Baarle-Nassau – Diest

Maandag 12 juli 2010 - De eerste grens over!

Baarle-Nassau – Diest (België) 82 km

Na een rustig ontbijt en de boel te hebben gepakt zullen we vandaag de eerste grens passeren. Vanaf de camping slaan we rechtsaf de Tommel op en belanden direct op een landweggetje tussen de boerderijen door. Alles lijkt uitgestorven en dat beeld zal vandaag voor een groot deel overheersen. Heerlijke rustige wegen, 1 tegenligger per uur is veel. Het is wat bewolkt en de temperatuur voelt aangenaam. Over het Bels lijntje dat we intussen weer volgen passeren we de grens met Belgie (paar witte kruisen op de weg). De vaart zit er goed in en als dat zo doorgaat, zijn we snel in Diest. Maar dan, dikke wolken pakken zich samen en nadat de regendruppels als mandarijnen zo groot uit de lucht vallen begint het ook nog eens flink te onweren. Wat doe je als je op een afgelegen fietspad bent onder een bomendek. Mij is altijd geleerd niet onder een boom te gaan schuilen bij onweer. Dus knallend door de regen, tot op het bot nat, fietsen we door en dan snel Turnhout in. We vinden een bakker en schuilen in een portiek ernaast. Kledingwissel, we moeten wat droogs aan en trekken nu ook de regenjas erbij aan.

De tocht gaat al kronkelend door de weilanden en de bossen, waarbij we nu op ons lijstje van gespotte vogels kunnen zetten: een buizerd die op een paal op de uitkijk zit, een hoog in de lucht biddende torenvalk op zoek naar een lekkernij. Tim die dit jaar zijn spreekbeurt over vogels heeft gehouden geeft al rijdend tekst en uitleg. uiteraard zien we ook veel hazen en andere dieren voor onze wielen wegsprinten. Hoewel we het mooie weer tegemoet rijden en de zon steeds meer door de wolken prikt, komen we via kilometers over een bospad dat moeilijk begaanbaar is door een door de hevige regen veroorzaakte modderstroom uiteindelijk in het leuke plaatsje Herentals aan. Hier eten en drinken we uitgebreid terwijl de natte kleding over de fietsen wordt opgehangen midden op het grote plein.

De volgende kilometers naar Diest rijden we op de "gewone" kaart en de gps voordat we in Diest de Paul Benjaminse route gaan oppakken. De camping die we voor ogen hadden blijkt niet voor tenten bedoeld te zijn, zodat we, met bijna 80 km in de benen, op zoek moeten naar een alternatief. De dichtstbijzijnde camping, van de weinige die er zijn in de buurt, is 10 km terug. Dat doen we dus niet en we belanden midden in het oude stadscentrum van Diest in een hotel.

Na een frisse douche en wat kleding te hebben gewassen, gaan we het stadje in om wat te eten en te drinken.

Overigens moet ik herstellen dat we met z'n vieren zijn. We zijn namelijk met z'n zevenen: Snufje, Bebe en Oehoe, de knuffels van Daan, bekijken het landschap vanaf Daan zijn buik, de hele reis lang.