Wat we nog vergeten te zeggen zijn is dat Tim na de regen op de rit naar Villach toe, omdat zijn spijkerbroek nat was geworden en hij een andere broek aan moest doen, nu wel (bij 30/35 graden!) in zijn korte broek loopt.
Vandaag wordt de makkelijkste dag aller dagen. Twee vingers in de neus zouden Tim en Daan zeggen. Vanaf Tarvisio rijden we over een fietspad dat ooit een spoorbaan is geweest. Dat betekent dat alles geleidelijk is. En we gaan naar beneden! Ongeveer 50 km nauwelijks trappen en heerlijk naar beneden glijden, fluitend, spelend, om ons heen kijkend, kletsend, pauzerend voor het maken van foto's. Het maakt allemaal niet uit want geen nare (klim)verrassing te verwachten. De beste uitvinding om van oude spoorbanen fietspaden te maken en ze hebben er hier flink in geïnvesteerd. Fantastisch om door de tunnels heen te gaan, uitzicht op de rivier ver onder ons en snelwegen die her en der andere bergen in verdwijnen. Ook de oude, verroeste, rechthoekige spoorbruggen maken indruk. Ze hebben er roosters op gelegd zodat je net het geluid van een trein maakt. Kedeng, kedeng, kedeng, kedeng, oe, oeoe! Op een paar plekken moeten we er even vanaf omdat ze de verbinding niet konden handhaven. Maar zo kom je weer in leuke dorpjes met een pleintje en een cafeetje waar het goed toeven is. We drinken veel onderweg want het is goed warm.
We slapen in een eenvoudig, maa prima hotel in Venzone. Een plaatsje met feitelijk een centraal plein en een kerk en een paar straten eromheen en omgeven door een stadswal. Venzone is in de jaren 70 getroffen door een hevige aardbeving en foto's laten de schade zien. Nu is het dorpje flink opgebouwd en ziet het er mooi uit. In het kapelletje naast de kerk liggen een paar mummies van enkele honderden jaren oud. Luguber genoeg.
Er zijn niet veel restaurants en we eten pizza met ijs toe, aan het dorpsplein. Altijd goed en helemaal in Italiaanse sferen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten