Wauw, het is droog!!! Wauw, de zon lijkt te gaan schijnen!!! Au, wat doe je? Ik knijp je zodat je weet dat het geen droom is.
In onze hut van Pipo en Mameloe ontwaken wij met een uitzicht door de ramen op het bos en de lichte voorbijtrekkende wolken. We zetten een bakkie koffie en maken het ontbijt. Om 9.45 uur zitten we op de fiets en beginnen we direct aan een steil klimmetje. Lekker inrijden heet dat.....
Het weer is dus voor de verandering aangenaam en zo af en toe met het zonnetje erbij erg lekker. We kunnen onze jackies nog niet uitdoen, daar vinden we het nog te koud voor. In tegenstelling tot de vorige jaren is dat wel een verschil. We hebben deze reis geen enkele keer in alleen ons shirtje gefietst.
Tim heeft het boekje met de kaart op schoot en Daan is verantwoordelijk voor de navigatie op de GPS.
Via Walhorn rijden we naar Raeren. Hier maken we een stop bij de plaatselijke bakker en drinken hier ook nog wat. We slaan goed in, want we weten niet zeker of we nog genoeg winkels tegenkomen. Gisteren was het zondag en konden we de rust nog wel enigszins verklaren, maar vandaag is minstens zo rustig.
Bij het oude station van Raeren steken we de spoorbaan over tussen allerlei oude, van grafiti voorziene, treinstellen en omgekapte bomen, een volledig onbewaakte overgang terwijl er toch een deel van de rails actief lijkt te worden gebruikt. Een trein staat zelfs in de trainwash. Aan de overkant doemt een prachtig geasfalteerd fietspad van een paar meter breed op: welkom op de Vennbahn! Dit fietspad ligt op de plaats van de oude spoorlijn tussen Aachen en Luxemburg en gaat met een maximaal stijgingspercentage van 3% naar het dak van de Ardennen. De verwachting is dat verderop in dit jaar de gehele route af is, maa nu moeten we nog op een paar plekken er even van af om via een omleiding het fietspad later weer op te pakken.
In een constante en gelijkmatige tred rijden we naar boven en klimmen we meter voor meter in hoogte. Kruissnelheid ligt tussen 12 en 22 km/u. Het is werkelijk een prachtig fietspad en een uitkomst om zo redelijk ontspannen (geen dijenkrakers van hellingen van richting 20%) naar boven te koersen. Aan weerszijden veelal dicht bos met naaldbomen en wilde, kleurrijke bloemen in de berm. Vlak voor Roetgen (D) steken we de Belgisch - Duitse grens over. Het fietspad voert ons om het centrum van het plaatsje zelf heen en we komen enkel door wat buitenwijkjes. Hierna is het heerlijk gas geven op een stukje vals plat en van het mooie asfalt gaan we over op een onverharde weg. We zijn weer terug in België. Hier moet de Vennbahn nog afgemaakt worden en het pad ligt precies op de grens. Er zijn overigens nog niet heel veel mensen die gebruikmaken van het fietspad. Wat locals die boodschappen gaan doen en enkele fanatieke wielrenners en mountainbikers. Ha Momfert, alles goed, ben je er ook, al lig je stilletjes op je ruggetje aan de rand van de weg?
Bij Konzen balanceren we weer even Duitsland in. We passeren het plaatsje Montschau en komen uiteindelijk in Kalterherberg. Hier moeten we helaas voor even afscheid nemen van de Vennbahn. Nu zij. We weer in België. Ja het is af en toe lastig bij te houden in welk land je zit, ook omdat de mensen aan de Belgische kant hier, naast Frans, ook Duits praten. Af en toe weet je niet in welke taal je de mensen moet aanspreken.
De Vennbahn af worden we direct geconfronteerd met een paar flinke klimmetjes. Je hoeft je niet te schamen om af te stappen, vermeldt onze routebeschrijving zelfs. We slaan ons met vereende krachten erdoorheen. Golvend zien we de weg voor ons omlaag en omhoog gaan dwars door de dichte bossen en met helemaal niemand in de buurt. Ik denk dat we de afgelopen 15 km niemand hebben gezien. We halen het hoogste punt van de route naar Basel naar het schijnt, 619 meter! We begonnen vandaag op 150 meter hoogte. Na de top kunnen we van een lekkere lange afdaling genieten. Het is wat gaan betrekken, dus een paar kranten op de buik zou geen slecht idee zijn.
We puzzelen onze weg naar het plaatsje Sourbrodt en kijken of we een B&B kunnen regelen. Intussen is het gaan miezeren, dus ook deze fietsdag hebben we het niet droog weten te houden. De B&B die we op het oog hebben bestaat niet meer. Bij de supermarkt doen we inkopen, want we zijn aardig door ons eten en drinken heen gegaan. De dame van de supermarkt geeft aan dat er een camping in Ovifat is, ca. anderhalve kilometer ver. We gaan erheen hoewel het weer niet uitnodigt om de tent op te zetten. We zien een bordje van Gite d'Etappe en kloppen daar aan. Het is een soort jeugdherberg - hoewel de dame achter de receptie dat tegenspreekt -, maar toch lijkt het erop.
Een ruime kamer wordt ons ter beschikking gesteld, inclusief diner en ontbijt. Lekker comfortabel! We mogen er toch gevoegelijk wel van uitgaan dat verderop tijdens de reis we de tent vaker zullen gebruiken.
Kortom, een hele mooie tocht vandaag en lekker gefietst!
Vraag van de dag: tijdens het fietsen begroeten we een dier, welk dier is dat?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten