Le Cheylard - Vogúë

Donderdag 29 juli 2010 - Nog gaver, nog cooler, nog vetter: Pino in de bolletjestrui!
Le Cheylard - Vogúë 70 km

Het heeft vannacht aardig geregend. De tent wordt dus nat ingepakt. Jammer dat extra gewicht, maar het is niet anders. Vandaag staat de Koninginnerit (vooralsnog) op het programma. We weten wat ons te doen staat.

Kopje koffie met de buren gedronken, stokbrood en croissants gegeten.

De start is om 9.15 uur. We dalen 2 km het steile weggetje (mochten we wat vergeten zijn, we gaan niet meer omhoog) af vanaf de camping naar het al levendige centrum van Le Cheylard. Hier slaan we af richting het volgende plaatsje Dornas. De 12 km tot aan Dornas is het rustig klimmen. Daarna zal het zwaardere klimwerk gaan beginnen.

Na 7 km fietsen bereiken we het punt van 1000 gefietste kilometers de reis (en 430 km getreind), aldus het thuisfront dat zich met de statistieken bezighoudt.

In Dornas kopen we wat krachtvoer en -drinken en begeven we ons richting de echte berg die voor ons de dood of de gladiolen zal zijn.

Na Dornas komt Sardige vanwaar de echte bergetappe losbarst. 8 km steil omhoog met haarspeldbochten. Ook weer een deel van de Tour de France geweest. Elke kilometer staat op het wegdek geschreven zodat we ze aftellen naar de top die zich op 1119 m bevindt. Ook op het wegdek staat een afbeelding van een bolletjestrui met de naam Pineau erbij. Wat aardig van die Fransen om ons aan te moedigen ondanks dat het Pino had moeten zijn ;-) We stijgen in totaal vandaag (gerekend vanaf Le Cheylard) 770 m.

Het gaat eigenlijk boven verwachting. Het is wel zwaar maar we houden het goed vol. Af en toe even pauzeren om de benen weer op kracht te laten komen. Tim en Daan trappen goed mee en een klein deel lopen ze zelfs even naast de fiets. We merken dat ze toch niet hun eigen gewicht wegtrappen.

Het fascinerend te zien als we achterom en naar beneden het dal in kijken wat we afleggen. Dat geeft wel een kick. Daar, dat kleine, slingerende streepje weg, daar komen we vandaan. Om ons heen alleen hoge bergen.

Naarmate we dichterbij de top komen, wordt het iets kaler. Af en toe komt er een stevige dwarrelwind om de (haarspeld)bocht waaien.

Eindelijk, om 13.30 uur en met 24 km op de teller, staan we op de top van Col de Mezilhac en doen we een dansje. We duiken de bar in en bestellen drinken met taart. Intussen verzamelen de wielrenners die ons passeerden zich rond onze fietsen en wordt er met de handjes gekeken. Weer gaan de duimen naar ons omhoog.

Na het schieten van de nodige foto's trekken we onze windjacks aan. Het zal wel fris zijn in de afdaling. Ook de helmen gaan op.

Daar gaan we. 23 km afdalen naar Vals-les-Bains. Wat een FANTASTISCH gevoel!!! Goed geconcentreerd en in balans. Op tijd remmen voor de bochten en kat en muis spelletjes met de auto's spelen. Wees gerust, het gaat niet onverantwoord, maar we weten niet hoe de maximumsnelheid van 60.8 km op de teller komt....(foutje?). Onderweg worden we door iemand gefilmd maar we zijn al te ver beneden om hem te vragen of ie de film kan mailen.

Na Vals-les-Bains gaat de afdaling in mindere steilheid door en jagen we er nog wat kilometers doorheen.

Bij Aubenas een weggetje door de wijngaarden om vervolgens bij de rivier de Ardèche aan te komen die we stroomafwaarts volgen.

Een eerste camping die we proberen heeft alleen stacaravans en geen plaatsen voor tenten/caravans. Dus we moeten nog even 10 km verder in het karakteristieke -en heel toeristische- plaatsje Vogúë een camping zien te vinden. Dat lukt en de tent wordt snel opgezet. Daarna een snelle hap en het zwembad in. De avond wordt afgesloten met een bezoek aan de Ardèche. Daan presteert het om tijdens het lopen en springen over de stenen lekker in het water te vallen. Daarna basketballen, volleyballen en frisbeeën.

Omdat we vandaag wat later zijn binnengekomen, zullen we morgen iets later gaan vertrekken.