Beneden schuivelen opaatje en omaatje al actief door het huis. Als we beneden komen, staat de tafel gedekt met (veel te veel) broodjes, tomaten, kaas, vleeswaren, koffie, thee, Nesquik. Op het fornuis staan twee grote pannen klaar voor de eieren met spek. Wat heet, ze zijn bijna net zo groot als pannenkoeken. Met deze bom in de maag weten we zeker dat we eind kunnen komen.
Opaatje is vanochtend naar zijn houtzagerij geweest om wat kettingolie op te halen. We smeren de kettingen.
Na uitgebreid met elkaar gekletst te hebben, het is moeilijk wegkomen, springen wen om 10.00 uur op de fiets. Deze overnachtingsplek direct aan de route is zeker aan te bevelen.
We mogen meteen aan een lekkere klim beginnen. Dat wisten we gelukkig en we doen er ongeveer een klein uur over om naar 540 meter hoogte te klimmen. Het is overigens de eerste prachtige dag met zonneschijn en we hebben voor het eerst dan ook onze jassen niet aan. Onderweg passeren we de grens met Duitsland weer eens en genieten we van het mooie uitzicht. Beboste hellingen afgewisseld met weilanden.
De weg gaat glooiend door het landschap. Wij en af en toe een auto of een tractor. Zo fietsen we naar Dahnen en Dasburg. We komen op voorlopig het hoogste punt en we worden beloond met een heerlijke lange afdaling met uitzicht op Dasburg met een kasteeltje of wat daarvan over is. Opeens hilariteit. Wat gebeurt er namelijk? Op de stoep rechts tussen ons en de vangrail worden eerst Anique en Daan, en vervolgens Tim en ik, vergezeld door een waarachtig meesprintende eekhoorn, is het Knabbel of is het Babbel? Hij rent wel 100 meter met ons mee, verschrikt kijkend wat hij eigenlijk moet doen om van ons af te komen. Plotseling stopt hij en heeft hij het inzicht dat hij weer in alle rust zijn uitgang naar de bomen kan vinden.
We pinnen even in Dasburg en onderaan steken we de Our over en zijn we in Luxemburg. Linksaf fietsen we over een weg die als relatief vlak staat ingetekend, maar toch wel een paar verrassende hellinkjes kent.
Door het Ourdal, met een klein tijdelijk uitstapje naar Duits grondgebied, fietsen we naar Vianden. de bedoeling was eigenlijk vandaag door te rijden naar Echternach, maar 5 km voor Vianden krijgen Tim en ik last van een dansend gevoel op de fiets. Het blijkt dat onze achterband aan het leeglopen is. Dat zou de eerste keer in onze fietscarrière zijn dat we een lekke band hebben.
We zetten de fietsen aan de kant, halen de bepakking van de getroffen fiets af en zetten hem op z'n kop. Binnenband eruit en inspectie. Luisterend vinden we geen gaatje. Het ventiel is het ook niet. We pakken ons opvouwbare afwasteiltje erbij en doen daar wat water in. We zijn de hele band rond geweest, maar geen luchtbubbeltjes te bekennen. Aan de binnen- en buitenkant van de buitenband is ook niets te vinden van een gaatje of een stekel. Dan maar de binneband er weer in, de band goed oppompen en zo snel als we kunnen doorrijden naar Vianden. Hier gaan we de camping op en we zien wel of morgen de band weer leeg is of hard is gebleven. Morgen hebben we rustdag.
We zetten de tent op, begroeten de ganzen en zwanen en begeven ons met onze hengel naar de waterkant . Na een half uur zet de traditie zich voort en laat eerst Tim het palletje uit het molentje vallen waardoor we niet meer fatsoenlijk het tuig kunnen binnenhalen en met het hiemee gepaard gaande geklooi zakt het blinkertje naar de bodem om zich daar lekker vast te nestelen aan een plant en worden we gedwongen ritueel afscheid te nemen en het tuig door te knippen. R.I.P blinkertje!
We spelen een potje voetbal, lezen wat en gaan in het dorp eten.
Vraag van de dag: hoe snel ging de eekhoorn? Hint: de eekhoorn ging even snel als wij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten