Heerlijk geslapen. Tim en Daan blijven nog wat liggen, omdat we gisteren laat van het eten terug waren op de camping, terwijl wij de spulletjes inpakken en het ontbijt regelen. Het zonnetje schijnt meteen al lekker. Ja lieve mensen, het begint er nu toch echt op te lijken met het weer.
We vertrekken mooi op tijd om, met de Moezel nog steeds aan onze rechterzijde, zuidwaarts te fietsen. Na pak 'm beet 10 km komen we in het beroemde plaatsje Schengen. Niet zozeer van de bezienswaardigheden hier, maar natuurlijk van het hier totstandgekomen verdrag van Schengen. We drinken een kopje koffie en de cappuccino hier, de Franse inslag is al te merken, wordt met slagroom uit een bus gemaakt! Overstappen op gewone koffie dan maar.
Nog 2 km en dan, "Bonjour la douce France!"
We rijden nog steeds, of weer, tussen de wijngaarden. Af en toe doemt er een oud kasteel of wat daar van over is gebleven op. Op de oevers bivakkeren talloze vissers, uitgerust met de meest geavanceerde hengels en accessoires, tenten, BBQ's etc.
We trappen goed door. Bij het plaatsje Malling besluiten we de Moezel te verlaten en de route door het glooiende landschap te volgen. Licht stijgend, af en toe een pittiger hellinkje, en heerlijke afdalingen. Het is wel een relatief arme streek hier, kleine boerendorpjes met oude, zo niet vervallen, boerderijen. Maar er staan ook nieuwe, mooie huizen tussen. Toch gebeurt er niet veel en zijn wij het die rustig op de fiets passeren zonder dat er een haan naar ons kraait. Wij, koemest en klei op de weg.
Het begint een beetje raar weer te worden. Tot dusverre is het vandaag steeds zonnig geweest, maar nu begint terwijl de zon blijft schijnen er af en toe een drup te vallen. Achter ons doemen dreigend hele donkere wolken op. Ze gaan niet hard en het lijkt erop dat ze net de andere richting opgaan dan wij.
As we in het dorpje Lemestroff aan een klimmetje van anderhalve kilometer willen beginnen, besluiten we terug te gaan om in een bushalte te schuillen todat we zeker weten dat het onweer voorbij is gegaan. We willen niet riskeren op een heuvel in een open veld te fietsen met onweer boven ons. We pakken de yahtzee erbij en doden de tijd met dit spelletje. We hebben op uitzicht op de klokketoren van de kerk. Na 40 minuten kunnen we verder.
En het wordt een heerlijk vervolg. De temperatuur is meteen weer warm en de kilometers tikken op ons tellertje in rap tempo door. We rijden door de vallei van het riviertje La Canner. We picknicken wat onderweg en Tim en Daan voetballen op het speelveld met twee goals.
Het aantal campings op dit deel van de route is schaars en we kijken of we tussen St. Hubert en Vigy een chambre d'hote kunnen vinden. Eerst rijden we nog over ongeveer 3 km over een onverhard pad door het glooiende land met haar graanvelden, afgezet tegen stukken bos. Er vliegen ook heel veel roofvogels in de lucht, soms heel dichtbij en het blijft indrukwekkend om deze volgels zo sierlijk en geluidloos te zien voortbewegen. In het maïs naast ritselt iets. Het klinkt als iets groots, maar wil zich niet aan ons laten zien. Het onverharde pad zit vol met gaten en losse stenen. Behoorlijk beetje mountainbiken en Daan jubelt het uit van de pret. Plots moeten even de tijd nemen om een megamodderpoel te analyseren voor de best we erdoorheen. Bij eerst poging waarbij Tim al lopend het verkeerde paadje kiest op zijn Crocs voelt hij de zuigende kracht van de modder. Hij raakt zijn Crocs nog net niet kwijt, maar met een dikke laag modder erop en erin en vieze sokken moet operatie schoonmaak met het water uit onze bidons de boel weer wat fatsoeneren. Nog een klein stukje en we zijn in het dorpje St. Hubert. Nog voordat je het goed en wel inrijdt bevindt zich aan de linkerkant van de weg een Gite de France. Op onze vraag of we kunnen blijven overnachten, krijgen we te horen dat de chambres d'hote allemaal bezet zijn, maar we kunnen tegen een aangepast prijsje wel in een gite rural, oftewel een half huis met twee verdiepingen, twee slaapkamers, douche, keuken, woonkamer met TV, wasmachine die bij het centrifugeren de kamer inloopt, tuin voor en achter, inclusief ontbijt. Wel een beetje met de Franse slag schoongehouden, maar da hoort er wellicht wel bij, prima om hier te bivakkeren.
We zijn vandaag geen winkeltjes tegengekomen, wel een bakkertje, dus het avondeten wordt penne bolognese en we hebben nog brood over. Morgen is het zondag, dat is altijd een lastige dag omdat als er al winkeltjes zijn, deze dan in principe dicht zijn.
Vanuit de achtertuin, in gezelschap van een aantal vlakbij grazende koeien, met een heerlijk avondzonnetje, saluut!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten