Zondag 18 juli 2010 - Hard werken geblazen!
Montmédy - Verdun 68 km
Het gebruikelijke ochtendritueel vindt plaats: opstaan, douchen, spullen inpakken en de tent afbreken. Het is fris en we beginnen met een vest of jas aan.
We praten met de verscheidene andere gasten op deze kleine, goed onderhouden camping met mooie staplaatsen. We komen haast niet weg. Twee andere fietsstellen, ook op weg naar het zuiden, verlaten de camping al en wij volgen enkele minuten later.
Via een steile afdaling glijden we naar het centrum van de oude vestingstad Montmédy waar we bij een bakker voldoende baguettes en croissants, een beignet voor Tim en nog een paar paaisnoepjes voor Tim en Daan, inslaan. Op een bankje ontbijten we en smeren we ons vervolgens in, want de zon begint af en toe weer door te komen.
Op de fiets werpen we nog een laatste blik op de hoog boven Montmédy uittorende citadel. Imposante verschijning.
We laten de grote weg naar Verdun links liggen en nemen een kleine weg die langzaam stijgt om de heuvel heen. We slaan linksaf en kunnen dan genieten van een afdaling. Maar dan kunnen we echt aan de bak. De spieren zijn nog niet helemaal warm en we moeten nu al een pittige beklimming doen. In de eerste versnelling kruipen we omhoog samen met een van de andere fietsstellen die we weer tegenkomen. Het zweet gutst met grote stralen langs het lichaam. Maar zoals altijd, na hard werken komt de beloning: een lange afdaling. Joehoe in vliegende vaart!
We passeren de kleinste dorpjes, die toch allemaal een kerk hebben. We vragen ons wel af waar iedereen is op deze vrije zaterdag. Nauwelijks iemand te zien en het land lijkt uitgestorven.
In Juvigny sur Loison doen we een poging om een kopje koffie te drinken in het enige hotel-restaurant, althans het lijkt hierop. Helaas geen koffie en we gaan verder.
We gaan door Louppy-sur-Loisson met haar grote indrukwekkende 17e eeuws kasteel waar we een korte pauze nemen.
De andere Nederlandse fietsstellen van vanochtend zien we voor ons rijden. Ook komen we fietsers tegen die de andere kant opgaan. We zijn niet de enigen (maar dat hadden we ook niet gedacht).
De tocht gaat vlak naar Brandeville waar enkele Nederlanders grond en huizen hebben gekocht, waarna we 2 km steil een smalle weg door een donker bos moeten nemen. Bergverzet erop en af en toe even pauzeren. Geen teken meer van de andere fietsers, het lijkt erop dat ze andere route hebben genomen. Vlak voor de top is een uitkijkpunt en zien we waar we helemaal vandaan komen. De heuvels aan het eind van de horizon hebben we bedwongen. Indrukwekkend gezicht. Op de top bevinden we ons weer tussen de graanvelden en dalen we af, kilometers lang en zonder iemand tegen te komen. De verlatenheid van het land is wel een bijzondere ervaring als je de drukte van Nederland gewend bent.
De dorpjes die we passeren zien er arm en vervallen uit. Geen enkele pracht en praal. Diverse oorlogen zijn in deze streek uitgevochten en het schijnt dat boeren nog steeds met hun ploegen resten hiervan omhoog brengen. Ook zien we afslagen naar (Amerikaanse en Duitse) militaire begraafplaatsen
Nog een piek vlak voor Haraumont en dan afdalen naar Vilosnes om vervolgens door het glooiende landschap langs de Maas, die we weer tegenkomen verder te rijden, naar Forges sur Meuse waarna een laatste beklimming volgt. Een vriendelijke wielrenner biedt spontaan een energy bar aan. Het laatste stuk naar Verdun is relatief vlak. Even een foto maken in een fleurig veld met zonnebloemen.
Dan komen we aan bij de grote camping in Verdun met zwembad en visvijver. Gelukkig ook Wifi zodat we weer wat nieuwe foto's met jullie kunnen delen. We laten ons het eten lekker smaken.
Het gebruikelijke ochtendritueel vindt plaats: opstaan, douchen, spullen inpakken en de tent afbreken. Het is fris en we beginnen met een vest of jas aan.
We praten met de verscheidene andere gasten op deze kleine, goed onderhouden camping met mooie staplaatsen. We komen haast niet weg. Twee andere fietsstellen, ook op weg naar het zuiden, verlaten de camping al en wij volgen enkele minuten later.
Via een steile afdaling glijden we naar het centrum van de oude vestingstad Montmédy waar we bij een bakker voldoende baguettes en croissants, een beignet voor Tim en nog een paar paaisnoepjes voor Tim en Daan, inslaan. Op een bankje ontbijten we en smeren we ons vervolgens in, want de zon begint af en toe weer door te komen.
Op de fiets werpen we nog een laatste blik op de hoog boven Montmédy uittorende citadel. Imposante verschijning.
We laten de grote weg naar Verdun links liggen en nemen een kleine weg die langzaam stijgt om de heuvel heen. We slaan linksaf en kunnen dan genieten van een afdaling. Maar dan kunnen we echt aan de bak. De spieren zijn nog niet helemaal warm en we moeten nu al een pittige beklimming doen. In de eerste versnelling kruipen we omhoog samen met een van de andere fietsstellen die we weer tegenkomen. Het zweet gutst met grote stralen langs het lichaam. Maar zoals altijd, na hard werken komt de beloning: een lange afdaling. Joehoe in vliegende vaart!
We passeren de kleinste dorpjes, die toch allemaal een kerk hebben. We vragen ons wel af waar iedereen is op deze vrije zaterdag. Nauwelijks iemand te zien en het land lijkt uitgestorven.
In Juvigny sur Loison doen we een poging om een kopje koffie te drinken in het enige hotel-restaurant, althans het lijkt hierop. Helaas geen koffie en we gaan verder.
We gaan door Louppy-sur-Loisson met haar grote indrukwekkende 17e eeuws kasteel waar we een korte pauze nemen.
De andere Nederlandse fietsstellen van vanochtend zien we voor ons rijden. Ook komen we fietsers tegen die de andere kant opgaan. We zijn niet de enigen (maar dat hadden we ook niet gedacht).
De tocht gaat vlak naar Brandeville waar enkele Nederlanders grond en huizen hebben gekocht, waarna we 2 km steil een smalle weg door een donker bos moeten nemen. Bergverzet erop en af en toe even pauzeren. Geen teken meer van de andere fietsers, het lijkt erop dat ze andere route hebben genomen. Vlak voor de top is een uitkijkpunt en zien we waar we helemaal vandaan komen. De heuvels aan het eind van de horizon hebben we bedwongen. Indrukwekkend gezicht. Op de top bevinden we ons weer tussen de graanvelden en dalen we af, kilometers lang en zonder iemand tegen te komen. De verlatenheid van het land is wel een bijzondere ervaring als je de drukte van Nederland gewend bent.
De dorpjes die we passeren zien er arm en vervallen uit. Geen enkele pracht en praal. Diverse oorlogen zijn in deze streek uitgevochten en het schijnt dat boeren nog steeds met hun ploegen resten hiervan omhoog brengen. Ook zien we afslagen naar (Amerikaanse en Duitse) militaire begraafplaatsen
Nog een piek vlak voor Haraumont en dan afdalen naar Vilosnes om vervolgens door het glooiende landschap langs de Maas, die we weer tegenkomen verder te rijden, naar Forges sur Meuse waarna een laatste beklimming volgt. Een vriendelijke wielrenner biedt spontaan een energy bar aan. Het laatste stuk naar Verdun is relatief vlak. Even een foto maken in een fleurig veld met zonnebloemen.
Dan komen we aan bij de grote camping in Verdun met zwembad en visvijver. Gelukkig ook Wifi zodat we weer wat nieuwe foto's met jullie kunnen delen. We laten ons het eten lekker smaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten