Henfstädt - Lichtenfels

Vrijdag 29 juli 2011 - Last van kuitenbijters!
Henfstädt - Lichtenfels - 74 km

Zuerst, speziel für unsere Freunde und Freundinne von IPA: grüssen und vielen Dank für den hausgemachten Schnaps!!

Op de summiere kanocamping geen ontbijt. Dat wisten we gister al. Eerst 6 km fietsen naar Themar waar we de bakker vinden. We kopen de halve bakkerij leeg (broodjes, croissants, berliner bol, fris, koffie, jus d'orange) en verbazen ons over het lage bedrag dat we moeten betalen. "Heeft u de frisdrank wel meegerekend?", vragen we nog. Ja, alles inbegrepen.

Meteen merken we dat het een heuvelachtige route is met korte, sterk stijgende beklimmingen - echte kuitenbijters! Onze benen hebben niet eens de kans om een beetje warm te worden. Het is meteen raak. In de kleinste versnelling naar boven en verstand op nul.

In Hildburgshausen houden we de eerste stop. Eigenlijk willen we taart, maar dat vinden we niet en we eindigen bij een brasserie waar we dan maar genoegen nemen met hamburger, toast hawai en curryworst met pommes. Eigenlijk te vroeg hiervoor maar ja, je moet wat.

Er is een soort markt/kermis op het plein. Meer dan anders vallen ons de mensen op met vele tattoos en rood geverfde haren. Moeilijk om "normale" mensen er uit te pikken. Is dit soms een funky punky place to be?

We gaan verder, na een pittige klim, langs een bosrand halverwege de heuvels. Links uitzicht op het uitgestrekte Werradal en alles wat zich daarachter bevindt en rechts hoge bomen. As je eenmaal op een top bent, dan krijg je ook wel wat moois te zien.

In Veilsdorf zeggen we de Werra route vaarwel en gaan we, een stukje zonder GPS track dus nu alleen op het boekje, via een rustige weg door het glooiende landschap naar Coburg. Onderweg barst het van de roofvogels die onze aandacht krijgen. Daar op 1 uur, nee daar op 3 uur. Wat, waar? Op 9 uur. Langzaam heuveltje op en dan zo hard mogelijk de afdaling in. Zo gaat het de hele tijd door. Topsnelheid 57 km/u! Volle kracht vooruit in de zwaarste versnelling.

Bij de Shell tanken we onze benzinefles vol en eten we een verkoelend ijsje.

Coburg is de eerste echte grote stad die we aandoen. Gemoedelijk met een mooie grote markt. Dat de stad de vroegere residentiestad is geweest valt te zien aan o.a. de grote, statige gebouwen en stadspoorten. Op de markt nuttigen we eindelijk de begeerde taart en fris. Hier wel weer toeristische "westerse" prijzen.

We zetten koers naar onze eindbestemming van vandaag, Lichtenfels. Eerst nog enkele flinke beklimmingen trotseren. Afstappen en fietsen duwen moeten we ook, en dat in het zicht van de finish. Uiteindelijk dalen we via een bospad naar Lichtenfels. Niet te hard en behendig sturen, totdat we het bos uitkomen en het laatste stuk steil naar beneden de stad in knallen. Ik zou op bepaalde kruispunten extra verkeersborden zetten: "Pas op voor onbesuisde, verrückte Holländer von links!"

Lichtenfels ziet er leuk uit. Gezellig centrum en een pizzeria gespot als mogelijkheid voor het avondeten.

We moeten nog een stuk de stad door en passeren grote supermarkten vlak voor we bij de camping aankomen.

Drukte op de camping. Menig fietser staat al meer dan een half uur te wachten bij de receptie. De chef is ergens op het terrein. Wij geven aan dat wij wel onze tent ergens gaan neerzetten. Dat doet de rest volgen. Iedereen vindt een plekje aan de oever van de rivier. Veel Praaggangers komen hier samen omdat de hoeveelheid campings relatief dunbezaaid is. De kinderen maken snel vriendjes en er wordt gespeeld en gevist. Tim vangt de eerste vis, een voorn!! Van dolle vreugde raakt het tuig helemaal in de war en kan er niet meer gevist worden. Die puzzel lossen we morgen op.

We koken zelf na boodschappen te hebben gedaan bij één van de supermarkten.

Het blijft lang lekker weer, dus het is aangenaam toeven. Gezellige en leuke gesprekken met de Nederlandse buren (o.a. Dido en Olof, tante en neefje (12 jaar) die ook naar Praag fietsen), maar ook met de Duitse buren. Speciale groeten aan de vrienden van IPA (internationale politie vereniging) met dank voor de zelfgemaakte schnaps!

Het antwoord op Tim's vraag van gisteren: de naam van het Duitse Pieterpad is de Rennsteig. Het wandelpad loopt over toppen van het Thüringerwald en vormde vroeger een grens tussen Thüringen en Beieren.

Er zijn weer goede antwoorden ingezonden en het blijft spannend aan kop!

Tim's vraag van vandaag: hoe heet het kasteel bij Eisenach en noem tenminste twee beroemdheden uit de geschiedenis die in Eisenach hebben gewoond.