11.10 uur na een lekker uitgebreid ontbijt en nog nagenietend van de luxe van ons hotel, tuigen we de fietsen op en lopen we de winkelstraat naar boven. Er worden alweer stellages opgebouwd voor de tweede dag van het cultuurfestival.
Rustig fietsen we de stad uit en komen op een onverhard fietspad langs de rivier de Gail die door de bossen blijven volgen. Bij een fietscafé steken we naar links de brug over de rivier over en blijven in het midden staan waar een heerlijk windje door onze shirts heen blaast, lekker verkoelend. We komen bij het spoor en buigen rechtsaf. Langs het spoor is een kilometerlang grindpad, knarsend glijdt dat onder ons door. Via een moerassig stukje, slingerend tussen hoogbegroeid gras en planten dat overhangt rijden we naar Arnoldstein, de laatste grotere plaats voor de grens met Italië.
Op weg naar de grens zien we donkere wolken zich samenpakken en indrukwekkende lichtflitsen recht voor ons uit de hemel hun weg naar benden zoeken. De secondes tussen donder en bliksem tellend rekenen we uit if het onweer onze kant op komt of niet. Het hangt erom en we rijden door maar dan begint het toch echt te regenen en op de grens duiken we een café in. We bestellen de overheerlijke Italiaanse cappuccino en lemon soda (hier heeft Tim al helemaal naar toe geleefd). We praten met de lokale mensen, en met een vouw uit Villach wiens vriendinnen een paar kilometer verderop schuilen en die is losgeraakt van de groep, en hebben alleraardigste gesprekken. Zes cappuccino's en anderhalf uur verder klaart de lucht iets op maar het miezert nog wel. We doen voor het eerst onze (wind/waterproof softshell) jassen aan en zetten koers voor de nog resterende ca. 8 km naar onze overnachtingsplaats Tarvisio.
In Arnoldstein lopen we de supermarkt in en regelen eten en drinken voor de lunch. Hier is ook het "drielandenpunt" (bij benadering) van Oostenrijk, Italië en Slovenië aldus een monument.
We slaan het sterk stijgende en dalende fietspad over en volgen de grote weg waar niet veel verkeer over heen gaat. Het voorgenomen fietspad voor de tunnel is afgesloten en we doen ons licht aan en gaan door de tunnel. Doortrappen en zonder fratsen komen we bij het hotel aan. Dat ziet er meteen leuk uit en we hebben een heel appartement voor onszelf. We hebben uitzicht op de hellingen waar in de winter de skipistes zijn geprepareerd.
Tarvisio blijkt een toeristisch plaatsje vanwege de overdekte (leren)kleding markt. Kwalitatief goed diner in het hotel en een Italiaans ijsje in de straat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten