Baarn – Aalst

Zaterdag 10 juli 2010 - De kop is er af!

Baarn – Aalst 78,3 km

10 juli 2010, 9.00 uur gepland vertrek vanuit Baarn. Onder grote belangstelling van toegesnelde familie en buren worden de laatste reisspullen klaargemaakt en op de fietsen gebonden. Het moment is daar, afscheid nemen en na het maken van enkele foto's van de equipe, gaan we dan toch echt op pad. Een laatste zwaai en de bocht om.

Rustig de juiste kadans vinden. Vandaag staat ca. 80 km op het programma en laten we ons vooral niet overhaasten. Na 20 km bij de eerste stop midden in de bossen van Austerlitz komen we erachter dat de accu van de solar oplader nog thuis op de tafel ligt. Mag je nog zulke mooie apparatuur hebben, moet je het natuurlijk wel meenemen. 20 km terug is net te veel, dus een belletje naar het thuisfront en materiaalman Bart (die nog had gezegd: "als je wat vergeet en je bent nog in Nederland dan kom ik het brengen", de goden verzoeken?) komt morgenochtend de oplader naar ons op de camping in Aalst brengen. Bedankt! Moeten Tim en Daan intussen maar even wat minder Dssen (voor de ouderen onder ons, dit is slam language afgeleid van de Nintendo-DS).

Het fietsen gaat lekker maar we merken al snel dat het toch echt wel heel erg warm is, om niet te zeggen bloedheet. Nauwelijks wind en hoe meer we richting het zuiden rijden ook minder bossen die de gewenste schaduw en verkoeling kunnen bieden.

Voorbijgangers reageren verbaasd op onze fietsen ("die hebben we nog nooit gezien", "goh dat is gemakkelijk met de kinderen") en nog verbaasder als ze antwoord krijgen op de vraag "waar gaan jullie heen?" of "gaan jullie ver?". Vooral die laatste vraag zorgde ervoor dat de vragenstelster van verbazing een stap achteruit deed en bijna de Lek bij Culemborg in viel. Een alles of niets reddingspoging van mij was niet nodig want ze kon nog net op het droge blijven.

De hitte is de grote lastpak. Zo rond half drie fietsen we bij Schoonrewoerd en passeren een meer waar een paar mensen in zwemmen. We bedenken ons niet en zetten de fiets aan de kant, lopen de appelgaard in en duiken met zwem- of fietsbroek het verkoelende water van het Wiel van Bassa in. HEERLIJK! We zwemmen in het water en liggen te drogen in de schaduw van een appelboom. Na anderhalf uur pakken we de fietsdraad weer op.

Een ander nadeel is, de tocht is zo uitgezet dat die door de mooiste stukjes landschap gaat maar het gevolg is dat er weinig tot geen plekken zijn om boodschappen te doen (de hele tocht welgeteld 2 kroegen en 1 supermarkt maar die kwam eigenlijk te vroeg om alle extra boodschappen mee te zeulen). Na een tijdje is het eerst zo koude water toch warm geworden. Zo'n 15 km voor de eindbestemming van vandaag kloppen we bij een boerderij aan met de vraag of we vers water mogen bijtappen. Een paar colaatjes en limonade met ijsklontjes en gezellige praat verder (dank voor de gastvrijheid!) rijden we de laatste kilometers naar de camping in Aalst. Even chillen en dan de tent opzetten.

Het idee is om na het eten het zembad in te duiken, maar helaas gooit het inmiddels losgebarsten onweer roet in het eten. Te gevaarlijk om het zembad in te gaan. De hele avond en een groot deel van de nacht is er onweer met harde windstoten. Onze tent staat stevig (wel de tarp er af gehaald, die zou het anders niet gered hebben) en geeft een veilig gevoel. Terwijl we op onze slaapmatjes en in onze lakenzakken liggen worden we opeens verrast met een feest op de camping is waarbij de geluidsinstallatie niet onderdoet aan die van een concert van Marco Borsato. Het scala aan verschillende genres, met name het Nederlandstalige als voorproefje op de voetbalfinale van morgen, zorgt ervoor dat je toch onbewust ritmisch met je voet beweegt of meezingt. Uiteindelijk wint dan toch de vermoeidheid en vallen we in slaap.