In tegenstelling tot gisteren is de lucht bij het opstaan strak blauw. De was kan even goed drogen en wij gaan heerlijk in het zonnetje ontbijten. Er begint alweer routine in het opruimen van de spullen en het afbreken van de tent te ontstaan.
Rond 10 uur rijden we weg van de camping. Langs het slot Oranienburg zoeken we de weg naar de track. We nemen afscheid van de andere familie en ieder vervolgt in eigen tempo de reis.
De tocht voert langs veel water, meren en kanalen. En door veel bos. Kilometers lang rijden we in stilte langs kanalen en door bossen. Het blijft fascinerend dat je af en toe voor langere tijd helemaal niemand tegenkomt. Hoewel er niks mis is met de temperatuur (in de zo'n warm) is het best fris in de schaduwrijke bossen. Tim doet zijn soft shell jas aan. Maar ja, Tim presteert het om bij meer dan 30 graden nog een jas en broek met lange mouwen aan te doen. Het zou best wat zijn om midden in het bos een koek en zopie neer te zetten. In de bossen zien we wel meerdere mensen paddenstoelen zoeken.
Op het kerkplein in Liebenwalde nuttigen we onze lunch.
Op de vraag waar de dieren zijn want die zien we niet, worden we meteen bediend. Roofvogels laten zich zien, net als herten, een net aangereden vos, en zelfs een bever. Alleen familie everzwijn heeft zich nog niet getoond.
De eerst wat grotere plaats is Zehdenick. Daar vinden we een leuk restaurantje aan de haven en bij de sluis. Bruscetta, spaghetti Bolognese en grote ijscoupes. We kunnen er weer even tegen aan.
Anique heeft aan doorsteek tussen het water door gevonden, hiermee snijden we een stukje af. Eerst komen we twee hoge (de boten moeten er wel onderdoor kunnen) bruggen tegen. We moeten afstappen en duwen de fietsen naar boven, naar beneden moeten we goed in de remmen knijpen. Het pad wordt een wat drassig spoor. Links en rechts een paar meter van ons vandaan zien we het water op gelijke hoogte. Dan gaat bij Tim de ketting eraf. We leggen deze er weer om maar moeten twee buisjes (kettingeleiders) met tie rips vastzetten. Op zich geen probleem, als die ellendige muggen er maar niet zouden zijn! Om niet helemaal lek gestoken te worden bewegen we alsof we een oeroude Indianendans doen. Zo, de boel gerepareerd gaan we snel weer verder.
Uiteindelijk kiezen we voor de camping in Tornow aan het Grosser Wentowersee. Op het eerste gezicht hebben we geen goede indruk, voornamelijk door wat oudere en vervallen caravans, maar het is maar goed dat we het terrein verder opfietsen. We hebben meteen leuke gesprekken met de eigenaresse en een paar vaste bewoners. De eigenaresse heeft de camping vorig jaar overgenomen en is aardig aan het vernieuwen. Het sanitairblok is super nieuw en schoon.
Onze tent geven we een plekje bij het kleine zandstrandje. De andere Nederlandse familie arriveert later, wat een verrassing. De kinderen hebben elkaar meteen gevonden en duiken het meer in. Daan maakt vrienden en regelt bij een Duitser een hengel met aas en een visnet. Aan de slag maar later zal blijken dat de vangst uitblijft.
Avondeten nuttigen we in de oude molen. Koken kunnen ze hier wel. Helaas blijkt dat we niet met een betaalpas kunnen betalen zodat we waarschijnlijk net genoeg overhouden voor de camping....bijna blut, geen eten meer en geen bereik (vandaar dat we wat achter lopen in de berichtgeving)! Morgenochtend kunnen we pas op ca.10 km afstand ontbijtinkopen doen.
Kinderen spelen tot het donker wordt. Wedstrijdje voetballen Nederland - Duitsland, fanatieker kan het niet.
Het kampvuur is intussen aangestoken en de schnaps met flaschen bier door deze en gene worden aangerukt. Nu nog een vraag hoe lang de nacht gaat worden.....het valt allemaal mee, het gaat er niet heel luid aan toe. Het is een gezellige sfeer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten