Na kort democratisch overleg over gaan we vandaag door of houden we een rustdag, gaan we vandaag door.
De aanblik van de omgeving is hetzelfde als gisteren. We moeten vandaag wel iets meer over wat drukkere D-wegen. Af en toe jakkeren de Fransen je hard voorbij, zowel de personenauto's als de vrachtwagens die je wat extra rukwind meegeven. Na een paar kilometer buigen we af naar een rustig weggetje en zien we de buizerds voor hun ontbijt zorgen, hoog boven in de lucht cirkelend maar soms ook zittend op een paal die als uitkijkpost fungeert, of op de grond zittend in het gras.
Mittersheim is het eerste plaatsje van betekenis met een supermarkt en een hotel-restaurant. Het is 12.30 uur als we daar aankomen en jullie raden het al, de winkel ging om 12.00 uur dicht...... Kunnen we weer niets inslaan. We gaan dan maar wat drinken in het restaurant, de driegangenmenus's en overige gerechten zijn ons wat te zwaar op de maag om daarna nog lekker te gaan fietsen. Nadat we betalen, slaan we linksaf het jaagpad van het Canal des Houilleres de la Sarre op en fietsen circa 9 km over het vlakke pad. Licht stroomopwaarts passeren we een aantal sluisjes. Bij sluis nummer 13 gaan we onze broodvooraad aanbreken en lunchen we. Een poesje komt nieuwsgierig kijken en snuffelt wat aan de fiets. Bij de ketting aangekomen verandert het beestje in ee soort indianenkrijger met oorslogsstrepen op zijn wangen. De ketting zit nog goed in de olie :-)
We laten het kanaal achter ons en gaan via de glooiende binnenlanden verder naar Sarrebourg. De bergen van de Vogezen komen steeds dichterbij en de bomen op de toppen kunnen we al in detail onderscheiden. Na een paar hinderlijke beklimmingen dalen we uiteindelijk naar de stad af. Knap dat de supermarkten zich ook hier voor ons verstopt weten te houden, ja een paar kilometer van de route is er wel één, zo wordt ons desgevraagd medegedeeeld door passanten. We klimmen de stad vervolgens uit richting het Canal de Marne au Rhin. Eerst moeten we er nog overheen om op gepaste afstand van het kanaal door de heuvels te fietsen, het jaagpad is hier nog niet omgetoverd in een begaanbaar fietspad. Anique en ik herkennen wel dit stuk, aangezien de fietstocht naar de Elzas onze eerste internationale fietstocht was in de jaren '90. Toen gingen we wel over het gras langs het kanaal, maar we wisten ook niet beter. Iemand zei dat we het kanaal moesten volgen, dus dat deden we dan ook tot het bittere einde. Verderop gaat het kanaal door een berg heen en zijn we hem even kwijt.
Dan het moment dat we langs het kanaal kunnen fietsen bij het Plan Incliné. Dit is een groot staaltje bouwkunst en uniek in Europa. Het scheepvaartverkeer moest vroeger door een groot aantal sluizen om het hoogteverschil te overbruggen. Later heeft men vanaf Arzviller een kanaal langs de bergwand aangelegd met een botenlift. Deze lift bestaat uit een grote bak waarin meerdere boten tegelijk kunnen varen, die omhoog en omlaag kan al naar gelang de richting die op vaart, en waarmee het hoogteverschil waar eerder 17 sluizen voor nodig waren, in één keer kan worden overbrugd. Nu is het de toeristische attractie van de buurt, samen met de rodelbaan. We verheugen we ons er nu al op om dat morgen te gaan doen!!
Hier vinden we de camping en slaan we ons kamp op. Daan en ik gaan direct door naar zwembad. Het water komt rechtstreeks uit een pure bron en is ijs- en ijskoud. Daan is de bikkel van ons tweeën en gaat er helemaal in. Ik houd het water tot aan de knieën. We hebben meteen aanspraak met onze Nederlandse buren en de kinderen banjeren al snel over de camping. Gezellig!
Morgen houden we hier rustdag. Ondanks dat er veel treinverkeer, waaronder de TGV, voorbij raast.
Er is Wifi op deze camping, dus we kunnen de verslagen en foto's bijwerken. We hebben weer problemen met de satellietverbinding, vandaar dat er af en toe radiostilte valt. No worries, geen nieuws is ook goed nieuws en we zijn bij stilte gewoon onderweg verder afzakkend naar het zuiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten