Het heeft nagenoeg de hele nacht geregend, althans in ieder geval de momenten dat je even wakker wordt. Het nodigt niet uit om eens lekker vroeg je bedje uit te kruipen. We blijven liggen tot 8.30 uur. Als we opstaan is het net even droog geworden. Rustig douchen, klein ontbijtje, de spullen inpakken en de tent nat opbergen.
Takkezooi, het gaat weer regenen. We hebben niet veel hoop op mooi weer. Met miezer, miezer en nog eens miezerregen trekken we onze regenjassen aan en krijgenTim en Daan ook nog de regenbroeken aan. We zijn goed warm aangekleed en weten te voorkomen dat we tot op het bot koud worden.
Na anderhalve kilometer doen we inkopen bij de Landwinkel: twee doosjes frambozen, brood, bolletjes, yoghurtdrink, koekjes. We eten en drinken op het terrasje voor de winkel.
Eindelijk op pad, veel tijd verloren door rustig aan te doen. We gaan richting het Achelse Kruis en hier komen we bij de abdij die (o)pa Bart gisteren bedoelde: de St. Benedictusabdij die aan de Belgische kant van de grens van Nederland en België staat. De grens wordt weergegeven door een schuine witte streep op het wegdek. Leuk fotomoment natuurlijk en we zetten de fietsen met Tim en Daan erop zo neer dat zij alleen in België zijn en wij in Nederland. De kids alleen in het buitenland, ach je moet ze nu al af en toe wat meer loslaten.....;-)
We gaan weer even terug naar de Nederlandse kant en rijden over een mooi geasfalteerd fietspad kronkelend over de heide.Hier lopen de schapen los. Het asfalt gaat over in grind en daarna in gravel. We ontwijken behendig de diepe plassen. Het is een drassige boel.
Ondertussen is het droog geworden. Wat verderop maken circa 20 padvinders die op kamp zijn en ons al van verre zien aankomen een erehaag aan weerszijden van het fietspad en wij rijden daar doorheen. Met trillende handen van beneden naar boven, oeoeoeeoeeoeeeeeeee!!
Bij Hamont-Achel gaan we de grens over. Een koffiepauze wordt ingelast bij de camping langs de weg, ook hier nog niet veel mensen. Iedereen is nog niet overtuigd van het mooie weer wacht een beetje af lijkt wel. Richting Bocholt gaan we bij een sluis de brug over en gaan we aan de linkerkant van het Kempisch kanaal het jaagpad op. Lekker vlak en dit ziet er goed uit. Het windje schuin in de zij en rug. Als dit zo kan blijven.....
Maar dan gaat het weer regenen en moeten de regenjassen weer aan. We gaan even van het kanaal af en komen in Bree/Opitter. Hier lonkt de Stukkeheidehof wat we nog niet weten toen we de oprit opreden. We denken een horecagelegenheid te bezoeken, maar in werkelijkheid kun je hier de kruidentuin ontdekken en een potje 18 holes bezemgolf spelen (wie wil niet Polleke de ezel en Colette de geit ontmoeten en een opdrachtje spijkerpoepen?). De vrouw des huizes onthaalt ons hartelijk en we krijgen toch een kopje koffie en een colaatje met een plakje cake erbij. Snufje het hondje niest eens een grote snottebel op een schoen van Tim. Dit tot grote hilariteit van de jongens. De op de grond gevallen kruimeltjes cake worden vakkundig door Snufje opgelikt. We zouden de tent hier kunnen neerzetten, maar dat is wat te vroeg voor ons. Bij slecht weer mag de tent zelfs in de schuur opgezet worden! Veel dank voor de gastvrijheid!!
We volgen het kanaal zuidwaarts, dan weer links van ons dan weer rechts van ons. De naam wijzigt in Zuid Willemsvaart. Plezierjachten en beroepsvaart glijden aan ons voorbij. Oh ja, Trea, hier is een fokker van Duitse (niet Mechelse) herders, dus als je toch een hondje in huis wilt nemen.....
Ongemerkt is de wind gaan draaien en krijgen we die voor zeker 30 km vol in onze snufferd. Ik kan me herinneren twee jaar geleden een poëtisch moment te hebben gehad om een de kracht van de wind te schetsen, de wind kan je vriend of vijand zijn. Nou, vandaag grotendeels niet onze vriend. We sleuren langs het kanaal en komen minder snel vooruit dan we zouden willen. Frustrerend om te zien dat de tegenliggers, onder wie oudjes op e-bikes, fluitend en ogenschijnlijk zonder enige krachtsinspanning ons voorbijflitsen. Wij houden vol.
Als zelfs het zonnetje is gaan schijnen, gaan we een langere stop houden. Enerzijds om de knie van Anique wat rust te geven en anderzijds om de hengel eens uit te werpen. Dobbertje eraan en flop daar gaat ie. Tim en Daan zijn hier wel even zoet mee. Het blijft nog wel lastig voor ze om geduld op te brengen en niet steeds vlak na de worp de draad weer binnen te halen. Niets gevangen ( uiteraard hoor ik jullie denken) gaan we weer verder over het jaagpad.
Uiteindelijk komen we vlak voor Maastricht in een giga, maar dan ook echt een giga, onweersbui en wolkbreuk terecht. Nauwelijks tijd om de regenkleding aan te doen krijgen we de echt voorspelde millimeters neerlag over ons heen. Het duurt maar een paar minuten en dan drijft de gitzwarte donderwolk verder, het klaart meteen weer op. Maar denk nu niet dat het watergevaar is geweken. De weg en het fietspad hebben moeite om het vele water af te voeren. En het onvermijdelijke gebeurt, een passerende auto rijdt door een grote plas en Tim en ik krijgen die van opzij over ons heen. HUFTER!! :-) Anique en Daan volledig in een deuk natuurlijk!
We rijden Maastricht binnen en doen boodschappen bij de Spar. Vervolgens crossen we hobbeldebobbelde over de kinderhoofdjes door naar het centrum van de stad en maken een fotootje op het Vrijthof. Van daaruit verlaten we Maastricht oostwaarts naar Bemelen. En zoals zo vaak, het toetje is de lokatie van de camping. We trotseren de Bemelerberg van 11% die ook onderdeel vormt van de Amstel Gold race en komen bovenaan bij de camping.
Het is een latertje, 19.00 uur, en we 'trakteren' ons op vandaag een stacaravan (oud maar schoon) en morgen een trekkershut (als we denken dat die het is, dan ziet die er mooi uit). Zo hoeven we niet met deze regen in de tent en het is ook minder warm geworden. We hebben besloten dat morgen sowieso een rustdag wordt. Beetje comfort mag er dan wel wezen. Ook nu tijdens het schrijven barst de hemel weer eens los.....
Waar is iedereen vragen wij ons geregeld af op zo'n dag als deze. Vele dorpjes liggen er verlaten bij. Zijn de mensen nog aan het werk of zijn ze toch op vakantie. De campings liggen er nog wat verlaten bij dus hier zijn ze niet. In ieder geval raken wij behoorlijk onthaast zo. En daar doen we het voor.
Vraag van de dag: welk plaatsje ten noorden van Maastricht lijkt op smeerkaas?
Leuk om jullie reacties te krijgen en te lezen!!!!
Groeten uit Bemelen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten