Omdat de chambres d' hote allemaal volzitten en er 13 gasten zijn plus ons vieren , hebben we gisteren met de gastheer en -vrouw afgesproken dat wij ons ontbijt om 8.00 uur krijgen. Lekker vroeg dus, maar absoluut de moeite waard. Allerlei kleine broodjes, croissantjes, koffie, thee, warme chocolademelk, jus d'orange, verschillende soorten jam, kaas, meloen en natuurlijk Franse crepes!! Dit zorgt voor een goede bodem. Het is vandaag zondag en er zal niets open zijn, afgezien van vanochtend de bakker in Vigy, het eerstvolgende plaatsje verderop.
We laden de boel op en vragen nog aan de gastheer of hij misschien een grote fietspomp heeft. Ik wil toch wat extra lucht in de achterband hebben. Hij lijkt niet meer leeg te lopen en met de kleine fietspomp die we bij ons hebben, is het lastig de band helemaal hard genoeg opgepompt te krijgen. De meneer komt met een compressor aan en de band wordt in een vloek en een zucht hard opgepompt. Perfect geregeld.
De zon brandt al sterk en we smeren ons goed in. Voldoende water mee. We beginnen, zoals zo vaak met een klimmetje, maar daarna volgen de afdalingen en klimmetjes elkaar regelmatig af. Door de zon krijgen de weilanden, bossen en graanakkers steeds weer verschillende kleuren. Het blijft genieten van de weidse uitzichten. Je merkt op deze momenten dat Nederland deze glooiende weidsheid niet heeft. Ook het verkeer is, zeker op zondag, nóg rustiger
dan anders.
Tevergeefs proberen we in elk dorpje het lokale café, als dat er überhaupt is en zo die er was nu niet failliet is, aan te doen. Alles potdicht, luiken dicht. Nee, vandaag ( is het andere dagen anders??) wil men niets met de buitenwereld te maken hebben. We fietsen nog even met een ons achteroprijdende Nederlandse dame met eindbestemming Middellandse Zee op, maar na een aantal kilometer scheiden onze routes zich van elkaar. Groeten en goede reis!
Ondanks dat we af en toe het gevoel hebben niet snel te gaan, schieten we toch lekker op. Anique d'r voorrem blijft af en toe hangen zodat het wiel stroever draait. We spuiten de achtergebleven modder, die mogelijk de oorzaak van de extra weerstand is, regelmatig weg met water. Vanavond zullen we de rem een grotere schoonmaakbeurt geven.
Tijdens de pauzes, vaak bij een kerk of de mairie (het stadhuis), vinden we een lekker bankje en kijken we naar de hoofdzakelijke stilte en levenloosheid in de dorpjes. A la de caviarace op TV, voor degenen die deze nog kennen, doen wij een wedstrijdje met de zwaluwen die in groten getale over het dorpsplein rondvliegen en keer op keer onder de dakgoot verdwijnen en terugkomen.
Als er dan eens iemand voorbij komt, is het meestal wel een heel vriendelijk "bonjour" dat ons word toegeworpen. Ook de vele wielrenners onderweg steken hun hand even op. Toppunt is echter de hartelijkheid van de postbode in zijn auto: hard en veelvuldig toeterend paseert hij ons, steekt zijn handen op en zwaait hevig, doet vervolgens zijn alarmlichten aan en rijdt zo verder tot hij uit ons zicht is. Als hij zo voor ons zou blijven rijden, zou je nog het gevoel krijgen dat het de wedstrijdauto van de Tour de France is.
Tijdens de laatste kilometers van vandaag zien we aan de horizon de Vogezen opdoemen. Nu nog ver weg, maar ze zullen al snel dichterbij komen.
Uiteindelijk bereiken we een camping aan een meer bij het dorpje Francaltroff. We komen via de artiesteningang, namelijk over een klein landweggetje aan de achterkant van de camping. In het campingwinkeltje kunnen we alleen het broodnodige krijgen. Weer geen overdaad. Wat dat betreft komen we op dit deel van de route behoorlijk weinig bevoorradingspunten aan.
Vragen van vandaag:
Door welk land waar we deze reis nog níet zijn geweest, zijn we in de Franse taal figuurlijk al wel gereden, oftewel welk plaatsje met de naam vanhet land?
Waarom staan twee paarden zo dat het hoofd van de ene bij de billen en staart van de andere is, en vice versa? Het ziet er heel functioneel uit.
Eens kijken of we morgen de Elzas kunnen bereiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten