Zondag 31 juli 2011 - Pannenbier in de mist!
Bad Berneck i. Fichtelgeb. - Marktredwitz - 51 km
Heerlijk geslapen onder onze dekbedjes. Comfortabel hoor om zo je klaar te maken voor op de fiets. Zo onder de warme douche, paar tasjes inpakken, geen tent afbreken, lekker ontbijtje geserveerd krijgen. Maar toch prefereren wij (bij goed weer) de camping. Daar heb je nog meer het gevoel van buiten leven, je hebt meer aanspraak met andere mensen, kids hebben de ruimte om te ravotten.
We draaien Bad Berneck links uit en beginnen aan de geleidelijke klim naar de hoogste top van onze reis in het Fichtelgebergte. Het is een relaxte klim. Ca. 10 km over een oude spoorlijn dus een stijgingspercentage van zo'n 3 à 4%. We beginnen langs de grote weg maar later gaat de grote weg verder van ons vandaan lopen en horen we het verkeer minder. We komen deze 10 km niemand tegen en rijden door het dichte naaldwoud. We zingen luidkeels "Daar hoog in de bergen, daar hoog in de bergen, etc." en bedenken steeds andere (uiteraard gekuiste) varianten.
Bovenaan deze geleidelijke klim gaan we toch even een galdiolenweg op (de dood of de gladiolen) d.w.z. 1 km steil naar het (ski)plaatsje Bischofsgrün. Rechts zien we waar in de winter de skilift is en er staat een werkloze pistenbulli (hoe schrijf je dat eigenlijk?). Bovenaan arriveren we op een plateautje en merken, zo stilstaand, dat het best erg koud is. Of zoals Tim zegt: als het in de zomer al zo koud is, hoe koud is het in de winter dan wel? Wel raar om de borden "Skiverleih" zo te zien hangen. In een bar drinken we wat warms.
We verlaten het plaatsje en zijn in staat om ons niet aan de route te houden. Niet erg, want op de GPS zien we dat we verderop wel weer op onze track komen. We krijgen een zeer steile klim van een paar honderd meter en bovenaan slaan we van het mooie asfalt linksaf een modderig zandpad op, dat nog steeds omhoog gaat. De banden hebben moeite los te komen uit de modder. Zo hard mogelijk doortrappen om te voorkomen dat we vast komen te zitten en oppassen dat we het pad niet afslippen. We zitten in de laaghangende bewolking en mist. Het heeft wel wat mystieks zo in het bos in de mist. Tim en Daan lopen een stukje.
Dan komen we bij een nu groene skipiste met sneeuwkanonnen. De draaiende stoeltjeslift gaat over ons heen. Links van ons is het middelstation waar de zomerrodelbaan begint. Helaas, tot grote teleurstelling van ons allemaal, is de baan nog te nat en daarom gesloten.
We gaan verder over het onverharde pad, door naaldwoud omgeven, grote granietblokken langs de kant, over lawaaiige beken en watervallen. Ziet er mooi ruig uit. Het is een werkelijk prachtige rit. De mooiste van de hele tocht tot dusver vinden wij. Ondanks dat het niet zonnig en warm is, het is wel droog. We bereiken het hoogste punt: 807 m. Pannenbier!
We dalen af, eerst over het bospad en later over de asfaltweg. In Fichtelberg doen we ons tegoed aan Jäger- en Pfefferschnitzel, Bratwurst en spaghetti. We moeten wel drie kwartier tot een uur wachten maar als het dan voor ons op tafel staat, smaakt het fantastisch en de flinke lappen vlees worden smakelijk verorberd.
We rijden nog een stukje door en willen in Rodenzenreuth een pensionnetje pakken. Een heerlijke lange lichte afdaling, deels over overharde weg, deels over een prachtig fietsepad met koninginneasfalt. Daarna moeten we nog een paar vervelend steile hellinkjes (ja, die kuitenbijters)overwinnen. We zien "vakantie bij de boer" en dat lijkt ons wel wat. Maar helaas, vol. De overbuurman heeft een Gasthof, maar gaat zelf met vakantie. Niet dus. Een ander pension geeft niet thuis. Weer een ander is ook vol. Ferienzeit.
We besluiten door te rijden en in vliegende vaart in de afdaling ratelt onze kilometerteller door. We komen Gridje en Frank tegen. "Eindelijk zien we jullie. We hebben al ruim een week geleden gehoord dat er twee mensen met kinderen onderweg zijn naar Praag." News travels fast, dat blijkt maar weer. We rijden met elkaar op, samen met twee anderen (Max en Aafke) naar de grotere plaats Marktredwitz. Daar volgt ieder z'n eigen koers om een hotel te vinden. Dat blijkt nog niet zo makkelijk. Veel dicht of vergane glorie. We eindigen samen met Gridje en Frank in een goed hotel tegenover het station. Vierbedkamer met bubblebad en TV (kids zetten hem meteen op Nickelodeon)!
We drinken en eten wat in het hotel en kletsen met de andere Praaggangers.
We hebben Wifi op de kamer, dus we kunnen weer foto's/filmpjes uploaden. Deze zijn toegevoegd aan de diavoorstelling.
Het antwoord op Tim's fietsvraag van gisteren: Koga (ondanks de spelfout in de naam Tretts (moet Trets zijn) hebben alle inzenders het goed beantwoord. De Kettwiesel, Trets en Pino zijn type fietsen van Hase.
Tim's vraag van vandaag: welke kleur heeft de kano waarin wij hebben gevaren?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten