfaltweg. In Fichtelberg doen we ons tegoed aan Jäger- en Pfefferschnitzel, Bratwurst en spaghetti. We moeten wel drie kwartier tot een uur wachten maar als het dan voor ons op tafel staat, smaakt het fantastisch en de flinke lappen vlees worden smakelijk verorberd.
We rijden nog een stukje door en willen in Rodenzenreuth een pensionnetje pakken. Een heerlijke lange lichte afdaling, deels over overharde weg, deels over een prachtig fietsepad met koninginneasfalt. Daarna moeten we nog een paar vervelend steile hellinkjes (ja, die kuitenbijters)overwinnen. We zien "vakantie bij de boer" en dat lijkt ons wel wat. Maar helaas, vol. De overbuurman heeft een Gasthof, maar gaat zelf met vakantie. Niet dus. Een ander pension geeft niet thuis. Weer een ander is ook vol. Ferienzeit.
We besluiten door te rijden en in vliegende vaart in de afdaling ratelt onze kilometerteller door. We komen Gridje en Frank tegen. "Eindelijk zien we jullie. We hebben al ruim een week geleden gehoord dat er twee mensen met kinderen onderweg zijn naar Praag." News travels fast, dat blijkt maar weer. We rijden met elkaar op, samen met twee anderen (Max en Aafke) naar de grotere plaats Marktredwitz. Daar volgt ieder z'n eigen koers om een hotel te vinden. Dat blijkt nog niet zo makkelijk. Veel dicht of vergane glorie. We eindigen samen met Gridje en Frank in een goed hotel tegenover het station. Vierbedkamer met bubblebad en TV (kids zetten hem meteen op Nickelodeon)!
We drinken en eten wat in het hotel en kletsen met de andere Praaggangers.
We hebben Wifi op de kamer, dus we kunnen weer foto's/filmpjes uploaden. Deze zijn toegevoegd aan de diavoorstelling.
Het antwoord op Tim's fietsvraag van gisteren: Koga (ondanks de spelfout in de naam Tretts (moet Trets zijn) hebben alle inzenders het goed beantwoord. De Kettwiesel, Trets en Pino zijn type fietsen van Hase.
Tim's vraag van vandaag: welke kleur heeft de kano waarin wij hebben gevaren?
Bad Berneck i. Fichtelgeb. - Marktredwitz - 51 km
Heerlijk geslapen onder onze dekbedjes. Comfortabel hoor om zo je klaar te maken voor op de fiets. Zo onder de warme douche, paar tasjes inpakken, geen tent afbreken, lekker ontbijtje geserveerd krijgen. Maar toch prefereren wij (bij goed weer) de camping. Daar heb je nog meer het gevoel van buiten leven, je hebt meer aanspraak met andere mensen, kids hebben de ruimte om te ravotten.
We draaien Bad Berneck links uit en beginnen aan de geleidelijke klim naar de hoogste top van onze reis in het Fichtelgebergte. Het is een relaxte klim. Ca. 10 km over een oude spoorlijn dus een stijgingspercentage van zo'n 3 à 4%. We beginnen langs de grote weg maar later gaat de grote weg verder van ons vandaan lopen en horen we het verkeer minder. We komen deze 10 km niemand tegen en rijden door het dichte naaldwoud. We zingen luidkeels "Daar hoog in de bergen, daar hoog in de bergen, etc." en bedenken steeds andere (uiteraard gekuiste) varianten.
Bovenaan deze geleidelijke klim gaan we toch even een galdiolenweg op (de dood of de gladiolen) d.w.z. 1 km steil naar het (ski)plaatsje Bischofsgrün. Rechts zien we waar in de winter de skilift is en er staat een werkloze pistenbulli (hoe schrijf je dat eigenlijk?). Bovenaan arriveren we op een plateautje en merken, zo stilstaand, dat het best erg koud is. Of zoals Tim zegt: als het in de zomer al zo koud is, hoe koud is het in de winter dan wel? Wel raar om de borden "Skiverleih" zo te zien hangen. In een bar drinken we wat warms.
We verlaten het plaatsje en zijn in staat om ons niet aan de route te houden. Niet erg, want op de GPS zien we dat we verderop wel weer op onze track komen. We krijgen een zeer steile klim van een paar honderd meter en bovenaan slaan we van het mooie asfalt linksaf een modderig zandpad op, dat nog steeds omhoog gaat. De banden hebben moeite los te komen uit de modder. Zo hard mogelijk doortrappen om te voorkomen dat we vast komen te zitten en oppassen dat we het pad niet afslippen. We zitten in de laaghangende bewolking en mist. Het heeft wel wat mystieks zo in het bos in de mist. Tim en Daan lopen een stukje.
Dan komen we bij een nu groene skipiste met sneeuwkanonnen. De draaiende stoeltjeslift gaat over ons heen. Links van ons is het middelstation waar de zomerrodelbaan begint. Helaas, tot grote teleurstelling van ons allemaal, is de baan nog te nat en daarom gesloten.
We gaan verder over het onverharde pad, door naaldwoud omgeven, grote granietblokken langs de kant, over lawaaiige beken en watervallen. Ziet er mooi ruig uit. Het is een werkelijk prachtige rit. De mooiste van de hele tocht tot dusver vinden wij. Ondanks dat het niet zonnig en warm is, het is wel droog. We bereiken het hoogste punt: 807 m. Pannenbier!
We dalen af, eerst over het bospad en later over de asfaltweg. In Fichtelberg doen we ons tegoed aan Jäger- en Pfefferschnitzel, Bratwurst en spaghetti. We moeten wel drie kwartier tot een uur wachten maar als het dan voor ons op tafel staat, smaakt het fantastisch en de flinke lappen vlees worden smakelijk verorberd.
We rijden nog een stukje door en willen in Rodenzenreuth een pensionnetje pakken. Een heerlijke lange lichte afdaling, deels over overharde weg, deels over een prachtig fietsepad met koninginneasfalt. Daarna moeten we nog een paar vervelend steile hellinkjes (ja, die kuitenbijters)overwinnen. We zien "vakantie bij de boer" en dat lijkt ons wel wat. Maar helaas, vol. De overbuurman heeft een Gasthof, maar gaat zelf met vakantie. Niet dus. Een ander pension geeft niet thuis. Weer een ander is ook vol. Ferienzeit.
We besluiten door te rijden en in vliegende vaart in de afdaling ratelt onze kilometerteller door. We komen Gridje en Frank tegen. "Eindelijk zien we jullie. We hebben al ruim een week geleden gehoord dat er twee mensen met kinderen onderweg zijn naar Praag." News travels fast, dat blijkt maar weer. We rijden met elkaar op, samen met twee anderen (Max en Aafke) naar de grotere plaats Marktredwitz. Daar volgt ieder z'n eigen koers om een hotel te vinden. Dat blijkt nog niet zo makkelijk. Veel dicht of vergane glorie. We eindigen samen met Gridje en Frank in een goed hotel tegenover het station. Vierbedkamer met bubblebad en TV (kids zetten hem meteen op Nickelodeon)!
We drinken en eten wat in het hotel en kletsen met de andere Praaggangers.
We hebben Wifi op de kamer, dus we kunnen weer foto's/filmpjes uploaden. Deze zijn toegevoegd aan de diavoorstelling.
Het antwoord op Tim's fietsvraag van gisteren: Koga (ondanks de spelfout in de naam Tretts (moet Trets zijn) hebben alle inzenders het goed beantwoord. De Kettwiesel, Trets en Pino zijn type fietsen van Hase.
Tim's vraag van vandaag: welke kleur heeft de kano waarin wij hebben gevaren?
30 juli 2011
Lichtenfels - Bad Berneck i. Fichtelgeb.
Zaterdag 30 juli 2011 - 99,9% regen!
Lichtenfels - Bad Berneck i. Fichtelgeb. - 64 km
Om te beginnen een aanvulling op het verslag van gisteren. We zijn gisteren de grens van Thüringen en Beieren overgegaan. Geen Guten Morgen meer, maar Grüss Gott!
We staan op en zien dat het zwaar bewolkt is. Hoewel we ons niet zo met de weersvoorspellingen bezighouden, hadden we dit niet verwacht na de afgelopen warme en zonnige dagen. Het is wel droog. De bakker rijdt om 8.15 uur luid toeterend om zijn aanwezigheid kenbaar te maken de camping op. Snel in de (nu nog korte) rij staan voor de bestelling. Het is behoorlijk fris.
We gaan mooi op tijd op pad. Als het meezit allemaal gaan we vandaag het hoogste punt van de reis meemaken.
Vertrokken met jassen aan, gaan deze later toch uit. We hebben het alweer warm gekregen.
Maar dan wordt de dreiging werkelijkheid en begint het onophoudelijk te regenen tot, zo zal blijken, 2 km voor de finish in Bad Berneck vandaag. Goed in de regenkleding en extra lagen kleding voor Tim en Daan er onderaan.
De wind staat wel gunstig en om 12.15 uur hebben we de eerste 30 km erop zitten. Dat gaat voorspoedig. We volgen vandaag de Main, die hier maar relatief smal is. Er gebeurt om ons heen niet zo veel en op de delen met intussen in modder veranderde en je banden vastzuigende grintpaden moeten we ons goed concentreren.
Rond 14.00 uur willen we iets eten en ons opwarmen in Untersteinach. Alle eettenten, behalve de Griek, zijn gesloten. Het wordt dus de Griek en korte tijd later zitten we aan de souvlaki. Van de Ouzo van het huis nemen we enkel een beleefdheidsnipje.
Onderweg besluiten we dat we vandaag niet de beklimming van de berg gaan doen. We rijden tot Bad Berneck en kloppen bij Gasthof Alte Post aan. Zimmer frei en enige minuten later staan we onder de heerlijk warme douche. Alle natte kleding hangt te drogen in de droogkamer.
We gaan het alleraardigste stadje, met kuuroord, in en lopend een rondje er doorheen. We eindigen bij de pizzeria. Moe maar voldaan gaan we van onze echte bedden genieten.
Het antwoord op Tim's vraag van gisteren is: het kasteel bij Eisenach heet de Wartburg en van de beroemdheden dienden tenminste Luther en Joh. Seb. Bach te worden genoemd. De inzenders hebben deze vraag goed beantwoord en zelfs nog mooie aanvullingen van Elisabeth, Goethe en Sabine Bergman-Pohl (het laatste staatshoofd van het vroegere DDR).
Tim's fietsvraag van vandaag is:
Welke hoort niet in dit rijtje thuis?
Ketwiesel
Pino
Koga
Tretts
Inzendingen kunnen naar p.deruijter@novagraaf.com (voor de mensen die willen inhaken).
Lichtenfels - Bad Berneck i. Fichtelgeb. - 64 km
Om te beginnen een aanvulling op het verslag van gisteren. We zijn gisteren de grens van Thüringen en Beieren overgegaan. Geen Guten Morgen meer, maar Grüss Gott!
We staan op en zien dat het zwaar bewolkt is. Hoewel we ons niet zo met de weersvoorspellingen bezighouden, hadden we dit niet verwacht na de afgelopen warme en zonnige dagen. Het is wel droog. De bakker rijdt om 8.15 uur luid toeterend om zijn aanwezigheid kenbaar te maken de camping op. Snel in de (nu nog korte) rij staan voor de bestelling. Het is behoorlijk fris.
We gaan mooi op tijd op pad. Als het meezit allemaal gaan we vandaag het hoogste punt van de reis meemaken.
Vertrokken met jassen aan, gaan deze later toch uit. We hebben het alweer warm gekregen.
Maar dan wordt de dreiging werkelijkheid en begint het onophoudelijk te regenen tot, zo zal blijken, 2 km voor de finish in Bad Berneck vandaag. Goed in de regenkleding en extra lagen kleding voor Tim en Daan er onderaan.
De wind staat wel gunstig en om 12.15 uur hebben we de eerste 30 km erop zitten. Dat gaat voorspoedig. We volgen vandaag de Main, die hier maar relatief smal is. Er gebeurt om ons heen niet zo veel en op de delen met intussen in modder veranderde en je banden vastzuigende grintpaden moeten we ons goed concentreren.
Rond 14.00 uur willen we iets eten en ons opwarmen in Untersteinach. Alle eettenten, behalve de Griek, zijn gesloten. Het wordt dus de Griek en korte tijd later zitten we aan de souvlaki. Van de Ouzo van het huis nemen we enkel een beleefdheidsnipje.
Onderweg besluiten we dat we vandaag niet de beklimming van de berg gaan doen. We rijden tot Bad Berneck en kloppen bij Gasthof Alte Post aan. Zimmer frei en enige minuten later staan we onder de heerlijk warme douche. Alle natte kleding hangt te drogen in de droogkamer.
We gaan het alleraardigste stadje, met kuuroord, in en lopend een rondje er doorheen. We eindigen bij de pizzeria. Moe maar voldaan gaan we van onze echte bedden genieten.
Het antwoord op Tim's vraag van gisteren is: het kasteel bij Eisenach heet de Wartburg en van de beroemdheden dienden tenminste Luther en Joh. Seb. Bach te worden genoemd. De inzenders hebben deze vraag goed beantwoord en zelfs nog mooie aanvullingen van Elisabeth, Goethe en Sabine Bergman-Pohl (het laatste staatshoofd van het vroegere DDR).
Tim's fietsvraag van vandaag is:
Welke hoort niet in dit rijtje thuis?
Ketwiesel
Pino
Koga
Tretts
Inzendingen kunnen naar p.deruijter@novagraaf.com (voor de mensen die willen inhaken).
Henfstädt - Lichtenfels
Vrijdag 29 juli 2011 - Last van kuitenbijters!
Henfstädt - Lichtenfels - 74 km
Zuerst, speziel für unsere Freunde und Freundinne von IPA: grüssen und vielen Dank für den hausgemachten Schnaps!!
Op de summiere kanocamping geen ontbijt. Dat wisten we gister al. Eerst 6 km fietsen naar Themar waar we de bakker vinden. We kopen de halve bakkerij leeg (broodjes, croissants, berliner bol, fris, koffie, jus d'orange) en verbazen ons over het lage bedrag dat we moeten betalen. "Heeft u de frisdrank wel meegerekend?", vragen we nog. Ja, alles inbegrepen.
Meteen merken we dat het een heuvelachtige route is met korte, sterk stijgende beklimmingen - echte kuitenbijters! Onze benen hebben niet eens de kans om een beetje warm te worden. Het is meteen raak. In de kleinste versnelling naar boven en verstand op nul.
In Hildburgshausen houden we de eerste stop. Eigenlijk willen we taart, maar dat vinden we niet en we eindigen bij een brasserie waar we dan maar genoegen nemen met hamburger, toast hawai en curryworst met pommes. Eigenlijk te vroeg hiervoor maar ja, je moet wat.
Er is een soort markt/kermis op het plein. Meer dan anders vallen ons de mensen op met vele tattoos en rood geverfde haren. Moeilijk om "normale" mensen er uit te pikken. Is dit soms een funky punky place to be?
We gaan verder, na een pittige klim, langs een bosrand halverwege de heuvels. Links uitzicht op het uitgestrekte Werradal en alles wat zich daarachter bevindt en rechts hoge bomen. As je eenmaal op een top bent, dan krijg je ook wel wat moois te zien.
In Veilsdorf zeggen we de Werra route vaarwel en gaan we, een stukje zonder GPS track dus nu alleen op het boekje, via een rustige weg door het glooiende landschap naar Coburg. Onderweg barst het van de roofvogels die onze aandacht krijgen. Daar op 1 uur, nee daar op 3 uur. Wat, waar? Op 9 uur. Langzaam heuveltje op en dan zo hard mogelijk de afdaling in. Zo gaat het de hele tijd door. Topsnelheid 57 km/u! Volle kracht vooruit in de zwaarste versnelling.
Bij de Shell tanken we onze benzinefles vol en eten we een verkoelend ijsje.
Coburg is de eerste echte grote stad die we aandoen. Gemoedelijk met een mooie grote markt. Dat de stad de vroegere residentiestad is geweest valt te zien aan o.a. de grote, statige gebouwen en stadspoorten. Op de markt nuttigen we eindelijk de begeerde taart en fris. Hier wel weer toeristische "westerse" prijzen.
We zetten koers naar onze eindbestemming van vandaag, Lichtenfels. Eerst nog enkele flinke beklimmingen trotseren. Afstappen en fietsen duwen moeten we ook, en dat in het zicht van de finish. Uiteindelijk dalen we via een bospad naar Lichtenfels. Niet te hard en behendig sturen, totdat we het bos uitkomen en het laatste stuk steil naar beneden de stad in knallen. Ik zou op bepaalde kruispunten extra verkeersborden zetten: "Pas op voor onbesuisde, verrückte Holländer von links!"
Lichtenfels ziet er leuk uit. Gezellig centrum en een pizzeria gespot als mogelijkheid voor het avondeten.
We moeten nog een stuk de stad door en passeren grote supermarkten vlak voor we bij de camping aankomen.
Drukte op de camping. Menig fietser staat al meer dan een half uur te wachten bij de receptie. De chef is ergens op het terrein. Wij geven aan dat wij wel onze tent ergens gaan neerzetten. Dat doet de rest volgen. Iedereen vindt een plekje aan de oever van de rivier. Veel Praaggangers komen hier samen omdat de hoeveelheid campings relatief dunbezaaid is. De kinderen maken snel vriendjes en er wordt gespeeld en gevist. Tim vangt de eerste vis, een voorn!! Van dolle vreugde raakt het tuig helemaal in de war en kan er niet meer gevist worden. Die puzzel lossen we morgen op.
We koken zelf na boodschappen te hebben gedaan bij één van de supermarkten.
Het blijft lang lekker weer, dus het is aangenaam toeven. Gezellige en leuke gesprekken met de Nederlandse buren (o.a. Dido en Olof, tante en neefje (12 jaar) die ook naar Praag fietsen), maar ook met de Duitse buren. Speciale groeten aan de vrienden van IPA (internationale politie vereniging) met dank voor de zelfgemaakte schnaps!
Het antwoord op Tim's vraag van gisteren: de naam van het Duitse Pieterpad is de Rennsteig. Het wandelpad loopt over toppen van het Thüringerwald en vormde vroeger een grens tussen Thüringen en Beieren.
Er zijn weer goede antwoorden ingezonden en het blijft spannend aan kop!
Tim's vraag van vandaag: hoe heet het kasteel bij Eisenach en noem tenminste twee beroemdheden uit de geschiedenis die in Eisenach hebben gewoond.
Henfstädt - Lichtenfels - 74 km
Zuerst, speziel für unsere Freunde und Freundinne von IPA: grüssen und vielen Dank für den hausgemachten Schnaps!!
Op de summiere kanocamping geen ontbijt. Dat wisten we gister al. Eerst 6 km fietsen naar Themar waar we de bakker vinden. We kopen de halve bakkerij leeg (broodjes, croissants, berliner bol, fris, koffie, jus d'orange) en verbazen ons over het lage bedrag dat we moeten betalen. "Heeft u de frisdrank wel meegerekend?", vragen we nog. Ja, alles inbegrepen.
Meteen merken we dat het een heuvelachtige route is met korte, sterk stijgende beklimmingen - echte kuitenbijters! Onze benen hebben niet eens de kans om een beetje warm te worden. Het is meteen raak. In de kleinste versnelling naar boven en verstand op nul.
In Hildburgshausen houden we de eerste stop. Eigenlijk willen we taart, maar dat vinden we niet en we eindigen bij een brasserie waar we dan maar genoegen nemen met hamburger, toast hawai en curryworst met pommes. Eigenlijk te vroeg hiervoor maar ja, je moet wat.
Er is een soort markt/kermis op het plein. Meer dan anders vallen ons de mensen op met vele tattoos en rood geverfde haren. Moeilijk om "normale" mensen er uit te pikken. Is dit soms een funky punky place to be?
We gaan verder, na een pittige klim, langs een bosrand halverwege de heuvels. Links uitzicht op het uitgestrekte Werradal en alles wat zich daarachter bevindt en rechts hoge bomen. As je eenmaal op een top bent, dan krijg je ook wel wat moois te zien.
In Veilsdorf zeggen we de Werra route vaarwel en gaan we, een stukje zonder GPS track dus nu alleen op het boekje, via een rustige weg door het glooiende landschap naar Coburg. Onderweg barst het van de roofvogels die onze aandacht krijgen. Daar op 1 uur, nee daar op 3 uur. Wat, waar? Op 9 uur. Langzaam heuveltje op en dan zo hard mogelijk de afdaling in. Zo gaat het de hele tijd door. Topsnelheid 57 km/u! Volle kracht vooruit in de zwaarste versnelling.
Bij de Shell tanken we onze benzinefles vol en eten we een verkoelend ijsje.
Coburg is de eerste echte grote stad die we aandoen. Gemoedelijk met een mooie grote markt. Dat de stad de vroegere residentiestad is geweest valt te zien aan o.a. de grote, statige gebouwen en stadspoorten. Op de markt nuttigen we eindelijk de begeerde taart en fris. Hier wel weer toeristische "westerse" prijzen.
We zetten koers naar onze eindbestemming van vandaag, Lichtenfels. Eerst nog enkele flinke beklimmingen trotseren. Afstappen en fietsen duwen moeten we ook, en dat in het zicht van de finish. Uiteindelijk dalen we via een bospad naar Lichtenfels. Niet te hard en behendig sturen, totdat we het bos uitkomen en het laatste stuk steil naar beneden de stad in knallen. Ik zou op bepaalde kruispunten extra verkeersborden zetten: "Pas op voor onbesuisde, verrückte Holländer von links!"
Lichtenfels ziet er leuk uit. Gezellig centrum en een pizzeria gespot als mogelijkheid voor het avondeten.
We moeten nog een stuk de stad door en passeren grote supermarkten vlak voor we bij de camping aankomen.
Drukte op de camping. Menig fietser staat al meer dan een half uur te wachten bij de receptie. De chef is ergens op het terrein. Wij geven aan dat wij wel onze tent ergens gaan neerzetten. Dat doet de rest volgen. Iedereen vindt een plekje aan de oever van de rivier. Veel Praaggangers komen hier samen omdat de hoeveelheid campings relatief dunbezaaid is. De kinderen maken snel vriendjes en er wordt gespeeld en gevist. Tim vangt de eerste vis, een voorn!! Van dolle vreugde raakt het tuig helemaal in de war en kan er niet meer gevist worden. Die puzzel lossen we morgen op.
We koken zelf na boodschappen te hebben gedaan bij één van de supermarkten.
Het blijft lang lekker weer, dus het is aangenaam toeven. Gezellige en leuke gesprekken met de Nederlandse buren (o.a. Dido en Olof, tante en neefje (12 jaar) die ook naar Praag fietsen), maar ook met de Duitse buren. Speciale groeten aan de vrienden van IPA (internationale politie vereniging) met dank voor de zelfgemaakte schnaps!
Het antwoord op Tim's vraag van gisteren: de naam van het Duitse Pieterpad is de Rennsteig. Het wandelpad loopt over toppen van het Thüringerwald en vormde vroeger een grens tussen Thüringen en Beieren.
Er zijn weer goede antwoorden ingezonden en het blijft spannend aan kop!
Tim's vraag van vandaag: hoe heet het kasteel bij Eisenach en noem tenminste twee beroemdheden uit de geschiedenis die in Eisenach hebben gewoond.
28 juli 2011
Immelborn - Henfstädt
Donderdag 28 juli 2011 - Noodrantsoen aangebroken!
Immelborn - Henfstädt - 54 km
Na een goede nachtrust worden wij weer met zonnestralen begroet. Lekker om de dag in T-shirt en korte broek te beginnen!
Omdat de slagbomen voor het spoor wel heel erg lang van tevoren dichtgaan, gebaart een boer op een trekker dat we links van het spoor kunnen fietsen en verderop de spoor kunnen oversteken om op onze track te komen. Bovenop een oude, hoge schoorsteen zien we een groot ooievaarsnest. Het schijnt dat sinds 1936 de beschermde witte ooievaar midden in Immelborn broedt.
In gezwinde vaart (beetje bergaf en maar af en toe stijgend) rijden we naar Breitungen/Werra. Een mooi aangelegd fietspad brengt ons naar Wernshausen waarna we het bos induiken. Met een paar klimmetjes (1x afstappen en met moeite de fietsen naar boven duwen, zo steil) rijden we tientallen meters boven de Werra. Het is een prachtige bosweg omzoomd met hoge naaldbomen. De reeën laten zich helaas niet zien.
Verderop wordt één kant weiland. Opeens zien we op 9.00 uur een wouw (herkenbaar aan zijn brede V-staart) onze richting op zweven. Zo dichtbij, zo elegant en rustig. Prachtig om te zien. We wachten nog altijd op een aanvalsduik. Tim heeft de camera in de aanslag.
We klimmen nog wat verder omhoog (allemaal goed te doen) en dalen daarna af naar Wasungen. De route gaat naar rechts, maar wij gaan rechtdoor het centrum in op zoek naar een konditorei. Die vinden we en een dubbele bestelling taart en drinken wordt gedaan. Lekker in het zonnetje en met uitzicht op de vele vakwerkhuizen genieten we ervan.
Na de pitstop gaan we via het bos naar Walldorf. Hier zien we een fontein en vinden we dat het tijd is voor waterpret. Een welkome verkoeling.
De weg kronkelt door weilanden. We zien weer een burcht bovenop een berg en mogen genieten van de stank die door een compostbedrijf wordt geproduceerd. Links op de bergen zien we rechthoekige flats, opgeknapte oude DDR flats of luxe appartementen? Moeilijk te zeggen.
Via een mooie ijzeren fietsbrug verlaten we de route om Meiningen in te gaan. We rijden langs slot Elisabethenburg door naar de markt waar een indrukwekkend kerk met dubbele torens staat. We houden pitstop (het lijkt wel alsof we van terras naar terras gaan) voor drinken, hot dogs en de originele Thüringer bratwurst. Heerlijk!
Langs volkstuintjes, waar iedereen toch altijd wel druk mee lijkt te zijn, rijden we verder. Door een breed dal en onder een hoge brug waarover de snelweg gaat, rijden we langs het spoor en door groene weilanden.
Het valt ons op dat de graanvelden vervangen zijn door groene graslanden. Het landschap ziet er hierdoor anders uit. We ervaren ook weer wat meer gemoedelijkheid en vriendelijkheid van de Duitsers, sinds gisteren. Daarvoor konden mensen niet toeschietelijk zijn, geen gedag zeggen, zelfs wegkijken. Mensen konden er somber uit zien. Samen met andere fietsreizigers die we spreken komen tot dezelfde conclusie.
Hier doen gelukkig de glimlach (zelfs brede grijnzen verschijnen) en de uitbundige begroetingen van zich spreken. Zou het de invloed zijn van de Beierse grens die we naderen?
Vlak voor de camping zijn we getuige van de aanvalspoging van een sluipende vos in het weiland op twee uit elkaar staande reigers die roerloos staan. Voor welke reiger zal hij gaan? Als de vos ons heeft gespot, gaat hij in het gras liggen. Alleen de bovenkant van zijn kop en zijn oren zijn nog zichtbaar. De strijd wie het langste kan wachten verliezen wij en wij stappen op de fiets. We denken nog even sluwer te zijn dan de vos door ons achter een volgend bosje te verstoppen. Maar natuurlijk blijft de vos nog even liggen. Waarschijnlijk staat de wind verkeerd en zijn we makkelijk waar te nemen;-) We geven het op en komen aan bij de kanocamping. Klein stukje grond en weinig faciliteiten. Wel een bar waar een paar outdoor dudes een biertje drinken. Goed idee! De douche is half in de open lucht en de WC is een chemisch toilet. Toch hebben ze het netjes gemaakt en voelt het prettig aan. In het dorpje is geen eten of drinken te krijgen. Dus we doen een beroep op ons noodrantsoen. We koken macaroni en als het nodig is kunnen we morgenochtend pannenkoeken bakken. Waarschijnlijk wordt het ontbijt in Themar 6 km verderop.
Tim en Daan zijn druk met het voeren van zwartje en bruintje, de campingkonijnen. Lekker schommelen en spelen in het water van de Werra.
Antwoord van gisteren op Tim's vraag: arbeiders in zoutmijnen bleken vroeger nogal gezond te blijven. Dat werd toegeschreven aan de zoute lucht die zij inademden. Er zijn toen kuuroorden ontstaan die gebruik maakten van gradierwerken: geneeskrachtig zout winnen door water langs takken van de zwarte doornstruik te laten druppelen.
Tim's vraag van vandaag: Hoe heet het Duitse Pieterpad?
Immelborn - Henfstädt - 54 km
Na een goede nachtrust worden wij weer met zonnestralen begroet. Lekker om de dag in T-shirt en korte broek te beginnen!
Omdat de slagbomen voor het spoor wel heel erg lang van tevoren dichtgaan, gebaart een boer op een trekker dat we links van het spoor kunnen fietsen en verderop de spoor kunnen oversteken om op onze track te komen. Bovenop een oude, hoge schoorsteen zien we een groot ooievaarsnest. Het schijnt dat sinds 1936 de beschermde witte ooievaar midden in Immelborn broedt.
In gezwinde vaart (beetje bergaf en maar af en toe stijgend) rijden we naar Breitungen/Werra. Een mooi aangelegd fietspad brengt ons naar Wernshausen waarna we het bos induiken. Met een paar klimmetjes (1x afstappen en met moeite de fietsen naar boven duwen, zo steil) rijden we tientallen meters boven de Werra. Het is een prachtige bosweg omzoomd met hoge naaldbomen. De reeën laten zich helaas niet zien.
Verderop wordt één kant weiland. Opeens zien we op 9.00 uur een wouw (herkenbaar aan zijn brede V-staart) onze richting op zweven. Zo dichtbij, zo elegant en rustig. Prachtig om te zien. We wachten nog altijd op een aanvalsduik. Tim heeft de camera in de aanslag.
We klimmen nog wat verder omhoog (allemaal goed te doen) en dalen daarna af naar Wasungen. De route gaat naar rechts, maar wij gaan rechtdoor het centrum in op zoek naar een konditorei. Die vinden we en een dubbele bestelling taart en drinken wordt gedaan. Lekker in het zonnetje en met uitzicht op de vele vakwerkhuizen genieten we ervan.
Na de pitstop gaan we via het bos naar Walldorf. Hier zien we een fontein en vinden we dat het tijd is voor waterpret. Een welkome verkoeling.
De weg kronkelt door weilanden. We zien weer een burcht bovenop een berg en mogen genieten van de stank die door een compostbedrijf wordt geproduceerd. Links op de bergen zien we rechthoekige flats, opgeknapte oude DDR flats of luxe appartementen? Moeilijk te zeggen.
Via een mooie ijzeren fietsbrug verlaten we de route om Meiningen in te gaan. We rijden langs slot Elisabethenburg door naar de markt waar een indrukwekkend kerk met dubbele torens staat. We houden pitstop (het lijkt wel alsof we van terras naar terras gaan) voor drinken, hot dogs en de originele Thüringer bratwurst. Heerlijk!
Langs volkstuintjes, waar iedereen toch altijd wel druk mee lijkt te zijn, rijden we verder. Door een breed dal en onder een hoge brug waarover de snelweg gaat, rijden we langs het spoor en door groene weilanden.
Het valt ons op dat de graanvelden vervangen zijn door groene graslanden. Het landschap ziet er hierdoor anders uit. We ervaren ook weer wat meer gemoedelijkheid en vriendelijkheid van de Duitsers, sinds gisteren. Daarvoor konden mensen niet toeschietelijk zijn, geen gedag zeggen, zelfs wegkijken. Mensen konden er somber uit zien. Samen met andere fietsreizigers die we spreken komen tot dezelfde conclusie.
Hier doen gelukkig de glimlach (zelfs brede grijnzen verschijnen) en de uitbundige begroetingen van zich spreken. Zou het de invloed zijn van de Beierse grens die we naderen?
Vlak voor de camping zijn we getuige van de aanvalspoging van een sluipende vos in het weiland op twee uit elkaar staande reigers die roerloos staan. Voor welke reiger zal hij gaan? Als de vos ons heeft gespot, gaat hij in het gras liggen. Alleen de bovenkant van zijn kop en zijn oren zijn nog zichtbaar. De strijd wie het langste kan wachten verliezen wij en wij stappen op de fiets. We denken nog even sluwer te zijn dan de vos door ons achter een volgend bosje te verstoppen. Maar natuurlijk blijft de vos nog even liggen. Waarschijnlijk staat de wind verkeerd en zijn we makkelijk waar te nemen;-) We geven het op en komen aan bij de kanocamping. Klein stukje grond en weinig faciliteiten. Wel een bar waar een paar outdoor dudes een biertje drinken. Goed idee! De douche is half in de open lucht en de WC is een chemisch toilet. Toch hebben ze het netjes gemaakt en voelt het prettig aan. In het dorpje is geen eten of drinken te krijgen. Dus we doen een beroep op ons noodrantsoen. We koken macaroni en als het nodig is kunnen we morgenochtend pannenkoeken bakken. Waarschijnlijk wordt het ontbijt in Themar 6 km verderop.
Tim en Daan zijn druk met het voeren van zwartje en bruintje, de campingkonijnen. Lekker schommelen en spelen in het water van de Werra.
Antwoord van gisteren op Tim's vraag: arbeiders in zoutmijnen bleken vroeger nogal gezond te blijven. Dat werd toegeschreven aan de zoute lucht die zij inademden. Er zijn toen kuuroorden ontstaan die gebruik maakten van gradierwerken: geneeskrachtig zout winnen door water langs takken van de zwarte doornstruik te laten druppelen.
Tim's vraag van vandaag: Hoe heet het Duitse Pieterpad?
27 juli 2011
Creuzburg - Immelborn
Woensdag 27 juli 2011 - Spannende afsnijroute!
Creuzburg - Immelborn 62 km (10 km om)
We worden vroeg wakker. Half acht bedje uit. Zal onbewust de spanning een rol spelen? Plan is om naar Eisenach te rijden om vervolgens via de Rennersteig (het Pieterpad van Duitsland) over een berg heen zo'n 40 km korter te fietsen. Alternatief is ca. 80/90 km langs de Werra. Wij kiezen voor minder, maar zwaardere en afwisselende kilometers.
Omdat we op de kaart hebben gezien dat we verderop, vlak voor Eisenach, de Werra route verruilen voor de Herkules route, denken we slim te zijn door vanaf de camping in Creuzburg meteen al de gespotte Herkulesbordjes te volgen in plaats van terug te fietsen (dat komt immers niet in ons vocabulair voor). Ondanks dat we op de GPS zien dat we steeds verder van onze track afwijken hebben we hoop dat de weg om de berg heen naar links zal buigen richting Hörschel, het plaatsje waar we volgens de kaart de Herkules route op horen te pikken. De weg buigt niet naar links en een Duitse hondenuitlater (wordt een Duitse (herders)hond uitgelaten, is de hondenuitlater Duits, of beide?)bevestigt dat we de verkeerde kant op rijden. Een goede les, hoewel vaak meerdere wegen naar Rome (Praag) leiden pakt onze keus deze keer niet goed uit. We hebben 10 km op de teller als we weer bij af zijn.
We rijden langs de Werra naar Hörschel waar we op de T-splitsing, waar we linksaf richting Eisenach gaan, lang blijven praten met een stel uit Twente die van Praag naar NL rijden. Leuke mensen en we wisselen ervaringen en verhalen uit.
De weg naar Eisenach is in het begin slecht. Ongeregeld zootje betonnen platen (van de muur?)neergelegd waarover we hobbelend afdalen. Een fikse helling (16%) op onverharde weg met vangnet aan de linkerkant volgt. Daarna een mooi geasfalteerde weg. We stijgen gestaag naar Eisenach en zien van verre al de beroemde burcht Wartburg opdoemen. In Eisenach heeft Luther gewoond die hier het Nieuwe Testament in het Duits vertaalde. In het Bachhuis is Joh. Seb. Bach geboren. En Goethe verbleef vaak in de stad. Kortom een stad met een grote historie.
Wij eten en drinken wat op het marktplein en genieten van wat er om ons heen gebeurt.
Vanuit Eisenach gaan we dus via de Rennersteig een berg over. De weg is onverhard en vrij slecht. Goed voor mountainbikers en daar ga je dan zwaar bepakt en bezakt. We ontkomen er niet aan een paar keer (hellingen tot 20%) af te stappen en de fietsen lopend omhoog te duwen. Het gaat dan steeds maar om een paar honderd meter. Tim en Daan vinden het wel leuk om de berg op te rennen en ondertussen maken zij foto's van een zwoegende papa en mama. We werken ons goed in het zweet, maar als het hoogste punt wordt bereikt (ca. 400 m) krijgen we veel voldoening. Bij de afdaling gaan voor het eerst deze reis de helmen op. Rustig langs gaten en stenen manoeuvrerend en vaak over het gras tussen de sporen om niet in de vele en overhangende brandnetels te geraken, dalen we af. Zoms half uit het zadel staand om de schokken beter op te kunnen vangen. Onderaan de berg komen we weer in de bewoonde wereld. En uit de schaduw van het bos merk je meteen dat het een warme dag is geworden.
We pakken nog drie colletjes mee, hoogste punt van de dag 427 m, en uiteindelijk komen we langs de Werra (de route pakken we hier weer op) in Bad Salzungen waar we een bezoek brengen aan het terras van het kuuroord (alleen pitstop voor drinken). Het is beroemd om zijn Gradierwerken waar veel mensen op af komen om te kuren.
Vanaf Bad Salzungen rijden we naar Immelborn. Eerst naar de supermarkt voor boodschappen, dan door naar de camping.
Tent opzetten, Tim en Daan in de speeltuin, met de waterfiets het meer op (alsof we niet al genoeg gefietst hebben), zwemmen in het meer duikend vanaf de waterfiets, beachvolleyballen, eten klaarmaken.
Naast ons komt een stel te staan met ook een Hase Pino (nog de oude stalen versie). Ook twee Nederlandse dames die we twee dagen geleden ook waren tegengekomen ontmoeten we nu weer hier.
Lange dag geweest en zeer de moeite waard!
Het antwoord op Tim's bonusvraag met betrekking tot waar de grootste camping van Europa ligt is Wesel. Hier zijn we naar toe gegaan, niet Xanten dat aan de overkant van de Rijn ligt, zoals sommigen als antwoord hebben genoemd.
Het antwoord op de vraag van gisteren is: Lippe-Diemel-Weser-Werra.
Tim's natuurvraag van vandaag:
Wat is een Gradierwerk?
Creuzburg - Immelborn 62 km (10 km om)
We worden vroeg wakker. Half acht bedje uit. Zal onbewust de spanning een rol spelen? Plan is om naar Eisenach te rijden om vervolgens via de Rennersteig (het Pieterpad van Duitsland) over een berg heen zo'n 40 km korter te fietsen. Alternatief is ca. 80/90 km langs de Werra. Wij kiezen voor minder, maar zwaardere en afwisselende kilometers.
Omdat we op de kaart hebben gezien dat we verderop, vlak voor Eisenach, de Werra route verruilen voor de Herkules route, denken we slim te zijn door vanaf de camping in Creuzburg meteen al de gespotte Herkulesbordjes te volgen in plaats van terug te fietsen (dat komt immers niet in ons vocabulair voor). Ondanks dat we op de GPS zien dat we steeds verder van onze track afwijken hebben we hoop dat de weg om de berg heen naar links zal buigen richting Hörschel, het plaatsje waar we volgens de kaart de Herkules route op horen te pikken. De weg buigt niet naar links en een Duitse hondenuitlater (wordt een Duitse (herders)hond uitgelaten, is de hondenuitlater Duits, of beide?)bevestigt dat we de verkeerde kant op rijden. Een goede les, hoewel vaak meerdere wegen naar Rome (Praag) leiden pakt onze keus deze keer niet goed uit. We hebben 10 km op de teller als we weer bij af zijn.
We rijden langs de Werra naar Hörschel waar we op de T-splitsing, waar we linksaf richting Eisenach gaan, lang blijven praten met een stel uit Twente die van Praag naar NL rijden. Leuke mensen en we wisselen ervaringen en verhalen uit.
De weg naar Eisenach is in het begin slecht. Ongeregeld zootje betonnen platen (van de muur?)neergelegd waarover we hobbelend afdalen. Een fikse helling (16%) op onverharde weg met vangnet aan de linkerkant volgt. Daarna een mooi geasfalteerde weg. We stijgen gestaag naar Eisenach en zien van verre al de beroemde burcht Wartburg opdoemen. In Eisenach heeft Luther gewoond die hier het Nieuwe Testament in het Duits vertaalde. In het Bachhuis is Joh. Seb. Bach geboren. En Goethe verbleef vaak in de stad. Kortom een stad met een grote historie.
Wij eten en drinken wat op het marktplein en genieten van wat er om ons heen gebeurt.
Vanuit Eisenach gaan we dus via de Rennersteig een berg over. De weg is onverhard en vrij slecht. Goed voor mountainbikers en daar ga je dan zwaar bepakt en bezakt. We ontkomen er niet aan een paar keer (hellingen tot 20%) af te stappen en de fietsen lopend omhoog te duwen. Het gaat dan steeds maar om een paar honderd meter. Tim en Daan vinden het wel leuk om de berg op te rennen en ondertussen maken zij foto's van een zwoegende papa en mama. We werken ons goed in het zweet, maar als het hoogste punt wordt bereikt (ca. 400 m) krijgen we veel voldoening. Bij de afdaling gaan voor het eerst deze reis de helmen op. Rustig langs gaten en stenen manoeuvrerend en vaak over het gras tussen de sporen om niet in de vele en overhangende brandnetels te geraken, dalen we af. Zoms half uit het zadel staand om de schokken beter op te kunnen vangen. Onderaan de berg komen we weer in de bewoonde wereld. En uit de schaduw van het bos merk je meteen dat het een warme dag is geworden.
We pakken nog drie colletjes mee, hoogste punt van de dag 427 m, en uiteindelijk komen we langs de Werra (de route pakken we hier weer op) in Bad Salzungen waar we een bezoek brengen aan het terras van het kuuroord (alleen pitstop voor drinken). Het is beroemd om zijn Gradierwerken waar veel mensen op af komen om te kuren.
Vanaf Bad Salzungen rijden we naar Immelborn. Eerst naar de supermarkt voor boodschappen, dan door naar de camping.
Tent opzetten, Tim en Daan in de speeltuin, met de waterfiets het meer op (alsof we niet al genoeg gefietst hebben), zwemmen in het meer duikend vanaf de waterfiets, beachvolleyballen, eten klaarmaken.
Naast ons komt een stel te staan met ook een Hase Pino (nog de oude stalen versie). Ook twee Nederlandse dames die we twee dagen geleden ook waren tegengekomen ontmoeten we nu weer hier.
Lange dag geweest en zeer de moeite waard!
Het antwoord op Tim's bonusvraag met betrekking tot waar de grootste camping van Europa ligt is Wesel. Hier zijn we naar toe gegaan, niet Xanten dat aan de overkant van de Rijn ligt, zoals sommigen als antwoord hebben genoemd.
Het antwoord op de vraag van gisteren is: Lippe-Diemel-Weser-Werra.
Tim's natuurvraag van vandaag:
Wat is een Gradierwerk?
26 juli 2011
Creuzburg
Dinsdag 26 juli 2011 - Rustdag in Creuzburg
Is het rustdag, begint om half zeven de shovel van de lokale en hier om de hoek staande steenfabriek met veel lawaai zijn steentjes in een kiepwagen te mikken. Het is maar af en toe, dus we doezelen verder tot een uurtje of acht. Het zonnetje schijnt en het is lekker zitten (intussen horen we de shovel niet meer).
Ontbijt halen we bij de supermarkt en de bakker.
Om 10 uur melden we ons bij de kanovertrekplaats van de campingbaas. Het is er een uitgelezen dag voor om tweeëneenhalf uur in een mooie, blauwe kano de rivier af te glijden.
Met zonnebrand ingesmeerd, de spullen in een waterdichte zak en iedereen een peddel.
Bij de eerste brug links houden, anders komen we vast te zitten in de stenen. Net zoals een paar andere kanovaarders, die niet goed opletten. Onderweg trotseren we een paar kleine stroomversnellingen. Joehoe!
Het is toch weer anders om vanaf het water de omgeving in je op te nemen. Spreken net een 76-jarige man die alleen van hier naar Bremen is gekanoed. Respect!
We meren aan op een steenbank (geen zandbank) om te picknicken.
Af en toe maken we een pirouette op het water om de spanning erin te houden. Sommigen onder ons vinden het allemaal best spannend.
Teruggebracht op de camping luizen we de middag door. Spelletjes doen, praatje met deze en gene maken, wandeling door de stad en bezoek aan de burcht.
's Avonds koken we (sinds enige tijd) een maaltje voor de tent. Het is lekker weer om buiten te toeven.
De goede antwoorden op Tim's natuurvragen van gisteren zijn:
Vraag 1: de rat en de reuzenpad hebben wij niet gezien. De overige dieren hebben wij echt gezien, zelfs de vijf kamelen van het circus die langs het fietspad stonden te grazen.
Omdat menigeen van de inzenders de bonusvraag van gisteren niet heeft opgemerkt dan wel onbeantwoord heeft gelaten, bij deze een herkansing. Het antwoord volgt morgen.
Tim's natuurvraag van vandaag:
Zet de volgende rivieren in de volgorde waarin wij ze zijn tegen gekomen.
Werra
Diemel
Lippe
Weser
Op veler verzoek is het gokgehalte hiermee veranderd in moeilijkheidsgraad. ;-0
Is het rustdag, begint om half zeven de shovel van de lokale en hier om de hoek staande steenfabriek met veel lawaai zijn steentjes in een kiepwagen te mikken. Het is maar af en toe, dus we doezelen verder tot een uurtje of acht. Het zonnetje schijnt en het is lekker zitten (intussen horen we de shovel niet meer).
Ontbijt halen we bij de supermarkt en de bakker.
Om 10 uur melden we ons bij de kanovertrekplaats van de campingbaas. Het is er een uitgelezen dag voor om tweeëneenhalf uur in een mooie, blauwe kano de rivier af te glijden.
Met zonnebrand ingesmeerd, de spullen in een waterdichte zak en iedereen een peddel.
Bij de eerste brug links houden, anders komen we vast te zitten in de stenen. Net zoals een paar andere kanovaarders, die niet goed opletten. Onderweg trotseren we een paar kleine stroomversnellingen. Joehoe!
Het is toch weer anders om vanaf het water de omgeving in je op te nemen. Spreken net een 76-jarige man die alleen van hier naar Bremen is gekanoed. Respect!
We meren aan op een steenbank (geen zandbank) om te picknicken.
Af en toe maken we een pirouette op het water om de spanning erin te houden. Sommigen onder ons vinden het allemaal best spannend.
Teruggebracht op de camping luizen we de middag door. Spelletjes doen, praatje met deze en gene maken, wandeling door de stad en bezoek aan de burcht.
's Avonds koken we (sinds enige tijd) een maaltje voor de tent. Het is lekker weer om buiten te toeven.
De goede antwoorden op Tim's natuurvragen van gisteren zijn:
Vraag 1: de rat en de reuzenpad hebben wij niet gezien. De overige dieren hebben wij echt gezien, zelfs de vijf kamelen van het circus die langs het fietspad stonden te grazen.
Omdat menigeen van de inzenders de bonusvraag van gisteren niet heeft opgemerkt dan wel onbeantwoord heeft gelaten, bij deze een herkansing. Het antwoord volgt morgen.
Tim's natuurvraag van vandaag:
Zet de volgende rivieren in de volgorde waarin wij ze zijn tegen gekomen.
Werra
Diemel
Lippe
Weser
Op veler verzoek is het gokgehalte hiermee veranderd in moeilijkheidsgraad. ;-0
25 juli 2011
Eschwege - Creuzburg
Maandag 25 juli 2011 - Je doet je tent open en kijkt recht in een sissende zwanensnavel!
Eschwege - Creuzburg - 52 km
Het drupt wat op het tentdoek. Zou het nu toch weer niet mooi weer zijn? Om dat snel te weten te komen ritsen we de voortent open, steken ons hoofd naar buiten, maar doen de rits net zo snel dicht. Voor de tent staat papa zwaan met een dikke, opgezette hals en dreigend sissend. Mama zwaan en twee babyzwaantjes staan achter hem. Even wachten en dan gluren we of hij weg is. Dat is het geval. De zwanenfamilie is nu rustig gras aan het grazen. Ze moesten zich misschien ook een hoedje hebben geschrokken. Snel de tent uit en de tassen onder een afdakje zetten. Douchen en ontbijt kopen. Een heel rustig ontbijt zit er niet in omdat de zwanen ook zin in een lekker croissantje hebben. Het kleed met het uitgestalde ontbijt trekken we achter ons aan. De campingbaas heeft duidelijk vaker met het bijltje gehakt en weet de zwanen te verdrijven.
We groeten onze buren die -ook prachtig- letterlijk in een trekkershut overnachten. Op de, weliswaar niet overdekte, trekker met een mameloewagen erachter toeren zij door het land.
De regenjas kan uit blijven en we gaan eerst Eschwege in op zoek naar de fietsenmaker. Die vinden we maar helaas de zaak is dicht vanwege een fietsbeurs. Weer geen reserve opvouwbare achterband.
We rijden het stadje door en uit. We volgen de moderne variant van het oude karrespoor: twee smalle geasfalteerde stroken met gras ertussen. Via een landweg gaan we tussen visvijvers door en komen in Wanfried (frietjesdorp vindt Tim). Een mooi klokkenspel klinkt terwijl we de brug over rijden en het plaatsje inrijden. Met mooie vakwerkhuizen weer een aanblik waard. Bij de konditorei gaan we naar binnen waar we een grote bestelling taart en koffie en fris doen. We raken in gesprek met de lokalo's aan de Männer-Stamtisch (volgens het bordje op de tafel). Veel (wat is veel?) Nederlanders hebben een vakwerkhuis in Wanfried gekocht. Tussen de 5.000 en 40.000 euro plus ca. 100.000 verbouwingskosten kun je een leuk vakwerkoptrekje kopen. Omdat de konditorei geen toilet heeft, worden we doorverwezen naar het toilet in het mooie Rathaus.
Over een oud spoor rijden we naar Altenburschla om via Heldra waar we weer de oude grens oversteken naar Treffurt te rijden. De jas is uit gegaan en we rijden weer sinds een paar dagen in een T-shirt. Langzaamaan begint de aarde op te warmen en zien we lichtere lucht in de richting waar wij heen moeten. Door naar Falken, stilletjes en door een pad door het bos met aan de linkerkant steile rotswanden. Bij Ebenshausen steken we via de houten fietsbrug de Werra over.
We komen door Mihla heen. Een oud, nu industriestadje met wegen van typische Oost-Duitse keitjes. Hobbeldebobbeldebobbel. Ergens hebben ze hier ook letterlijk een beerput opengetrokken. Rotte eieren met spek volgens Daan. Stinkbommen van de kermis volgens Tim.
Een gravelpad door het bos voert ons naar Buchenau om via een panoramapunt en een fietspad door het Hainrich natuurpark door te rijden naar Creuzburg. Over de oude brug rijden we het plaatsje in. We zien gepleisterde huizen en flats die wij associëren met de DDR tijd. Het is wat soberder dan het westen en de fietspaden onderweg zijn ook vaker van slechtere kwaliteit.
Om 15.00 uur eindpunt op de camping. We hadden er meer van verwacht, maar de ruimte en het weidse uitzicht op het graanveld maken veel goed. Sanitair simpel. Oude douche die overal heen sproeit met een oud en of te lang of gescheurd douchegordijn. Een megaboiler zorgt er wel voor dat er warm water is. Was gedaan en de boel hangt in het middagzonnetje te drogen.
Eten doen we bij de ibis. Het is over het algemeen relatief goedkoop, zodat de keus snel genoeg genaakt is om niet zelf te koken.
Het goede antwoord op Tim's natuurvraag van gisteren was: de Duitse herder (niet vanwege het streepje ertussen, dat heeft Tim gewoon zo geschreven, dus degene die dat als argument heeft gebruikt, heeft geluk gehad ;-0). De overige dieren hebben we echt gezien! Weer goede inzendingen ontvangen en een paar gaan nek aan nek aan kop!
Tim's natuurvraag van vandaag:
Welke hebben we niet gezien, kies 2 van de 7 dieren. De 7 dieren zijn:
Zwijn
Reuzenpad
Damhert
Rat
Gierzwaluw
Kameel
Egel
Bonusvraag voor dubbele punten: Waar ligt de grootste camping van Europa?
Eschwege - Creuzburg - 52 km
Het drupt wat op het tentdoek. Zou het nu toch weer niet mooi weer zijn? Om dat snel te weten te komen ritsen we de voortent open, steken ons hoofd naar buiten, maar doen de rits net zo snel dicht. Voor de tent staat papa zwaan met een dikke, opgezette hals en dreigend sissend. Mama zwaan en twee babyzwaantjes staan achter hem. Even wachten en dan gluren we of hij weg is. Dat is het geval. De zwanenfamilie is nu rustig gras aan het grazen. Ze moesten zich misschien ook een hoedje hebben geschrokken. Snel de tent uit en de tassen onder een afdakje zetten. Douchen en ontbijt kopen. Een heel rustig ontbijt zit er niet in omdat de zwanen ook zin in een lekker croissantje hebben. Het kleed met het uitgestalde ontbijt trekken we achter ons aan. De campingbaas heeft duidelijk vaker met het bijltje gehakt en weet de zwanen te verdrijven.
We groeten onze buren die -ook prachtig- letterlijk in een trekkershut overnachten. Op de, weliswaar niet overdekte, trekker met een mameloewagen erachter toeren zij door het land.
De regenjas kan uit blijven en we gaan eerst Eschwege in op zoek naar de fietsenmaker. Die vinden we maar helaas de zaak is dicht vanwege een fietsbeurs. Weer geen reserve opvouwbare achterband.
We rijden het stadje door en uit. We volgen de moderne variant van het oude karrespoor: twee smalle geasfalteerde stroken met gras ertussen. Via een landweg gaan we tussen visvijvers door en komen in Wanfried (frietjesdorp vindt Tim). Een mooi klokkenspel klinkt terwijl we de brug over rijden en het plaatsje inrijden. Met mooie vakwerkhuizen weer een aanblik waard. Bij de konditorei gaan we naar binnen waar we een grote bestelling taart en koffie en fris doen. We raken in gesprek met de lokalo's aan de Männer-Stamtisch (volgens het bordje op de tafel). Veel (wat is veel?) Nederlanders hebben een vakwerkhuis in Wanfried gekocht. Tussen de 5.000 en 40.000 euro plus ca. 100.000 verbouwingskosten kun je een leuk vakwerkoptrekje kopen. Omdat de konditorei geen toilet heeft, worden we doorverwezen naar het toilet in het mooie Rathaus.
Over een oud spoor rijden we naar Altenburschla om via Heldra waar we weer de oude grens oversteken naar Treffurt te rijden. De jas is uit gegaan en we rijden weer sinds een paar dagen in een T-shirt. Langzaamaan begint de aarde op te warmen en zien we lichtere lucht in de richting waar wij heen moeten. Door naar Falken, stilletjes en door een pad door het bos met aan de linkerkant steile rotswanden. Bij Ebenshausen steken we via de houten fietsbrug de Werra over.
We komen door Mihla heen. Een oud, nu industriestadje met wegen van typische Oost-Duitse keitjes. Hobbeldebobbeldebobbel. Ergens hebben ze hier ook letterlijk een beerput opengetrokken. Rotte eieren met spek volgens Daan. Stinkbommen van de kermis volgens Tim.
Een gravelpad door het bos voert ons naar Buchenau om via een panoramapunt en een fietspad door het Hainrich natuurpark door te rijden naar Creuzburg. Over de oude brug rijden we het plaatsje in. We zien gepleisterde huizen en flats die wij associëren met de DDR tijd. Het is wat soberder dan het westen en de fietspaden onderweg zijn ook vaker van slechtere kwaliteit.
Om 15.00 uur eindpunt op de camping. We hadden er meer van verwacht, maar de ruimte en het weidse uitzicht op het graanveld maken veel goed. Sanitair simpel. Oude douche die overal heen sproeit met een oud en of te lang of gescheurd douchegordijn. Een megaboiler zorgt er wel voor dat er warm water is. Was gedaan en de boel hangt in het middagzonnetje te drogen.
Eten doen we bij de ibis. Het is over het algemeen relatief goedkoop, zodat de keus snel genoeg genaakt is om niet zelf te koken.
Het goede antwoord op Tim's natuurvraag van gisteren was: de Duitse herder (niet vanwege het streepje ertussen, dat heeft Tim gewoon zo geschreven, dus degene die dat als argument heeft gebruikt, heeft geluk gehad ;-0). De overige dieren hebben we echt gezien! Weer goede inzendingen ontvangen en een paar gaan nek aan nek aan kop!
Tim's natuurvraag van vandaag:
Welke hebben we niet gezien, kies 2 van de 7 dieren. De 7 dieren zijn:
Zwijn
Reuzenpad
Damhert
Rat
Gierzwaluw
Kameel
Egel
Bonusvraag voor dubbele punten: Waar ligt de grootste camping van Europa?
24 juli 2011
Hann. Münden - Eschwege
Zondag 24 juli 2011 - Dik ingepakt door het Werratal!
Hann. Münden - Eschwege - 57 km
Het heeft vannacht geregend. Maar als we opstaan is het gelukkig (even) droog. We stellen ons echter in op een koude, regenachtige dag. Croissantjes, maanzaadbroodjes en "coffee to go" worden smakelijk verorberd. Het is hier in Duitsland kennelijk een vaste gewoonte bij campings, in restaurants en dergelijke steevast de kinderen met snoepjes en lollies te belonen. Wat een straf denken Tim en Daan die rapper dan rap de bestellingen doen en betalen.
We verlaten de camping via het bruggetje over de sluis en maken nog een soort ereronde door de stad met haar vele vakwerkhuizen om aan de rechteroever van de Werra de Werratalroute op te pikken.
Na een kwartier begint het dan toch te miezeren. Hier blijft het bij en er is geen zware regenval. Dus we denken dit is toch wel te doen. Of je het wishful thinking wil noemen of gebaseerd op de kennis van de weerdeskundigen, na morgen (en onderweg lezen we in een krant mogelijk zelfs vanaf morgen) gaat de temperatuur omhoog richting 21-27 graden de komende dagen en blijft het droog.
Ondanks de relatief weinige kilometers doen we er toch lang over. Met name vanwege een uitgebreide lunchstop bij Am alten Stockmacher, naast de (nog enige Duitse) oude ambachtelijke wandelstokkenmakerij met internationale allure, ook een restaurant waar we overheerlijke bratwursten en schnitzels (van die goeie dikke) krijgen voorgeschoteld. We bunkeren alles weg en met een baksteen in onze buik beginnen we aan de middagetappe.
Als we op een gegeven moment bij een wegafzetting het vrije fietspad op willen rijden, attendeert de politie ons erop dat de grote weg is afgesloten voor het autoverkeer en is vrijgegeven aan enkel fietsers en skeeleraars. Zal wel de regionale jaarlijkse fietsdag zijn of zo. Lekker breeduit fietsen we op de weg. En het is druk, veel families en anderen zijn op de fiets ondanks het troosteloze weer. De rook komt boven de bomen uit, wat betekent dat de bratwursten al op de BBQ liggen.
Het is drooggeworden en we fiesten door een mooi afwisselend landschap, steeds glooiende langs de over van de Werra. Af en toe weer over gravelpaden en zelfs ook over een weidepad bestaande uit alleen twee wielsporen met gras ertussen.
Vandaag gaan we over de vroegere grens tussen Oost en West heen en sliingeren mogelijk ook weer terug het Westen in. Later maar eens bekijken hoe die grens vroeger nu echt gelopen heeft.
We komen om 17.00 uur aan op de camping in Eschwege. Snel onder de warme douche om op te warmen. Geen douchemuntjes deze keer, dus we kunnen lekker lang eronder blijven staan.
Het juiste antwoord van Tim's natuurvraag van gisteren is "bospad", omdat we hier overheen gereden hebben en het in de betekenis van het dier niet hebben gezien. De andere dieren hebben we wel gezien. Onder de vele inzendingen bevinden zich goede antwoorden. Hou dit vol de komende dagen!
Tim's natuurvraag van vandaag:
Wat hebben wij niet gezien, een gokvraag. Één van de vier uitkiezen:
Lama
Albino-kangeroe
Duitse-herder
Indischegans
Inzendingen kunnen weer naar p.deruijter@novagraaf.com (out of office reply negeren).
Morgen weer het juiste antwoord. Diegenen die nog niet hadden meegedaan, kunnen gewoon inhaken. Het gaat om het aantal meeste goede antwoorden.
Hann. Münden - Eschwege - 57 km
Het heeft vannacht geregend. Maar als we opstaan is het gelukkig (even) droog. We stellen ons echter in op een koude, regenachtige dag. Croissantjes, maanzaadbroodjes en "coffee to go" worden smakelijk verorberd. Het is hier in Duitsland kennelijk een vaste gewoonte bij campings, in restaurants en dergelijke steevast de kinderen met snoepjes en lollies te belonen. Wat een straf denken Tim en Daan die rapper dan rap de bestellingen doen en betalen.
We verlaten de camping via het bruggetje over de sluis en maken nog een soort ereronde door de stad met haar vele vakwerkhuizen om aan de rechteroever van de Werra de Werratalroute op te pikken.
Na een kwartier begint het dan toch te miezeren. Hier blijft het bij en er is geen zware regenval. Dus we denken dit is toch wel te doen. Of je het wishful thinking wil noemen of gebaseerd op de kennis van de weerdeskundigen, na morgen (en onderweg lezen we in een krant mogelijk zelfs vanaf morgen) gaat de temperatuur omhoog richting 21-27 graden de komende dagen en blijft het droog.
Ondanks de relatief weinige kilometers doen we er toch lang over. Met name vanwege een uitgebreide lunchstop bij Am alten Stockmacher, naast de (nog enige Duitse) oude ambachtelijke wandelstokkenmakerij met internationale allure, ook een restaurant waar we overheerlijke bratwursten en schnitzels (van die goeie dikke) krijgen voorgeschoteld. We bunkeren alles weg en met een baksteen in onze buik beginnen we aan de middagetappe.
Als we op een gegeven moment bij een wegafzetting het vrije fietspad op willen rijden, attendeert de politie ons erop dat de grote weg is afgesloten voor het autoverkeer en is vrijgegeven aan enkel fietsers en skeeleraars. Zal wel de regionale jaarlijkse fietsdag zijn of zo. Lekker breeduit fietsen we op de weg. En het is druk, veel families en anderen zijn op de fiets ondanks het troosteloze weer. De rook komt boven de bomen uit, wat betekent dat de bratwursten al op de BBQ liggen.
Het is drooggeworden en we fiesten door een mooi afwisselend landschap, steeds glooiende langs de over van de Werra. Af en toe weer over gravelpaden en zelfs ook over een weidepad bestaande uit alleen twee wielsporen met gras ertussen.
Vandaag gaan we over de vroegere grens tussen Oost en West heen en sliingeren mogelijk ook weer terug het Westen in. Later maar eens bekijken hoe die grens vroeger nu echt gelopen heeft.
We komen om 17.00 uur aan op de camping in Eschwege. Snel onder de warme douche om op te warmen. Geen douchemuntjes deze keer, dus we kunnen lekker lang eronder blijven staan.
Het juiste antwoord van Tim's natuurvraag van gisteren is "bospad", omdat we hier overheen gereden hebben en het in de betekenis van het dier niet hebben gezien. De andere dieren hebben we wel gezien. Onder de vele inzendingen bevinden zich goede antwoorden. Hou dit vol de komende dagen!
Tim's natuurvraag van vandaag:
Wat hebben wij niet gezien, een gokvraag. Één van de vier uitkiezen:
Lama
Albino-kangeroe
Duitse-herder
Indischegans
Inzendingen kunnen weer naar p.deruijter@novagraaf.com (out of office reply negeren).
Morgen weer het juiste antwoord. Diegenen die nog niet hadden meegedaan, kunnen gewoon inhaken. Het gaat om het aantal meeste goede antwoorden.
23 juli 2011
Trendelburg - Hann. Münden
Zaterdag 23 juli 2011 - Mooiste gedeelte langs de Weser (zegt men)
Trendelburg - Hamm. Münden - 62 km
Het is droog, wel bewolkt en een harde wind. Goed ingepakt vertrekken we. Het eerste deel van het traject gaat over een overhard pad door het bos, kilometerslang. Af en toe een venijnig klimmetje. Zo rijden we langs de Diemel. We komen door de grote plaats bad Karlshafen waar we de eerste koffiebreak met lekkernijen uit de konditorei houden. Het is bekend als de witte barokstad. Mooie statige gebouwen zoals het raadhuis en het invalidenhuis. We rijden de stad uit (naar waar we later achterkomen) eigenlijk aan de verkeerde kant van de Weser en moeten via een smal tunneltje waar max. 1 fiets tegelijk doorheen kan om vervolgense met z'n allen de fietsen een steil bosweggetje met onstakels omhoog te duwen. De weg klimt en daalt door het dikke bos en op een moment rijden we schuin boven de spoorbaan. We volgen de Weser aan de oostkant.
Tim houdt in zijn schrift bij welke dieren er door ons gespot worden. Twee rode wouwen vliegen bijvoorbeeld een tijdje op respectabele afstand boven ons mee.
Voor opa en oma: in Lippoldsberg is een mooie Stelplatz voor campers!
Na de lunchbreak in Oedelsheim met uitzicht op een geinig pontje zonder motor maar dat zich voorttrekt aan een kabelbaan boven de rivier gebruikmakend van de stroming. Echt handwerk, maar het functioneert.
Als we het plaatsje Reinhardshagen passeren aan de overkant van de Weser hebben we goed uitzicht op hele reeks mooie vakwerkhuisjes.
De tocht gaat het laatste deel verder over een fietspad langs de grote weg. Niet bijzonder. Als het deel van vandaag met veel bombarie het mooiste deel langs de Weser wordt genoemd, moeten wij bekennen dat dit enigszins teleurstellend is. Wel mooie delen maar niet zo bijzonder als men doet vermoeden.
Verwelkomd door het aanhoudende klokkenspel van het raadhuis arriveren we in de toeristische plaats Hann. Münden. De camping ligt dichtbij het oude stadsdeel en het centrum, temidden waar de Fulda en de Werra samenvloeien en verder gaan als de Weser. Veel kanoërs hier die van camping naar camping varen..
Om de interactie wat groter te maken ;-) met onze trouwe volgertjes is de dagelijkse rubriek, à la Lieve Marianne, "Tim's natuurvraag van vandaag" geboren.
Tim's natuurvraag van vandaag:
Welke hoort er niet in dit rijtje thuis?
Bosmuis
Boskever
Bospad
Rode bosmier
Stuur het antwoord wat jij denkt voor de nieuwe posting van morgen naar p.deruijter@novagraaf.com.
Het goede antwoord volgt morgen op de website. Gaston, wat zijn de prijzen? Wie het meeste goed heeft, krijgt een souvenir van onze reis.
Trendelburg - Hamm. Münden - 62 km
Het is droog, wel bewolkt en een harde wind. Goed ingepakt vertrekken we. Het eerste deel van het traject gaat over een overhard pad door het bos, kilometerslang. Af en toe een venijnig klimmetje. Zo rijden we langs de Diemel. We komen door de grote plaats bad Karlshafen waar we de eerste koffiebreak met lekkernijen uit de konditorei houden. Het is bekend als de witte barokstad. Mooie statige gebouwen zoals het raadhuis en het invalidenhuis. We rijden de stad uit (naar waar we later achterkomen) eigenlijk aan de verkeerde kant van de Weser en moeten via een smal tunneltje waar max. 1 fiets tegelijk doorheen kan om vervolgense met z'n allen de fietsen een steil bosweggetje met onstakels omhoog te duwen. De weg klimt en daalt door het dikke bos en op een moment rijden we schuin boven de spoorbaan. We volgen de Weser aan de oostkant.
Tim houdt in zijn schrift bij welke dieren er door ons gespot worden. Twee rode wouwen vliegen bijvoorbeeld een tijdje op respectabele afstand boven ons mee.
Voor opa en oma: in Lippoldsberg is een mooie Stelplatz voor campers!
Na de lunchbreak in Oedelsheim met uitzicht op een geinig pontje zonder motor maar dat zich voorttrekt aan een kabelbaan boven de rivier gebruikmakend van de stroming. Echt handwerk, maar het functioneert.
Als we het plaatsje Reinhardshagen passeren aan de overkant van de Weser hebben we goed uitzicht op hele reeks mooie vakwerkhuisjes.
De tocht gaat het laatste deel verder over een fietspad langs de grote weg. Niet bijzonder. Als het deel van vandaag met veel bombarie het mooiste deel langs de Weser wordt genoemd, moeten wij bekennen dat dit enigszins teleurstellend is. Wel mooie delen maar niet zo bijzonder als men doet vermoeden.
Verwelkomd door het aanhoudende klokkenspel van het raadhuis arriveren we in de toeristische plaats Hann. Münden. De camping ligt dichtbij het oude stadsdeel en het centrum, temidden waar de Fulda en de Werra samenvloeien en verder gaan als de Weser. Veel kanoërs hier die van camping naar camping varen..
Om de interactie wat groter te maken ;-) met onze trouwe volgertjes is de dagelijkse rubriek, à la Lieve Marianne, "Tim's natuurvraag van vandaag" geboren.
Tim's natuurvraag van vandaag:
Welke hoort er niet in dit rijtje thuis?
Bosmuis
Boskever
Bospad
Rode bosmier
Stuur het antwoord wat jij denkt voor de nieuwe posting van morgen naar p.deruijter@novagraaf.com.
Het goede antwoord volgt morgen op de website. Gaston, wat zijn de prijzen? Wie het meeste goed heeft, krijgt een souvenir van onze reis.
22 juli 2011
Hamm - Trendelburg
Vrijdag 22 juli 2011 - Stukkie treinen en weer een eind op streek!
Hamm - Trendelburg - Trein (anderhalf uur) en fiets (34 km)
Het is wel makkelijk klaarmaken zo in een hostel in plaats van op de camping en we laden de fietsen dan ook snel op. Uitgebreid ontbijten en dan 4 km fietsen naar het station. Immer gerade aus door de winkelstraat (de winkels zijn nog niet open dus fietsen mag) komen we bij het station aan. Geen enkel probleem om kaartjes voor de enkele reis Warburg te kopen. Nog even overleg tussen het personeel: 2 of 4 fietskaartjes berekenen voor 2 tandems. Onze onschuldige blik ;-) leidt ertoe dat we worden gematst en ze rekenen maar 1 kaartje per tandem.
Op naar spoor 4a waar de trein om 9.46 uur zal vertrekken. De tandems passen net niet in de lift, dus we halen de bagage eraf en tillen de tandems de trap op. We hebben nog een half uur de tijd om een kopje koffie te kopen.
De trein komt eraan. De deuren en het perron zijn gelijkvloers. De bagage die we bovenaan de trap er weer op hadden gedaan kan dus blijven zitten. De ruimte voor de fietsen in de trein is zeer royaal. Daar kunnen de treinen in NL nog eens een puntje aan zuigen! Aan beide kanten van de wagon is een reeks klapstoelen waar aan elke kant een tandem gemakkelijk kan staan en er is, zo blijkt later, zelfs nog ruimte voor een kinderwagen en een rollator. Dit gaat heel relaxed. We zoeken een plekje in de nog nauwelijks gevulde trein. Tim en Daan houden zich bezig met tekenen en puzzels maken. Na Paderborn zien we het aantal hogere heuvels toenemen. Het landschap verandert van enigszins glooiend tot serieuzere heuvels.
De treinreis duurt anderhalf uur en dan stappen we uit in Warburg. Het is hier een stuk frisser, we zitten ook al een stuk hoger. Hoogste punt dat we vandaag bereiken is 197 m. We kleden ons op het station warm aan. Voor het eerst zelfs fietsen wij (A en P) in de lange broek (T en D fietsen al wat vaker in een lange broek).
Op de navigatie pikken we vanaf het station de route snel weer op. Toch frappant dat het landschap hier meteen een ander gevoel geeft. Een paar klimmetjes (goed te doen) en dan (Tim en Daan gaan er eens goed voor zitten) vol gas op de grootste versnelling de afdaling in. Ietsje meer inspanning vandaag, maar wel leuk!
Mooie route, langs bosranden aan de ene kant en de overwegend graan- en maisvelden aan de andere kant. We volgen het slingerende riviertje de Diemel. Om de haverklap staan er bankjes en tafels, iedereen die wil kan ergens een rustig plekje uitzoeken om van de natuur te genieten. Verder komen we door dorpjes met de zo typerende vakwerkhuizen waar we af en toe pauzeren. Echt een leuk gezicht.
We komen in Trendelburg aan. Mooi, middeleeuws vakwerkdorpje bovenop een heuvel met het (Er gaat ook een sprookjesroute hierlangs) kasteel van Rapunzel. De lange haarvlecht hangt vanuit de toren naar beneden. Onderaan de heuvel aan de Diemel bevindt zich de camping en we zetten om ca. 3 uur onze tent op vlak naast een stroomversnelling. Nu maar hopen dat we vannacht niet te veel naar de WC moeten!
We gaan even lekker pingpongen en gaan 's avonds te voet naar het kasteel om dit te bekijken. Mooi oud interieur en ridderharnassen in het hotel in het kasteel. We kiezen een restaurant om lekker van rumpsteak, schnitzel, bratwurst en bratkartoffeln te genieten. Goed eten op z'n Duits.
Wandelend naar beneden verzamelen Tim en Daan tientallen kastanjes die vervolgens op de camping met de hamer (waar hebben we die anders voor mee?) worden stukgeslagen en ontleed. De hamer wordt hierna als knuppel gebruikt voor een potje honkbal met een tennisbal.
Het weer is in ieder geval droog vandaag.
21 juli 2011
Hamm
Donderdag 21 juli 2011 - Rust- en regeldag in Hamm
Na het ontbijt gaan we op weg naar de fietsenmaker. Twee mannen onderwerpen de slijtende achterband aan een grondig onderzoek en stelt behoorlijk stellig als diagnose dat er nog niet een nieuwe achterband op hoeft. Praag is te redden op deze band. Pas als de gele slijtageplekken veranderen in groene moeten we gaan denken aan een nieuwe band. Wel is het vreemd dat de slijtageplekken aan een kant zitten, hangen we teveel naar links of is er met een te zachte band gereden. Beide opties zijn niet erg snel denkbaar. De band is altijd minstens zo hard geweest als nu en de band is wat dit betreft in orde, aldus de fietsendoktoren. Los hiervan heeft de fietsenmaker maat 26' niet en zou een achterband moeten bestellen. Kortom, de tocht gaat zonder reparatie verder.
We hebben de zwemspullen meteen meegenomen en gaan direct naar Bad Reha Hamm een groot aqua- en wellness resort. Zwemkleding aan en direct naar de 95 m. snelle rode (hard op schouderbladen hielen en deels pikkedonker) en de wat kortere, langzamere, maar venijnigere (met scherpe bochten) blauwe baan. Met en zonder band krijgen we er gene genoeg van. Afwisseling wordt gevonden in het golfslagbad, het zoute warmwaterbad buiten en de bubblebaden.
Na drie en een half uur houden we het voor gezien.
Terug naar de hostel waar net twee andere fietsende Praaggangers arriveren. We laten ze binnen omdat er verder nog niemand aanwezig is en we delen ervaringen.
Morgen is het plan de trein naar Warzburg te nemen en ca. 25 km te fietsen naar de volgende camping. Anique heeft de etappes herberekend en hierdoor moeten we iets beter on track komen en hopen we ook wat eerder het mooie, zonnige weer tegen te komen. Eens kijken hoe het tandemvervoer in Duitsland gaat. Altijd weer even een spannend en onzeker moment.
De gisteren nat geworden en gewassen kleding is nog niet helemaal droog en drogen we onder de fohns (waar je helemaal onder kunt staan) in de badkamer.
Na het ontbijt gaan we op weg naar de fietsenmaker. Twee mannen onderwerpen de slijtende achterband aan een grondig onderzoek en stelt behoorlijk stellig als diagnose dat er nog niet een nieuwe achterband op hoeft. Praag is te redden op deze band. Pas als de gele slijtageplekken veranderen in groene moeten we gaan denken aan een nieuwe band. Wel is het vreemd dat de slijtageplekken aan een kant zitten, hangen we teveel naar links of is er met een te zachte band gereden. Beide opties zijn niet erg snel denkbaar. De band is altijd minstens zo hard geweest als nu en de band is wat dit betreft in orde, aldus de fietsendoktoren. Los hiervan heeft de fietsenmaker maat 26' niet en zou een achterband moeten bestellen. Kortom, de tocht gaat zonder reparatie verder.
We hebben de zwemspullen meteen meegenomen en gaan direct naar Bad Reha Hamm een groot aqua- en wellness resort. Zwemkleding aan en direct naar de 95 m. snelle rode (hard op schouderbladen hielen en deels pikkedonker) en de wat kortere, langzamere, maar venijnigere (met scherpe bochten) blauwe baan. Met en zonder band krijgen we er gene genoeg van. Afwisseling wordt gevonden in het golfslagbad, het zoute warmwaterbad buiten en de bubblebaden.
Na drie en een half uur houden we het voor gezien.
Terug naar de hostel waar net twee andere fietsende Praaggangers arriveren. We laten ze binnen omdat er verder nog niemand aanwezig is en we delen ervaringen.
Morgen is het plan de trein naar Warzburg te nemen en ca. 25 km te fietsen naar de volgende camping. Anique heeft de etappes herberekend en hierdoor moeten we iets beter on track komen en hopen we ook wat eerder het mooie, zonnige weer tegen te komen. Eens kijken hoe het tandemvervoer in Duitsland gaat. Altijd weer even een spannend en onzeker moment.
De gisteren nat geworden en gewassen kleding is nog niet helemaal droog en drogen we onder de fohns (waar je helemaal onder kunt staan) in de badkamer.
20 juli 2011
Haltern am See - Hamm
Woensdag 20 juli 2011 - We zien wel weer waar we uit komen!
Haltern am See - Hamm - 68 km
We hebben als enigen, los van het beheerdersechtpaar, de nacht doorgebracht op de kanoclubcamping. In ieder geval erg rustig en goed geslapen. Bij het wakker worden horen we de binnenschippers met hun grote, volgeladen aken voorzien van ronkende dieselmotoren voorbij schuiven door het kanaal.
Lekker douchen en keuze uit genoeg wasbakken voor ons alleen. Ouderwetse tegeltjes aan de muur, maar absoluut schoon.
Verse broodjes, chocolademelk (jus d'orange hadden we gisteren al gekocht) en jawel een Berliner bol van de bakker. Rustig ontbijten terwijl het weer er vooralsnog droog uit ziet. Het is zelfs een beetje benauwd.
We nemen afscheid van het achterblijvende beheerdersechtpaar en maken koers over de graveldijk langs de Lippe. Kruissnelheid ca. 18-20 km/u, gelijkmatige tred en weer in kadans. Genietend van rust en wat er zich aandient. Langs de sluis van Flaesheim waar de grote aken doorheen moeten.
De vaste koffiebreak, waar Tim en Daan al snel de schommel hebben gevonden en wij uitgebreid met twee Duitse mannen, ook fietsliefhebbers, aan de praat raken.
De weg voert langs en over water, door de nu steeds meer glooiende terreinen en ook vandaag weer flink off the road door dichtbegroeide, donkere bossen. Wel machtig om hier door te cruisen (en af toe letterlijk doorheen te ploegen). Tim zit voorop met de camera in de hand om foto's en filmpjes te maken. Tot twee keer toe stijgt een buizerd (twee verschillende) op vijf meter van ons vandaan op om op geluidloze en elegante wijze aan hoogte winnen voor ons uit. Helaas gaat het allemaal net te snel om op camera vast te leggen.
We passeren slot Cappenberg en slaan hier linksaf, zoevend naar beneden. Verderop laat een plots knetterhard ge-i-a van een voor ons niet zichtbare ezel vlak achter de heg langs de weg ons wel even goed schrikken.
We passeren weer veel boerderijen en gaan zelfs -zo lijkt het- dwars over hun erf heen. Betreden op eigen risico staat er. Waar is die waakhond die ons achterna vliegt?? Gelukkig niets aan de hand. We hebben onderweg weer genoeg bekijks. Op de plattelandsweggetjes (en verder ook overigens) zijn de Duitsers erg netjes en gaan geduldig voor ons in de berm staan of halen ons langzaam in.
Vandaag merken we dat het landschap wat glooiender wordt met (peanuts) de hoogste top van 117 m. Dit gaat ons gemakkelijk af. De benen hebben al weer snel aan spierkracht gewonnen. Voor de geinteresseerden onder jullie (we weten dat dit soort vragen leven onder jullie) van zadelpijn hebben we geen last. Alleen de eerste fietsdag weet je aan het eind dat je bilspieren hebt, maar dat mag geen naam hebben en is nauwelijks pijn te noemen.
Om een uurtje of drie zijn we in Werne, de trotse bezitter van een kerncentrale en er is er ook nog een verder richting Hamm waar we dicht langs komen over een weggetje dat bij hele hevige regenval kan overstromen. Mooi zijn die centrales niet maar ze zijn wel indrukwekkend met die enorme koeltorens. Tussen Werne en Hamm vallen we uiteindelijk toch ten prooi aan de eerste echte hevige regenbui. Onder een brug over het kanaal schuilen we even, dat doen meer mensen. De echte Duitser trekt hierbij een halve liter bier open, altijd voorbreid op noodsituaties. Hoewel het in de verte wat lijkt op te klaren zal het nog zeker wel een half uur duren voordat het droger wordt. Dus maar weer verder. Niemand van ons heeft er echt problemen mee. Ieder nadeel heb z'n voordeel: het waait niet, zodat we lekker kunnen doortrappen.
De ketting en de rest van de fiets net als onze benen komen aardig onder de modder te zitten. Ach, even afspoelen met water en het is weer schoon moet je maar denken.
Onderweg constateren we dat de achterband van mijn (Pieter) fiets zodanig slijtage begint te vertonen dat het profiel weggesleten is en de lichte gele kleur van de laag eronder zichtbaar is. Oeps, kijken hoe lang dat goed blijft, maar gezien het slechte weer en wij op koers zitten om een rustdag in Hamm te houden moeten we maar een fietsenmaker opzoeken voor de zekerheid.
Rond vijf uur bereiken we Hamm, een grote stad met zo'n 200.000 inwoners, en kiezen we verblijf langs de route in een hostel, gelegen in een mooi park. Eenvoudig maar prima als je niet te veel eisen stelt (zoals wij ;-)).
Warm geworden onder de mega stortdouche en in frisse kleren gehesen, fietsen we het centrum in om uit eten te gaan. Pizza, penne en pepersteak mit pommes.
De fietsen gaan bij terugkomst in de kelder van de hostel. Hier hebben we internetverbinding en we zullen foto's en filmpjes op de blog zetten.
Morgen, zoals het er nu naar uitziet, rust- en regeldag in Hamm. Waarschijnlijk ook een bezoek aan Aquawelt met o.a. een bandenroetsjbaan van 95 m. Eens kijken wie het grootste kind van ons is.
Tot slot nog een antwoord op een vraag van een van de trouwe volgers onder jullie: de eerder gememoreerde benzinefles die wij zo af en toe moeten vullen bij een benzinestation (eurootje is nog eens wat anders dan meer dan 100 euro voor een volle tank van een auto) hebben wij nodig voor onze benzinebrander waarop wij onze lekkere maaltjes bereiden. Wij geven voorkeur aan een benzinebrander boven een gasbrander omdat benzine doorgaans makkelijk te krijgen is en de kracht van een benzinebrander ook als de fles leger wordt krachtiger en warmer is.
Haltern am See - Hamm - 68 km
We hebben als enigen, los van het beheerdersechtpaar, de nacht doorgebracht op de kanoclubcamping. In ieder geval erg rustig en goed geslapen. Bij het wakker worden horen we de binnenschippers met hun grote, volgeladen aken voorzien van ronkende dieselmotoren voorbij schuiven door het kanaal.
Lekker douchen en keuze uit genoeg wasbakken voor ons alleen. Ouderwetse tegeltjes aan de muur, maar absoluut schoon.
Verse broodjes, chocolademelk (jus d'orange hadden we gisteren al gekocht) en jawel een Berliner bol van de bakker. Rustig ontbijten terwijl het weer er vooralsnog droog uit ziet. Het is zelfs een beetje benauwd.
We nemen afscheid van het achterblijvende beheerdersechtpaar en maken koers over de graveldijk langs de Lippe. Kruissnelheid ca. 18-20 km/u, gelijkmatige tred en weer in kadans. Genietend van rust en wat er zich aandient. Langs de sluis van Flaesheim waar de grote aken doorheen moeten.
De vaste koffiebreak, waar Tim en Daan al snel de schommel hebben gevonden en wij uitgebreid met twee Duitse mannen, ook fietsliefhebbers, aan de praat raken.
De weg voert langs en over water, door de nu steeds meer glooiende terreinen en ook vandaag weer flink off the road door dichtbegroeide, donkere bossen. Wel machtig om hier door te cruisen (en af toe letterlijk doorheen te ploegen). Tim zit voorop met de camera in de hand om foto's en filmpjes te maken. Tot twee keer toe stijgt een buizerd (twee verschillende) op vijf meter van ons vandaan op om op geluidloze en elegante wijze aan hoogte winnen voor ons uit. Helaas gaat het allemaal net te snel om op camera vast te leggen.
We passeren slot Cappenberg en slaan hier linksaf, zoevend naar beneden. Verderop laat een plots knetterhard ge-i-a van een voor ons niet zichtbare ezel vlak achter de heg langs de weg ons wel even goed schrikken.
We passeren weer veel boerderijen en gaan zelfs -zo lijkt het- dwars over hun erf heen. Betreden op eigen risico staat er. Waar is die waakhond die ons achterna vliegt?? Gelukkig niets aan de hand. We hebben onderweg weer genoeg bekijks. Op de plattelandsweggetjes (en verder ook overigens) zijn de Duitsers erg netjes en gaan geduldig voor ons in de berm staan of halen ons langzaam in.
Vandaag merken we dat het landschap wat glooiender wordt met (peanuts) de hoogste top van 117 m. Dit gaat ons gemakkelijk af. De benen hebben al weer snel aan spierkracht gewonnen. Voor de geinteresseerden onder jullie (we weten dat dit soort vragen leven onder jullie) van zadelpijn hebben we geen last. Alleen de eerste fietsdag weet je aan het eind dat je bilspieren hebt, maar dat mag geen naam hebben en is nauwelijks pijn te noemen.
Om een uurtje of drie zijn we in Werne, de trotse bezitter van een kerncentrale en er is er ook nog een verder richting Hamm waar we dicht langs komen over een weggetje dat bij hele hevige regenval kan overstromen. Mooi zijn die centrales niet maar ze zijn wel indrukwekkend met die enorme koeltorens. Tussen Werne en Hamm vallen we uiteindelijk toch ten prooi aan de eerste echte hevige regenbui. Onder een brug over het kanaal schuilen we even, dat doen meer mensen. De echte Duitser trekt hierbij een halve liter bier open, altijd voorbreid op noodsituaties. Hoewel het in de verte wat lijkt op te klaren zal het nog zeker wel een half uur duren voordat het droger wordt. Dus maar weer verder. Niemand van ons heeft er echt problemen mee. Ieder nadeel heb z'n voordeel: het waait niet, zodat we lekker kunnen doortrappen.
De ketting en de rest van de fiets net als onze benen komen aardig onder de modder te zitten. Ach, even afspoelen met water en het is weer schoon moet je maar denken.
Onderweg constateren we dat de achterband van mijn (Pieter) fiets zodanig slijtage begint te vertonen dat het profiel weggesleten is en de lichte gele kleur van de laag eronder zichtbaar is. Oeps, kijken hoe lang dat goed blijft, maar gezien het slechte weer en wij op koers zitten om een rustdag in Hamm te houden moeten we maar een fietsenmaker opzoeken voor de zekerheid.
Rond vijf uur bereiken we Hamm, een grote stad met zo'n 200.000 inwoners, en kiezen we verblijf langs de route in een hostel, gelegen in een mooi park. Eenvoudig maar prima als je niet te veel eisen stelt (zoals wij ;-)).
Warm geworden onder de mega stortdouche en in frisse kleren gehesen, fietsen we het centrum in om uit eten te gaan. Pizza, penne en pepersteak mit pommes.
De fietsen gaan bij terugkomst in de kelder van de hostel. Hier hebben we internetverbinding en we zullen foto's en filmpjes op de blog zetten.
Morgen, zoals het er nu naar uitziet, rust- en regeldag in Hamm. Waarschijnlijk ook een bezoek aan Aquawelt met o.a. een bandenroetsjbaan van 95 m. Eens kijken wie het grootste kind van ons is.
Tot slot nog een antwoord op een vraag van een van de trouwe volgers onder jullie: de eerder gememoreerde benzinefles die wij zo af en toe moeten vullen bij een benzinestation (eurootje is nog eens wat anders dan meer dan 100 euro voor een volle tank van een auto) hebben wij nodig voor onze benzinebrander waarop wij onze lekkere maaltjes bereiden. Wij geven voorkeur aan een benzinebrander boven een gasbrander omdat benzine doorgaans makkelijk te krijgen is en de kracht van een benzinebrander ook als de fles leger wordt krachtiger en warmer is.
19 juli 2011
Wesel - Haltern am See
Dinsdag 19 juli 2011 - Zonnetje op je bolletje!
Wesel - Haltern am See - 68 km
Na een heldere nacht schijnt de zon al aardig krachtig. We moeten de zonnebrand erbij pakken om onze tere huidjes te beschermen. Goed ontbijt achter de kiezen slaan we rechtsaf de dijk op om via wel honderden schapen de stad Wesel te bereiken. We zien de eerste overblijfselen van het oude Romeinse Rijk, een grote, vervallen brug. Die zullen we wel vaker zien, want we volgen vandaag de Roemerroute.
De weg gaat veelal door bossen, waar we over onverharde bospaden denderen (joehoe mountainbiken), langs heide en langs glooiende wei- en akkerlanden (veel maisvelden). In het kleine plaatsje Krudenburg met haar hoofdstraatje van kinderhoofdjes stoppen we bij de Schwan, de bruine en ouderwets ingerichte dorpskroeg waar Norbert al aan zijn (eerste of volgende) bier zit, om een goede cappuccino en wat fris voor de kids te nuttigen.
Bij Schermbeck komen we langs de rivier de Lippe te fietsen. We volgen een oude spoorlijn, dus dat betekent recht en vlak fietsen. Vandaag geen last van wind, het is heerlijk fietsweer.
Het voordeel van door de natuur fietsen heeft het nadeel dat je niet veel winkels tegenkomt. Je moet dus met genoeg proviand weggaan en van de onderweg gesitueerde terrasjes genieten. Wat een straf.
Uiteindelijk komen we de broodnodige benzinepomp tegen waar we onze benzinefles kunnen vullen.
Een kort klimmetje brengt ons bij klooster Annaberg met een Kreuzweg.
Het laatste stukje door naar Haltern am See waar we doorheen rijden en ons al orienteren op de winkels. Eerst willen we dat de tent staat en dan even boodschappen doen, want het ziet er ondertussen iets donkerder uit.
Op een kleine en nette camping van de lokale kanovereniging (je zou het nauwelijks als camping herkennen) met een alleraardigst beheerdersechtpaar prikken we de haringen in de grond. Ook zetten we de tarp in vol ornaat op zodat we veel droge leefruimte hebben. Om dan, voor de boodschappen, eerst de hengel in het Wesel Datteln kanaal uit te werpen. We zien we grote vissen happend aan de oppervlakte komen, maar niet aan ons haakje.
Boodschappen doen en een vorstelijk maaltje koken. We kunnen lekker in clubkantine zitten met uizticht op alle faantjes en andere prijzen die de lokale kanoers hebben gewonnen in de loop der jaren.
Een mooie dag!
Wesel - Haltern am See - 68 km
Na een heldere nacht schijnt de zon al aardig krachtig. We moeten de zonnebrand erbij pakken om onze tere huidjes te beschermen. Goed ontbijt achter de kiezen slaan we rechtsaf de dijk op om via wel honderden schapen de stad Wesel te bereiken. We zien de eerste overblijfselen van het oude Romeinse Rijk, een grote, vervallen brug. Die zullen we wel vaker zien, want we volgen vandaag de Roemerroute.
De weg gaat veelal door bossen, waar we over onverharde bospaden denderen (joehoe mountainbiken), langs heide en langs glooiende wei- en akkerlanden (veel maisvelden). In het kleine plaatsje Krudenburg met haar hoofdstraatje van kinderhoofdjes stoppen we bij de Schwan, de bruine en ouderwets ingerichte dorpskroeg waar Norbert al aan zijn (eerste of volgende) bier zit, om een goede cappuccino en wat fris voor de kids te nuttigen.
Bij Schermbeck komen we langs de rivier de Lippe te fietsen. We volgen een oude spoorlijn, dus dat betekent recht en vlak fietsen. Vandaag geen last van wind, het is heerlijk fietsweer.
Het voordeel van door de natuur fietsen heeft het nadeel dat je niet veel winkels tegenkomt. Je moet dus met genoeg proviand weggaan en van de onderweg gesitueerde terrasjes genieten. Wat een straf.
Uiteindelijk komen we de broodnodige benzinepomp tegen waar we onze benzinefles kunnen vullen.
Een kort klimmetje brengt ons bij klooster Annaberg met een Kreuzweg.
Het laatste stukje door naar Haltern am See waar we doorheen rijden en ons al orienteren op de winkels. Eerst willen we dat de tent staat en dan even boodschappen doen, want het ziet er ondertussen iets donkerder uit.
Op een kleine en nette camping van de lokale kanovereniging (je zou het nauwelijks als camping herkennen) met een alleraardigst beheerdersechtpaar prikken we de haringen in de grond. Ook zetten we de tarp in vol ornaat op zodat we veel droge leefruimte hebben. Om dan, voor de boodschappen, eerst de hengel in het Wesel Datteln kanaal uit te werpen. We zien we grote vissen happend aan de oppervlakte komen, maar niet aan ons haakje.
Boodschappen doen en een vorstelijk maaltje koken. We kunnen lekker in clubkantine zitten met uizticht op alle faantjes en andere prijzen die de lokale kanoers hebben gewonnen in de loop der jaren.
Een mooie dag!
18 juli 2011
Schaarsbergen - Wesel (D)
Maandag 18 juli 2011 - Wind, wind en nog eens wind!
Schaarsbergen - Wesel (D) - 84 km
Rustig aan wakker worden. Hoewel het vannacht geregend heeft, is het droog als we ons hoofd buiten de tent steken. Ontbijten met croissants, broodjes en biologisch verantwoorde appel/perensap en sinaasappelsap. Terwijl Tim en Daan op skelters, met een echt rijbewijs om de nek, de camping rondcrossen breken wij de tent op en pakken de spullen in. 10.00 uur vertrek met als doel Wesel in Duitsland.
We rijden dwars door Arnhem heen op zoek naar het knooppunt waar we de route kunnen oppikken. Leuk om na 19 jaar weggeweest te zijn je oude route van school naar huis te rijden. Door de berenkuil heen over de Rijn die we nog vaak zullen zien. Bij Huissen ziet het er iets dreigend uit. Voor de zekerheid onszelf even goed inpakken. De sterke, weer zuid/zuidwestenwind is bepalend en maakt het het eerste deel van de tocht wel fris. Af en toe hebben we de wind pal in het gezicht en geregeld van opzij en weten we door middel van een professionele waaier (van twee) optimaal rendement te halen. We komen genoeg bepakte fietsers tegen. In Pannerden gaan we aan de koffie met appelgebak en voor Daan een lekkere tosti. We volgen de dijk langs de Rijn naar Spijk waar we de grens met Duitsland oversteken. Best wel industrie en gek genoeg ziet dat er ook interessant uit. Zo worden grote aken gevuld met zand en grind. De oude hoge bruine schoorstenen zijn veelvuldig te zien. Het vrachtverkeer op de Rijn is indrukwekkend. Door naar Emmerich. Hier, in de eerste Konditorei die we tegenkomen vergelijken de Himbeerenkuche met het appelgebak van vanochtend. Heerlijk! Over een mooi fietspad over de dijk en door de akkerlanden rijden we toch weer wat kilometers weg. Af en toe moeten we door een veehek en die zijn aangepast aan tandems, dus bijna verticaal omhoog manouvreren we de fietsen er doorheen. De verse schapenpoep weten we al slingerend op vakkundige wijze te ontwijken.
Nieuwe dieren die we vandaag hebben gezien: kangeroes (ook albino's), ooievaars met nesten, een mammoet (echt waar), rennende vossen in de wei (maar het kunnen ook reuzehazen geweest zijn).
Hadden we al verteld dat we eigenlijk met z'n vieren op pad zijn. Vorig jaar mochten Oehoe, Bebe en Snufje nog mee, dit jaar is Bobo de gelukkige. Die reist nu op Daan zijn buik, ook in de veiligheidsriem mee.
Door Rees heen het laatste stuk, terwijl de zon is gaan schijnen, naar Wesel, aan de overkant van de oude stad Xanten, waar we op de grootste camping van Europa (naar eigen zeggen) overnachten. Pizza en grosses Bier hebben we wel verdiend. Als we uiteindelijk na in een van de vele douches weer opgefrist zijn, is het spelletjestijd. Kijkend naar een prachtige zonsondergang mogen we blij zijn met een droge en toch wel mooie dag vandaag.
Schaarsbergen - Wesel (D) - 84 km
Rustig aan wakker worden. Hoewel het vannacht geregend heeft, is het droog als we ons hoofd buiten de tent steken. Ontbijten met croissants, broodjes en biologisch verantwoorde appel/perensap en sinaasappelsap. Terwijl Tim en Daan op skelters, met een echt rijbewijs om de nek, de camping rondcrossen breken wij de tent op en pakken de spullen in. 10.00 uur vertrek met als doel Wesel in Duitsland.
We rijden dwars door Arnhem heen op zoek naar het knooppunt waar we de route kunnen oppikken. Leuk om na 19 jaar weggeweest te zijn je oude route van school naar huis te rijden. Door de berenkuil heen over de Rijn die we nog vaak zullen zien. Bij Huissen ziet het er iets dreigend uit. Voor de zekerheid onszelf even goed inpakken. De sterke, weer zuid/zuidwestenwind is bepalend en maakt het het eerste deel van de tocht wel fris. Af en toe hebben we de wind pal in het gezicht en geregeld van opzij en weten we door middel van een professionele waaier (van twee) optimaal rendement te halen. We komen genoeg bepakte fietsers tegen. In Pannerden gaan we aan de koffie met appelgebak en voor Daan een lekkere tosti. We volgen de dijk langs de Rijn naar Spijk waar we de grens met Duitsland oversteken. Best wel industrie en gek genoeg ziet dat er ook interessant uit. Zo worden grote aken gevuld met zand en grind. De oude hoge bruine schoorstenen zijn veelvuldig te zien. Het vrachtverkeer op de Rijn is indrukwekkend. Door naar Emmerich. Hier, in de eerste Konditorei die we tegenkomen vergelijken de Himbeerenkuche met het appelgebak van vanochtend. Heerlijk! Over een mooi fietspad over de dijk en door de akkerlanden rijden we toch weer wat kilometers weg. Af en toe moeten we door een veehek en die zijn aangepast aan tandems, dus bijna verticaal omhoog manouvreren we de fietsen er doorheen. De verse schapenpoep weten we al slingerend op vakkundige wijze te ontwijken.
Nieuwe dieren die we vandaag hebben gezien: kangeroes (ook albino's), ooievaars met nesten, een mammoet (echt waar), rennende vossen in de wei (maar het kunnen ook reuzehazen geweest zijn).
Hadden we al verteld dat we eigenlijk met z'n vieren op pad zijn. Vorig jaar mochten Oehoe, Bebe en Snufje nog mee, dit jaar is Bobo de gelukkige. Die reist nu op Daan zijn buik, ook in de veiligheidsriem mee.
Door Rees heen het laatste stuk, terwijl de zon is gaan schijnen, naar Wesel, aan de overkant van de oude stad Xanten, waar we op de grootste camping van Europa (naar eigen zeggen) overnachten. Pizza en grosses Bier hebben we wel verdiend. Als we uiteindelijk na in een van de vele douches weer opgefrist zijn, is het spelletjestijd. Kijkend naar een prachtige zonsondergang mogen we blij zijn met een droge en toch wel mooie dag vandaag.
17 juli 2011
Baarn - Schaarsbergen
Zondag 17 juli 2011 - Meer zon dan regen, heerlijk!
Baarn - Schaarsbergen - 66 km
Zo, de kop is er af en we zijn op pad. Om 11.30 uur vertrekken we en worden we door Opa Bart, Thomas, Trea, Robin en Nicky uitgezwaaid. Na 500 m. eerst even terug naar huis om de helmen te halen die we vergeten zijn. Hier heb je geen helmen nodig en denk je er dus niet zo snel aan (en we vertrekken natuurlijk hals over kop), maar net op tijd eraan gedacht. Nu gaan we niet meer terug. Via de polder naar Amersfoort zien we Baarn langzaam kleiner worden. Doeidoei, tot over een paar weken. Het is zonnig, straffe zuidwestenwind, maar voor ons prima in de zij. Het is warm genoeg om in een T-shirtje te fietsen. Het valt alleszins mee en het voelt meteen weer "als vanouds". Meteen beginnen de spelletjes op de fiets: turven welke dieren we zien, zoals wilde (hangbuik)zwijnen, ezels, paarden en pony's, koeien (oud en jong), duiven, reigers, eenden, meerkoeten, kippen en hanen (die ons overig netjes goedendag kraaiden), konijnen, roofvogels, merel met een worm in zijn snavel, roodborstje, zwaluwen (die wel erg laag vlogen), grizzlyberen en T-rexen. Verder wordt er weer gesprint om de punten voor de bolletjestrui en meest veelbelovende jonge renner.
In Amersfoort raken we de knooppuntenroute kwijt, bordjes gedraaid en afgebroken. We zijn weer blij met onze GPS die ons uit de brand helpt. Lunch bestaat uit bolletjes en verse aardbeien. Via Leusden naar Scherpenzeel waar we op een terras (ja, jullie horen het goed, op een terras) wat drinken. Maar plots beginnen de donkere wolken er snel te naderen en begint het te regenen. Als we voortaan regen krijgen terwijl wij onze pitstops houden, valt het wel mee. We gaan onder de terrasluifel zitten en na 5 min. is de regen alweer voorbij. Op naar Renswoude, Ederveen en Ede. Dit parcours blijken we in tegengestelde richting tijdens ons rondje in NL twee jaar geleden te hebben gedaan. Daar is de snackbar waar toen zoveel wespen waren. Door naar Wolfheze en Oosterbeek waar we de militaire begraafplaats bezichtigen. We krijgen nog een klein buitje, maar het mag eigenlijk geen naam hebben. Het laatste stukje over het langoed Warnsborn naar de camping. Zoals zo vaak: het toetje van de dag is een klim! Mooie, rustige camping midden in het bos. Even benzine tanken in de benzinefles en daarna gaan de hamburgers op het vuur. Lekker douchen en voldaan en tevree ons mandje in. Daan zit al klaar met zijn zaklamp om op vleermuizenjacht te gaan, maar omdat het nog even duurt voordat het donker wordt, gaat hij het gras maar met de lamp " verbranden".
Conclusie: goed om op pad te zijn en lekker genieten van het buitenleven.
Baarn - Schaarsbergen - 66 km
Zo, de kop is er af en we zijn op pad. Om 11.30 uur vertrekken we en worden we door Opa Bart, Thomas, Trea, Robin en Nicky uitgezwaaid. Na 500 m. eerst even terug naar huis om de helmen te halen die we vergeten zijn. Hier heb je geen helmen nodig en denk je er dus niet zo snel aan (en we vertrekken natuurlijk hals over kop), maar net op tijd eraan gedacht. Nu gaan we niet meer terug. Via de polder naar Amersfoort zien we Baarn langzaam kleiner worden. Doeidoei, tot over een paar weken. Het is zonnig, straffe zuidwestenwind, maar voor ons prima in de zij. Het is warm genoeg om in een T-shirtje te fietsen. Het valt alleszins mee en het voelt meteen weer "als vanouds". Meteen beginnen de spelletjes op de fiets: turven welke dieren we zien, zoals wilde (hangbuik)zwijnen, ezels, paarden en pony's, koeien (oud en jong), duiven, reigers, eenden, meerkoeten, kippen en hanen (die ons overig netjes goedendag kraaiden), konijnen, roofvogels, merel met een worm in zijn snavel, roodborstje, zwaluwen (die wel erg laag vlogen), grizzlyberen en T-rexen. Verder wordt er weer gesprint om de punten voor de bolletjestrui en meest veelbelovende jonge renner.
In Amersfoort raken we de knooppuntenroute kwijt, bordjes gedraaid en afgebroken. We zijn weer blij met onze GPS die ons uit de brand helpt. Lunch bestaat uit bolletjes en verse aardbeien. Via Leusden naar Scherpenzeel waar we op een terras (ja, jullie horen het goed, op een terras) wat drinken. Maar plots beginnen de donkere wolken er snel te naderen en begint het te regenen. Als we voortaan regen krijgen terwijl wij onze pitstops houden, valt het wel mee. We gaan onder de terrasluifel zitten en na 5 min. is de regen alweer voorbij. Op naar Renswoude, Ederveen en Ede. Dit parcours blijken we in tegengestelde richting tijdens ons rondje in NL twee jaar geleden te hebben gedaan. Daar is de snackbar waar toen zoveel wespen waren. Door naar Wolfheze en Oosterbeek waar we de militaire begraafplaats bezichtigen. We krijgen nog een klein buitje, maar het mag eigenlijk geen naam hebben. Het laatste stukje over het langoed Warnsborn naar de camping. Zoals zo vaak: het toetje van de dag is een klim! Mooie, rustige camping midden in het bos. Even benzine tanken in de benzinefles en daarna gaan de hamburgers op het vuur. Lekker douchen en voldaan en tevree ons mandje in. Daan zit al klaar met zijn zaklamp om op vleermuizenjacht te gaan, maar omdat het nog even duurt voordat het donker wordt, gaat hij het gras maar met de lamp " verbranden".
Conclusie: goed om op pad te zijn en lekker genieten van het buitenleven.
17 juli toch van start!
Het weer is wisselvallig, zo ool onze besluitvorming! Wij zien grote stroken droog weer en zelfs zon. Dus, hupsakee, op de fiets en we gaan de sprong wagen!
Vertrektijd 11.35 uur.
16 juli 2011
Welles, nietes, welles, nietes. Slecht weer houdt ons in de greep!
Vandaag zou de dag zijn waarop we onze fietstocht naar Praag zouden starten. Maar de weersverwachting voor tenminste de hele komende week is bar slecht. Veel regen met nauwelijks zicht op verbetering. De weerwebsites laten cijfers zien van 1 tot 3, zware onvoldoende en niet uitnodigend. De weermensen zitten er wel eens naast, maar zo mis als deze voorspelling zullen ze het toch niet hebben? Als er ook maar iets van waar is, is het weer slecht genoeg om dagenlang nat en doorregend op de fiets te zitten en op campings aan te komen, waar je kleren niet meer droog kunnen worden. Als we dan nu de keus hebben, willen we dat wel graag voorkomen.
Na veel wikken en wegen de afgelopen dagen hebben dan gisteren uiteindelijk de knoop doorgehakt en besloten de vakantie een week op te schuiven. Of mocht het weer onverwacht beter worden, dan gaan we op stel en sprong alsnog.
De fietstassen zijn al gepakt, dus het is enkel het juiste moment afwachten en dan kunnen we vertrekken.
Enige frustratie valt bij ons niet te ontkennen. Hoezo slecht weer? Temperatuur aangenaam en geen regen. Moeilijk te bevatten dat het weer vanaf later vandaag gaat omslaan. We willen zo graag die vrije, blije wereld in!!
Maar wat is dat? Wie tikt daar tegen het raam? We gaan naar buiten om te kijken. Het is begonnen te regenen. We zijn nog nooit zo blij geweest. Bevestiging van een juiste keuze. Natuurlijk blijft het wrang dat het slechte weer ons nu zo in zijn greep houdt. Maar het buitje is van korte duur en het is prachtig fietsweer...Welles, nietes, welles, nietes, het gaat nog even door.
Nou we bekijken het per dag en zien nu wel wanneer we gaan...wordt vervolgd.
Na veel wikken en wegen de afgelopen dagen hebben dan gisteren uiteindelijk de knoop doorgehakt en besloten de vakantie een week op te schuiven. Of mocht het weer onverwacht beter worden, dan gaan we op stel en sprong alsnog.
De fietstassen zijn al gepakt, dus het is enkel het juiste moment afwachten en dan kunnen we vertrekken.
Enige frustratie valt bij ons niet te ontkennen. Hoezo slecht weer? Temperatuur aangenaam en geen regen. Moeilijk te bevatten dat het weer vanaf later vandaag gaat omslaan. We willen zo graag die vrije, blije wereld in!!
Maar wat is dat? Wie tikt daar tegen het raam? We gaan naar buiten om te kijken. Het is begonnen te regenen. We zijn nog nooit zo blij geweest. Bevestiging van een juiste keuze. Natuurlijk blijft het wrang dat het slechte weer ons nu zo in zijn greep houdt. Maar het buitje is van korte duur en het is prachtig fietsweer...Welles, nietes, welles, nietes, het gaat nog even door.
Nou we bekijken het per dag en zien nu wel wanneer we gaan...wordt vervolgd.
15 juli 2011
Vertraging door slecht weer
De kogel is door de kerk. Na lang wikken en wegen hebben we besloten om zaterdag 23 juli te vertrekken.Slecht weer is niet erg op de fiets , maar om ermee te beginnen is een ander verhaal. We zullen de route inkorten en een stukje met de trein gaan. De terugreis met de trein blijft staan voor 6 augustus.
Laat het weer mooi weer worden.
26 juni 2011
12 juni 2011
Pino in 2-en
23 mei 2011
Reserve onderdelen besteld.
Na lang speurwerk op het internet nieuwe onderdelen besteld. Niet alles is in Nederland te krijgen, daarom besteld via internet in Duitsland en Finland.
20 mei 2011
Geen weg terug! 2X
De tickets voor de treinreis van Praag naar Amsterdam met de City Night Line zijn gekocht. Helaas nemen ze geen tandems mee???? Vorig jaar hebben we ervaren dat de conducteurs in het begin een beetje moeilijk kijken maar ons vervolgens allemaal meehelpen om de fietsen in de trein te krijgen. Daarom nemen we het risico en hebben we vier fietstickets gekocht. Nu maar hopen dat we dus terug kunnen. Dat wordt weer toewerken naar een climax (denk aan onze belevenissen vorig jaar op het vliegveld van Barcelona).
Pieter is weer in training door regelmatig vanaf Amsterdam naar Baarn te fietsen. Anique is aan het spinnen geslagen.
We hebben er enorm veel zin in en kunnen ons nu al verheugen op de vakwerkhuisjes en natuur in Duitsland.
Wanneer mensen onze blog lezen en leuke overnachtingsplekken hebben adviezen en suggesties zijn van harte welkom.
Eerste fietsdag zal zijn 16 juli en de terugreis per trein is op 6 augustus 2011.
De route die we gaan afleggen is van huis uit 1250 km. We hebben 21 dagen te tijd om in Praag te komen. Dit is dus goed te doen. De komende weken zullen de fietsen in optimale conditie gebracht worden en de kampeerspullen gecheckt.
Pieter is weer in training door regelmatig vanaf Amsterdam naar Baarn te fietsen. Anique is aan het spinnen geslagen.
We hebben er enorm veel zin in en kunnen ons nu al verheugen op de vakwerkhuisjes en natuur in Duitsland.
Wanneer mensen onze blog lezen en leuke overnachtingsplekken hebben adviezen en suggesties zijn van harte welkom.
Eerste fietsdag zal zijn 16 juli en de terugreis per trein is op 6 augustus 2011.
De route die we gaan afleggen is van huis uit 1250 km. We hebben 21 dagen te tijd om in Praag te komen. Dit is dus goed te doen. De komende weken zullen de fietsen in optimale conditie gebracht worden en de kampeerspullen gecheckt.
3 april 2011
Praag 2011
Wij weten waar de fietstocht dit jaar naar toegaat. Naar Praag. We nemen de route van Fietsen naar Praag van www.fisroutes.nl.
22 maart 2011
De bepakte fiets
We hebben veel vragen gekregen hoe we onze fietsen hebben ´bepakt´. Daarom een aantal gedetailleerde foto´s. Achter de ligstoel hebben we een waterzak, een eerste hulp tasje bevestigd en een stuurtas.
6 januari 2011
Waar fietsen we naartoe in 2011?
We zijn druk aan het uitzoeken waar we dit jaar heen zullen fietsen!
Op het lijstje staan
Baarn - St. Petersburg via de IJzeren Gordijn Route en de King's road in Finland
Rondje IJsland
Baarn - Boedapest / Zwarte zee via de Limes route
We weten het nog niet. Mocht iemand suggesties/tips (ook m.b.t. vervoer van tandems) hebben, vertel het ons:
Familiederuijter@gmail.com
Abonneren op:
Posts (Atom)