Het was een rumoerige nacht, althans voor Daan en mij, want wij deelden de extra kamer op een andere verdieping, waarbij wij geen airco hadden maar wel een ventilator en dus het raam open hadden staan. 's Nachts ging er af en toe een scooter en een auto voorbij -misschien toch uitgaansleven dat wij niet ontdekt hebben? ;-) - en om 6.00 uur vinden ze het hier nodig om de glasbakken te legen met het nodige kabaal.
Om 7.55 uur rijden we over de hobbelige, met grote kiezelstenen ingelegde straten en door de zuidelijk stadspoort het stadje uit om in alle rust door de akkerlanden te toeren. Het heeft in dit gebied kennelijk lang niet geregend, want grote velden maïs staan er geel verdord bij en de irrigatie is, hoewel de boeren wel zo goed mogelijk proberen te sproeien, in sommige delen wel een probleem. Verder zien we hier bloemenkwekerijen, meloenen, pompoenen, peren (hele mooie), tomaten, druiven (voor de wijn), aardappelen, sla, kool. Ook kaasfabrieken met een weeïge kaaslucht gaan niet onopgemerkt voorbij. Tim roept dat de erna volgende autosloperij lekkerder ruikt. De kwaliteit van het slootwater ziet er niet altijd even fris uit. De kleur is groen, overgaand in bruin roestig. Als je de gewassen op het land hiermee besproeid ziet worden, weet je waarom je je fruit en groente voor het eten goed moet afspoelen.
De honden ("attenti al cane"!) op de erven komen heftig blaffend naar ons toe. Maar goed dat het hek meestal dicht is. Hilarisch is het als er een hond zijn best probeert te doen om dreigend over te komen, maar enkel een komisch, schor geluid weet te produceren. Tim dacht in eerste instantie dat het een oud opaatje was dat iets riep.
We hebben overigens al dagen geen toerist meer gezien, dus ook geen vakantiefietsers (afgezien van de Italiaan in Brivio). De menukaarten in de restaurants zijn tot vandaag in Modena ook uitsluitend in het Italiaans. Eten bestellen en boodschappen doen in de winkeltjes in de plaatsjes waar we doorheen komen, gebeurt met een paar woorden (gekunsteld) Italiaans en handen en voeten. Maar we komen er altijd uit. In ieder geval zijn we tot het ware Italië doorgedrongen.
Het is de laatste dag in de Povlakte die we als een prettige afwisseling hebben ervaren. Het is weliswaar vlak, maar je komt door best veel dorpjes en steden en er valt toch wel genoeg te zien. Aan de horizon zien we de Apenijnen steeds dichterbij komen. Morgen gaan we daar doorheen. Dat zal nog wel pittig worden. Als we die etappe erop hebben zitten, bouwen we de afstanden af en fietsen we naar verwachting met twee vingers in de neus de laatste etappes naar Pisa.
We passeren vandaag de grotere plaatsen Guastalla en Correggio. In allebei is er een grote en levendige markt. Onze track gaat hier dwars doorheen en lopend begeven wij ons tussen de mensen en de kraampjes. We zijn weer groot bekijks met onze fietsen. Tijdens een pauzestop in een klein plaatsje, S. Maria della Fossa, drommen de mensen om onze fietsen en willen ze van alles weten. Ook welke route wij fietsen. Bravo, bravo!
We eindigen in een agriturismo net aan de rand van Modena, een mooie, prettig aandoende stad. Met name bekend vanwege Ferrari en Maserati alsook de rauwe ham, de coppa en de gradana padana. Wil je een echte lokale specialiteit, dan is er de zampone, een grote worst beginnend met een varkenspoot en gevuld met een mengsel van varkensvlees. Hebben jullie al trek? Wij zijn meerdere grote varkensboerderijen voorbij gereden en de stank - stel je voor bij 30+ graden - maakt het niet altijd even geloofwaardig als je op de boerderij de aanprijzende tekst "vers vlees" ziet.
Vraag van vandaag: Welke rivier met raftende baby's hebben wij vandaag overgestoken?
Om 7.55 uur rijden we over de hobbelige, met grote kiezelstenen ingelegde straten en door de zuidelijk stadspoort het stadje uit om in alle rust door de akkerlanden te toeren. Het heeft in dit gebied kennelijk lang niet geregend, want grote velden maïs staan er geel verdord bij en de irrigatie is, hoewel de boeren wel zo goed mogelijk proberen te sproeien, in sommige delen wel een probleem. Verder zien we hier bloemenkwekerijen, meloenen, pompoenen, peren (hele mooie), tomaten, druiven (voor de wijn), aardappelen, sla, kool. Ook kaasfabrieken met een weeïge kaaslucht gaan niet onopgemerkt voorbij. Tim roept dat de erna volgende autosloperij lekkerder ruikt. De kwaliteit van het slootwater ziet er niet altijd even fris uit. De kleur is groen, overgaand in bruin roestig. Als je de gewassen op het land hiermee besproeid ziet worden, weet je waarom je je fruit en groente voor het eten goed moet afspoelen.
De honden ("attenti al cane"!) op de erven komen heftig blaffend naar ons toe. Maar goed dat het hek meestal dicht is. Hilarisch is het als er een hond zijn best probeert te doen om dreigend over te komen, maar enkel een komisch, schor geluid weet te produceren. Tim dacht in eerste instantie dat het een oud opaatje was dat iets riep.
We hebben overigens al dagen geen toerist meer gezien, dus ook geen vakantiefietsers (afgezien van de Italiaan in Brivio). De menukaarten in de restaurants zijn tot vandaag in Modena ook uitsluitend in het Italiaans. Eten bestellen en boodschappen doen in de winkeltjes in de plaatsjes waar we doorheen komen, gebeurt met een paar woorden (gekunsteld) Italiaans en handen en voeten. Maar we komen er altijd uit. In ieder geval zijn we tot het ware Italië doorgedrongen.
Het is de laatste dag in de Povlakte die we als een prettige afwisseling hebben ervaren. Het is weliswaar vlak, maar je komt door best veel dorpjes en steden en er valt toch wel genoeg te zien. Aan de horizon zien we de Apenijnen steeds dichterbij komen. Morgen gaan we daar doorheen. Dat zal nog wel pittig worden. Als we die etappe erop hebben zitten, bouwen we de afstanden af en fietsen we naar verwachting met twee vingers in de neus de laatste etappes naar Pisa.
We passeren vandaag de grotere plaatsen Guastalla en Correggio. In allebei is er een grote en levendige markt. Onze track gaat hier dwars doorheen en lopend begeven wij ons tussen de mensen en de kraampjes. We zijn weer groot bekijks met onze fietsen. Tijdens een pauzestop in een klein plaatsje, S. Maria della Fossa, drommen de mensen om onze fietsen en willen ze van alles weten. Ook welke route wij fietsen. Bravo, bravo!
We eindigen in een agriturismo net aan de rand van Modena, een mooie, prettig aandoende stad. Met name bekend vanwege Ferrari en Maserati alsook de rauwe ham, de coppa en de gradana padana. Wil je een echte lokale specialiteit, dan is er de zampone, een grote worst beginnend met een varkenspoot en gevuld met een mengsel van varkensvlees. Hebben jullie al trek? Wij zijn meerdere grote varkensboerderijen voorbij gereden en de stank - stel je voor bij 30+ graden - maakt het niet altijd even geloofwaardig als je op de boerderij de aanprijzende tekst "vers vlees" ziet.
Vraag van vandaag: Welke rivier met raftende baby's hebben wij vandaag overgestoken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten