Donderdag 28 juli 2011 - Noodrantsoen aangebroken!
Immelborn - Henfstädt - 54 km
Na een goede nachtrust worden wij weer met zonnestralen begroet. Lekker om de dag in T-shirt en korte broek te beginnen!
Omdat de slagbomen voor het spoor wel heel erg lang van tevoren dichtgaan, gebaart een boer op een trekker dat we links van het spoor kunnen fietsen en verderop de spoor kunnen oversteken om op onze track te komen. Bovenop een oude, hoge schoorsteen zien we een groot ooievaarsnest. Het schijnt dat sinds 1936 de beschermde witte ooievaar midden in Immelborn broedt.
In gezwinde vaart (beetje bergaf en maar af en toe stijgend) rijden we naar Breitungen/Werra. Een mooi aangelegd fietspad brengt ons naar Wernshausen waarna we het bos induiken. Met een paar klimmetjes (1x afstappen en met moeite de fietsen naar boven duwen, zo steil) rijden we tientallen meters boven de Werra. Het is een prachtige bosweg omzoomd met hoge naaldbomen. De reeën laten zich helaas niet zien.
Verderop wordt één kant weiland. Opeens zien we op 9.00 uur een wouw (herkenbaar aan zijn brede V-staart) onze richting op zweven. Zo dichtbij, zo elegant en rustig. Prachtig om te zien. We wachten nog altijd op een aanvalsduik. Tim heeft de camera in de aanslag.
We klimmen nog wat verder omhoog (allemaal goed te doen) en dalen daarna af naar Wasungen. De route gaat naar rechts, maar wij gaan rechtdoor het centrum in op zoek naar een konditorei. Die vinden we en een dubbele bestelling taart en drinken wordt gedaan. Lekker in het zonnetje en met uitzicht op de vele vakwerkhuizen genieten we ervan.
Na de pitstop gaan we via het bos naar Walldorf. Hier zien we een fontein en vinden we dat het tijd is voor waterpret. Een welkome verkoeling.
De weg kronkelt door weilanden. We zien weer een burcht bovenop een berg en mogen genieten van de stank die door een compostbedrijf wordt geproduceerd. Links op de bergen zien we rechthoekige flats, opgeknapte oude DDR flats of luxe appartementen? Moeilijk te zeggen.
Via een mooie ijzeren fietsbrug verlaten we de route om Meiningen in te gaan. We rijden langs slot Elisabethenburg door naar de markt waar een indrukwekkend kerk met dubbele torens staat. We houden pitstop (het lijkt wel alsof we van terras naar terras gaan) voor drinken, hot dogs en de originele Thüringer bratwurst. Heerlijk!
Langs volkstuintjes, waar iedereen toch altijd wel druk mee lijkt te zijn, rijden we verder. Door een breed dal en onder een hoge brug waarover de snelweg gaat, rijden we langs het spoor en door groene weilanden.
Het valt ons op dat de graanvelden vervangen zijn door groene graslanden. Het landschap ziet er hierdoor anders uit. We ervaren ook weer wat meer gemoedelijkheid en vriendelijkheid van de Duitsers, sinds gisteren. Daarvoor konden mensen niet toeschietelijk zijn, geen gedag zeggen, zelfs wegkijken. Mensen konden er somber uit zien. Samen met andere fietsreizigers die we spreken komen tot dezelfde conclusie.
Hier doen gelukkig de glimlach (zelfs brede grijnzen verschijnen) en de uitbundige begroetingen van zich spreken. Zou het de invloed zijn van de Beierse grens die we naderen?
Vlak voor de camping zijn we getuige van de aanvalspoging van een sluipende vos in het weiland op twee uit elkaar staande reigers die roerloos staan. Voor welke reiger zal hij gaan? Als de vos ons heeft gespot, gaat hij in het gras liggen. Alleen de bovenkant van zijn kop en zijn oren zijn nog zichtbaar. De strijd wie het langste kan wachten verliezen wij en wij stappen op de fiets. We denken nog even sluwer te zijn dan de vos door ons achter een volgend bosje te verstoppen. Maar natuurlijk blijft de vos nog even liggen. Waarschijnlijk staat de wind verkeerd en zijn we makkelijk waar te nemen;-) We geven het op en komen aan bij de kanocamping. Klein stukje grond en weinig faciliteiten. Wel een bar waar een paar outdoor dudes een biertje drinken. Goed idee! De douche is half in de open lucht en de WC is een chemisch toilet. Toch hebben ze het netjes gemaakt en voelt het prettig aan. In het dorpje is geen eten of drinken te krijgen. Dus we doen een beroep op ons noodrantsoen. We koken macaroni en als het nodig is kunnen we morgenochtend pannenkoeken bakken. Waarschijnlijk wordt het ontbijt in Themar 6 km verderop.
Tim en Daan zijn druk met het voeren van zwartje en bruintje, de campingkonijnen. Lekker schommelen en spelen in het water van de Werra.
Antwoord van gisteren op Tim's vraag: arbeiders in zoutmijnen bleken vroeger nogal gezond te blijven. Dat werd toegeschreven aan de zoute lucht die zij inademden. Er zijn toen kuuroorden ontstaan die gebruik maakten van gradierwerken: geneeskrachtig zout winnen door water langs takken van de zwarte doornstruik te laten druppelen.
Tim's vraag van vandaag: Hoe heet het Duitse Pieterpad?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten