Villeneuve-lès-Béziers - Durban-Corbières

Donderdag 5 augustus 2010 - Gevecht tegen de natuur!
Villeneuve-lès-Béziers - Durban-Corbières 81 km

Hard, zacht,
Rukkend, vierend,
Beukend, aaiend,
Onzichtbaar, voelbaar,
Gierend, stil,
Onze vriend, verkoelend,
Onze vijand, uitputtend,
Ontembare natuurkrachten.

Mogen wij hem aan jullie voorstellen: wind.

Vanochtend beginnen we vroeg. Om half negen zitten we, het ontbijt verorberd, op de fiets. We hebben gemerkt dat het elke dag hier zeer hard waait. De wind gaat 's avonds liggen en begint dan weer de volgende dag. Om zo veel mogelijk wind tegen (tenminste kracht 5 uit het noordwesten) te vermijden beginnen we dus vroeg. We moeten vandaag een stuk in (zuid)westelijke richting en krijgen de wind steeds maar net niet een beetje in de rug. Het blijft hoofdzakelijk bij zij- en tegenwind.

Het eerste deel gaat weer langs het Canal du Midi. Het fietspad is eerst nog mooi geasfalteerd maar wordt na een paar kilometer onverhard. Dat blijft zo. Het wordt zelfs zo erg dat we op een gegeven moment alleen maar boomstronken en grote stenen aan het ontwijken zijn. Ondertussen hebben we de wind vol in de rechterzij en je moet goed rekening houden met stevige rukwinden. Je kunt nauwelijks rustig om je heen kijken. Misschien is die Fransman die we gisteren spraken hier wel de plomp ingegaan.

Bij Béziers gaan wij over een oude brug waarmee het Canal du Midi over de rivier de Orb gaat. Wel bijzonder om deze kruising van twee waterstromen te zien.

Even verderop passeren we de Ecluses de Foncerannes, 9 sluisjes die direct achter elkaar liggen om een hoogteverschil van enkele tientallen meters te overbruggen. Het is al vroeg in beide richtingen file met door toeristen gehuurde boten die veelal op onkundige wijze (het liefst als het kan overdwars en de kade vol rammend) door de sluizen worden geloodst.

Bij Poilhes verlaten we het Canal du Midi en komen weer in heuvelachtig terrein. Opeens duiken in het westen en (nog) ver weg in het zuiden de bergen op. Alvast een opwarmertje voor wat nog komen gaat. Vandaag hebben we twee lichte beklimminkjes over kleine, rustige wegen door wijngaarden en een soort niemandsland. De (soms kale) rotsachtige bergen imponeren. Ook zien we verschillende chateaus hoog bovenop de bergtoppen liggen.

Langzaam draaien we van (zuid)westelijke richting naar zuidelijke richting en slaan we op een T-spitsing linksaf om een heerlijke geleidelijke afdaling met rugwind in te zetten. Eindelijk. Het landschap ziet er wildwestachtig uit, zo ruig als het is. De weg gaat langs steile rotswanden en we arriveren eind van de middag op een camping municipal die prettig aandoet. Tim en Daan spelen al snel met andere kinderen en wij zitten even lekker bij te komen. Door de wind hebben we het gevoel minstens 100 km te hebben gereden. De tent wordt goed verankerd, andere tenten hangen er al bij alsof nog maar een haring voorkomt dat ze vliegend de grens met Spanje overgaan.

Het aftellen van de fietsetappes is begonnen. Nog drie fietsdagen tot Figueres. Van Figueres naar Barcelona willen we de trein nemen om het alternatief van de grote, drukke en dus onaantrekkelijke wegen te vermijden.