Zaterdag 6 en zondag 7 augustus 2011 - Met de slaaptrein terug!
Praag - Baarn (trein Praag - Utrecht en 22 km op de fiets van Utrecht naar Baarn)
Zaterdag brengen we in Praag door. Niet al te veel slenteren maar ergens in de schaduw een goed plekje zoeken, want het is best warm. Zoals in de shopping mall met, naar zo laat de gevel van het gebouw weten, 200 winkels. En later op een terras. Zo rond 16.00 uur zijn we in het hotel om de bagage op de fiets te laden en ons klaar te maken voor het korte stukje naar het centraal station.
Daar aangekomen, ruim op tijd want we willen geen enkel risico nemen en zeker weten dat we vanaf het centraal station vertrekken en niet van het andere station Praag Holesovice, eten we nog wat. De andere Nederlanders met de voor de fietswagon gereserveerde plekken arriveren ook.
De tijd verstrijkt en 20 minuten voor vertrek zien we op het vertrektijdenbord dat de trein van perron 7 zal vertrekken.
Er is geen lift waar onze tandems in passen, dus nemen we ze mee op de roltrap. Dat gaat ook goed, als je maar de remmen slim gebruikt en de roltrap en de banden het werk laat doen.
De trein rijdt het station binnen en we zien onze wagons, nr. 174 de fietswagon en nr. 172 onze slaapwagon. De fietsen kunnen makkelijk in de wagon, het is wel goed dat we vier fietskaartjes hebben gekocht om die ruimte te gebruiken. Op slot en vastgesjord moeten ze de reis goed kunnen doorbrengen.
We vinden onze slaapcoupé en installeren ons. Tim en Daan zitten binnen no time op het bovenste bed om daar te spelen. Om 18.31 uur vetrekt de trein en zien we nu vanachter het raam het Tsjechische landschap voorbijglijden.
De duisternis valt en we maken ons klaar voor de nacht. op de kadans van de trein vallen we allemaal in slaap. Om een uur of 12 's nachts in Berlijn, zo zien we de volgende ochtend aan de treinkaartjes op de fietsen, zijn er nog twee fietsen met bestemming Eindhoven bijgekomen. Er kunnen dus in totaal 8 gewone fietsen mee in de fietswagon (als je nog een doorloop vrij wilt houden), nu 4 fietsen en 2 tandems.
Niet eens slecht geslapen, worden we weer wakker. In Utrecht stappen we uit de trein. Normaal gesproken zou de trein doorrijden naar Amsterdam, maar door werkzaamheden aan het spoor wordt Utrecht nu het eindstation.
De reis is voorspoedig en zonder problemen verlopen en we zijn klaar om het laatste stukje van Utrecht naar Baarn te fietsen. 22 km. Ook hier weer, de laatste kilometer worden we nog even natgeregend.
Om 12.30 uur rijden we onze straat binnen en worden we door het ontvangstcomité onthaald. Heerlijke taart volgt, tezamen met de bekendmaking van de winnaars van Tim's quiz: Gonda op de 3e plaats en gedeeld 1e opa Bart en het andere opa/oma duo Ger en Trijnie. De souvenirs uit Praag (zullen) worden uitgereikt. Opa Bart heeft voor bekers voor Tim en Daan en herderkingsschaaltjes voor paps en mams gezorgd.
De antwoorden op Tim's finalevragen zijn:
1. Moldau
2. 1064 km gefietst van Baarn naar Praag.
Deze reis is weer een hele mooie ervaring voor ons gezin geweest en we hebben weer leuke en gezellige medevakantiefietsers ontmoet met wie we over en weer ervaringen, tips en trucs hebben uitgewisseld. Benieuwd wat de volgende bestemming zal worden.
Met plezier hebben wij weer dit vakantieverslag gemaakt. Dank aan al onze trouwe volgertjes die ons supporten.
Tot een volgende keer!
Anique, Pieter, Tim en Daan
Pino-on-tour
7 augustus 2011
5 augustus 2011
Zadni Treban - Praag
Vrijdag 5 augustus 2011 -
Zadni Treban - Praag - 35 km
Vroeg op. We willen nu dolgraag naar Praag, zo in het zicht van de finish. Maar het komt ook omdat we vannacht en vanochtend vroeg treinen, vrachtwagens en ronkende vliegtuigen voorbij hebben horen komen.
Op het toilet weer hetzelfde gebruik. Deurtje niet op slot maar dicht is bezet, deurtje open is vrij. Trek dus niet zomaar een deur open!
We nemen afscheid van Herman en Corrie, die vertrekken weer eerder en rijden na Praag nog verder via Dresden terug naar NL. Goeie reis verder!
Bij de Coop doen we boodschappen en daarvoor op een bankje, gadegeslagen door de lokalo's, nuttigen wij ons ontbijt.
Dan gaan we op pad voor het laatste stukkie. Langs de rivier de Berounka fietsen we van het ene plaatsje naar het andere. Je merkt dat het al wat dichtbevolkter is hier. Een soort randstad van Tsjechië zou je kunnen zeggen. Toch volgen we niet alleen de grote weg, maar ook nog steeds grote delen fietspad. Meermalen wisselen we via fiets-/auto-/spoorbruggen van oever. Bovenop een berg zoeken grote dikke, donkere rookwolken hun weg naar boven. Af en toe horen we knallen. Is men iets aan het opblazen of zijn de knallen het gevolg van vuur? Even later horen we sirenes en worden de rookwolken minder.
We rijden tussen de golfbanen door richting de buitenwijken van Praag.
De laatste 13,5 km rijden we langs de Moldau naar het centrum. Veel mensen zijn hier aan het skeeleren, joggen en fietsen. Je krijgt een beetje het gevoel van binnenkomst op de laatste dag van de Nijmeegse vierdaagse (al hebben wij die niet gelopen). Het is wel kicken om zo de binnenstad in te rijden.
Om 12.30 uur klokken wij de finish op het grote plein bij de astrologische klok. Doel bereikt met een groot gevoel van tevredenheid!
100 m verder is ons hotel. We checken in. Omdat de kamer pas over een half uur klaar is, vertoeven we op het terras.
De fietsen krijgen een plekje op de binnenplaats. Of we wel een slot hebben om ze vast te maken.
De "Anique-actieprijskamer" overtreft alle verwachtingen. We openen de deur met de letters "V.I.P" erop en komen in een hal die doorgaat via een kamer ensuite deur naar een balzaal van een kamer. Grote badkamer met, daar is ie weer, een heerlijk bubblebad.
We frissen ons op en gaan de stad in om wat toeristische highlights te bekijken. Via het plein naar de Nicolaaskerk, eerst nog bij één van de kraampjes een Praagse worst nuttigen, om de Joodse begraafplaats heen lopen want er staat een gigantische wachtrij om naar binnen te komen, door naar de Karelsbrug. Tim en Daan zijn onder de indruk van het werk van de vele tekenaars.
Om 18.00 uur staan we tussen alle andere toeristen die in drommen zijn komen aansnellen bij de astrologische klok. Indrukwekkend stukje techniek.
We eten op het terras van een goed Italiaans restaurant (incl. dessert van fruit in chocoladefondue) en gaan daarna de prijzen voor de top 3 deelnemers van de prijsvraag kopen.
De antwoorden op Tim's vragen van gisteren zijn:
1. 10 cm grote slakken
2. Antwoord C) Duitsland: naaktslakken, Tsjechië: naaktslakken en slakken met huis gezien.
Vandaag Tim's afsluitende finalevragen met kans op dubbele punten! Doe nog even jullie best, de stand kan nog veranderen!
1. Hoe heet de grootste rivier van Tsjechië?
2. Hoeveel kilometer hebben wij van Baarn naar Praag gefietst?
Morgen nemen wij om ca. 18.30 uur de trein naar Utrecht/Amsterdam. Wij zullen van Utrecht naar huis fietsen en naar verwachting tussen 12.00 en 13.00 uur thuis aankomen.
Er staan weer nieuwe foto's op de website.
Zadni Treban - Praag - 35 km
Vroeg op. We willen nu dolgraag naar Praag, zo in het zicht van de finish. Maar het komt ook omdat we vannacht en vanochtend vroeg treinen, vrachtwagens en ronkende vliegtuigen voorbij hebben horen komen.
Op het toilet weer hetzelfde gebruik. Deurtje niet op slot maar dicht is bezet, deurtje open is vrij. Trek dus niet zomaar een deur open!
We nemen afscheid van Herman en Corrie, die vertrekken weer eerder en rijden na Praag nog verder via Dresden terug naar NL. Goeie reis verder!
Bij de Coop doen we boodschappen en daarvoor op een bankje, gadegeslagen door de lokalo's, nuttigen wij ons ontbijt.
Dan gaan we op pad voor het laatste stukkie. Langs de rivier de Berounka fietsen we van het ene plaatsje naar het andere. Je merkt dat het al wat dichtbevolkter is hier. Een soort randstad van Tsjechië zou je kunnen zeggen. Toch volgen we niet alleen de grote weg, maar ook nog steeds grote delen fietspad. Meermalen wisselen we via fiets-/auto-/spoorbruggen van oever. Bovenop een berg zoeken grote dikke, donkere rookwolken hun weg naar boven. Af en toe horen we knallen. Is men iets aan het opblazen of zijn de knallen het gevolg van vuur? Even later horen we sirenes en worden de rookwolken minder.
We rijden tussen de golfbanen door richting de buitenwijken van Praag.
De laatste 13,5 km rijden we langs de Moldau naar het centrum. Veel mensen zijn hier aan het skeeleren, joggen en fietsen. Je krijgt een beetje het gevoel van binnenkomst op de laatste dag van de Nijmeegse vierdaagse (al hebben wij die niet gelopen). Het is wel kicken om zo de binnenstad in te rijden.
Om 12.30 uur klokken wij de finish op het grote plein bij de astrologische klok. Doel bereikt met een groot gevoel van tevredenheid!
100 m verder is ons hotel. We checken in. Omdat de kamer pas over een half uur klaar is, vertoeven we op het terras.
De fietsen krijgen een plekje op de binnenplaats. Of we wel een slot hebben om ze vast te maken.
De "Anique-actieprijskamer" overtreft alle verwachtingen. We openen de deur met de letters "V.I.P" erop en komen in een hal die doorgaat via een kamer ensuite deur naar een balzaal van een kamer. Grote badkamer met, daar is ie weer, een heerlijk bubblebad.
We frissen ons op en gaan de stad in om wat toeristische highlights te bekijken. Via het plein naar de Nicolaaskerk, eerst nog bij één van de kraampjes een Praagse worst nuttigen, om de Joodse begraafplaats heen lopen want er staat een gigantische wachtrij om naar binnen te komen, door naar de Karelsbrug. Tim en Daan zijn onder de indruk van het werk van de vele tekenaars.
Om 18.00 uur staan we tussen alle andere toeristen die in drommen zijn komen aansnellen bij de astrologische klok. Indrukwekkend stukje techniek.
We eten op het terras van een goed Italiaans restaurant (incl. dessert van fruit in chocoladefondue) en gaan daarna de prijzen voor de top 3 deelnemers van de prijsvraag kopen.
De antwoorden op Tim's vragen van gisteren zijn:
1. 10 cm grote slakken
2. Antwoord C) Duitsland: naaktslakken, Tsjechië: naaktslakken en slakken met huis gezien.
Vandaag Tim's afsluitende finalevragen met kans op dubbele punten! Doe nog even jullie best, de stand kan nog veranderen!
1. Hoe heet de grootste rivier van Tsjechië?
2. Hoeveel kilometer hebben wij van Baarn naar Praag gefietst?
Morgen nemen wij om ca. 18.30 uur de trein naar Utrecht/Amsterdam. Wij zullen van Utrecht naar huis fietsen en naar verwachting tussen 12.00 en 13.00 uur thuis aankomen.
Er staan weer nieuwe foto's op de website.
4 augustus 2011
Ejpovice - Zadni Treban
Donderdag 4 augustus 2011 - Lange afdalingen als cadeau!
Ejpovice - Zadni Treban - 70 km
Een groot deel van de nacht heeft het geregend, terwijl het bloedheet is in de tent. We gooien de binnentent half open. Als het tijd is om op te staan, regent het nog. Hmmm, jammer en niet op gerekend. Tim en Daan gaan op het overdekte terras bij de receptie tafelvoetballen en tekenen. Wij breken de tent af en laden de fietsen op. Het ontbijt nuttigen we onderdak. Herman en Corrie met wie we al een paar dagen dezelfde campings aandoen (overdag tijdens het fietsen komen we elkaar niet tegen) zijn al op pad.
Wonder boven wonder is het na het ontbijt droog geworden. Da's een meevaller. De temperatuur is goed, warm zat..
Langs beken, door weilanden, over met brokken stenen bezaaide landbouwwegen, over mooi geasfalteerde fietspaden, door donkere naaldbossen waar voornamelijk oude mannetjes en vrouwtjes schuifelend tussen de bomen naar eetbare paddenstoelen zoeken, zo volgen we fietsroute 3. Praag komt op de borden te staan.
Het wordt een lekkere, relatief ontspannen (af en toe een hellinkje als laatste stuiptrekking) etappe: kilometerslange geleidelijke afdalingen met een snelheid op de vlakkere delen van 30+ km/u en een maximum snelheid van 53 km/u. Meer en meer laten we de bergen en heuvels achter ons.
Een uit de berm opvliegende en waarschijnlijk door onze karavaan geschrokken fazant laat ons ook even schrikken. Rakelings vliegt zij (het is een vrouwtje) over.
In Horovice stoppen we bij de Chinees. Boeiend, met handen en voeten wordt besteld. Resultaat is dat " fried rice" wordt verstaan als "fried fries", zodat één bord chicken curry met patat verschijnt! De chicken in sweet and sour blijkt een ware schnitzel in zoetzure saus te zijn. Wonderlijk!
Als het zo doorgaat zijn we met gemak om 16.00 uur op de camping. Maar het gaat niet zo door. We rijden recht op onweer af - je krijgt een beetje dat gevoel van die orkaanzoekers in de fim Twister - en willen geen risico in open veld nemen. In een bushalte in Lazovice wachten we een half uur totdat het onweer is overgewaaid. De laatste 10 km knallen we met het grote verzet erdoor. Wel doen we dit in een regenbui.
Op de camping aangekomen prikt de zon er doorheen en zetten we onze tent op. Sanitair is hier weer simpel en verouderd. Als je 10 kroon in een apparaat hebt gegooid, gaat ad random één van de vier douches aan. Het lijkt wel " Ren je rot", dat TV programma van vroeger. Wat een klucht.
We koken ons pastamaaltje, de hengel wordt door Tim en Daan nog eens uitgeworpen (blinkertje in de boom).
Laatste nacht in de tent, morgen het laatste stukje naar Praag!
De antwoorden op Tim's vragen van gisteren zijn:
1. Hoog
2. Zwaluwen
3. 30 cm
4. Praag en Brno
Tim's vragen van vandaag:
1. Hoe groot zijn (kunnen ze worden) de slakken in Tsjechië? 4, 6, 8 of 10 cm?
2. Welke slakken hebben we waar gezien?
A) Duitsland (D): naaktslakken, Tsjechië (CZ) slakken met huis
B) D: slakken met huis, CZ: naaktslakken
C) D: naaktslakken, CZ: naaktslakken en slakken met huis
D) D: naaktslakken en slakken met huis, CZ: naaktslakken.
Ejpovice - Zadni Treban - 70 km
Een groot deel van de nacht heeft het geregend, terwijl het bloedheet is in de tent. We gooien de binnentent half open. Als het tijd is om op te staan, regent het nog. Hmmm, jammer en niet op gerekend. Tim en Daan gaan op het overdekte terras bij de receptie tafelvoetballen en tekenen. Wij breken de tent af en laden de fietsen op. Het ontbijt nuttigen we onderdak. Herman en Corrie met wie we al een paar dagen dezelfde campings aandoen (overdag tijdens het fietsen komen we elkaar niet tegen) zijn al op pad.
Wonder boven wonder is het na het ontbijt droog geworden. Da's een meevaller. De temperatuur is goed, warm zat..
Langs beken, door weilanden, over met brokken stenen bezaaide landbouwwegen, over mooi geasfalteerde fietspaden, door donkere naaldbossen waar voornamelijk oude mannetjes en vrouwtjes schuifelend tussen de bomen naar eetbare paddenstoelen zoeken, zo volgen we fietsroute 3. Praag komt op de borden te staan.
Het wordt een lekkere, relatief ontspannen (af en toe een hellinkje als laatste stuiptrekking) etappe: kilometerslange geleidelijke afdalingen met een snelheid op de vlakkere delen van 30+ km/u en een maximum snelheid van 53 km/u. Meer en meer laten we de bergen en heuvels achter ons.
Een uit de berm opvliegende en waarschijnlijk door onze karavaan geschrokken fazant laat ons ook even schrikken. Rakelings vliegt zij (het is een vrouwtje) over.
In Horovice stoppen we bij de Chinees. Boeiend, met handen en voeten wordt besteld. Resultaat is dat " fried rice" wordt verstaan als "fried fries", zodat één bord chicken curry met patat verschijnt! De chicken in sweet and sour blijkt een ware schnitzel in zoetzure saus te zijn. Wonderlijk!
Als het zo doorgaat zijn we met gemak om 16.00 uur op de camping. Maar het gaat niet zo door. We rijden recht op onweer af - je krijgt een beetje dat gevoel van die orkaanzoekers in de fim Twister - en willen geen risico in open veld nemen. In een bushalte in Lazovice wachten we een half uur totdat het onweer is overgewaaid. De laatste 10 km knallen we met het grote verzet erdoor. Wel doen we dit in een regenbui.
Op de camping aangekomen prikt de zon er doorheen en zetten we onze tent op. Sanitair is hier weer simpel en verouderd. Als je 10 kroon in een apparaat hebt gegooid, gaat ad random één van de vier douches aan. Het lijkt wel " Ren je rot", dat TV programma van vroeger. Wat een klucht.
We koken ons pastamaaltje, de hengel wordt door Tim en Daan nog eens uitgeworpen (blinkertje in de boom).
Laatste nacht in de tent, morgen het laatste stukje naar Praag!
De antwoorden op Tim's vragen van gisteren zijn:
1. Hoog
2. Zwaluwen
3. 30 cm
4. Praag en Brno
Tim's vragen van vandaag:
1. Hoe groot zijn (kunnen ze worden) de slakken in Tsjechië? 4, 6, 8 of 10 cm?
2. Welke slakken hebben we waar gezien?
A) Duitsland (D): naaktslakken, Tsjechië (CZ) slakken met huis
B) D: slakken met huis, CZ: naaktslakken
C) D: naaktslakken, CZ: naaktslakken en slakken met huis
D) D: naaktslakken en slakken met huis, CZ: naaktslakken.
3 augustus 2011
Teplá - Ejpovice
Woensdag 3 augustus 2011 - Praag in zicht!
Teplá - Ejpovice - 74 km
We worden vroeg wakker. Weer optrekkende mist. Veel condensvorming in de tent. Het is duidelijk een koude nacht geweest.
Voor onze tent zijn twee Tsjechen al zelker vanaf 6.00 uur druk aan het vissen. Een paar lege halve literflessen pils liggen naast het aas. We zijn er getuige van dat drie flinke karpers worden gevangen. Of we er eentje mee willen voor vanavond? Wijzend op onze fietsen bedanken we beleefd.
Als we op weg zijn komen we al snel bij Klaster Teplá, zoals de naam al doet vermoeden een klooster. We gaan even via de poort naar binnen. Men is druk bezig met restauratiewerkzaamheden.
Klimmend en dalend (het houdt niet op) rijden we door het voornamelijk boer'nland. Weidse uitzichten en veel graanvelden. De boeren zijn druk bezig met de graanoogst en te hooien.
In het plaatsje Konstantinovy Lazne, een kuuroord, stoppen we voor cappuccino met apfelstrudel en een coupe ijs voor Tim en Daan.
We gaan nog een paar keer flink omhoog en rijden vervolgens langzaam dalend door het brede dal bij Sipin.
Weer klimmend komen we aan in Pernarec. Hier zien we een supermarktje, gerund door hardwerkende Chinezen. Hier wordt de handelsgeest van dit volk bewezen. Af en aan komen de mensen om hun inkopen te doen.
Wij kopen onze lunch en smikkelen deze lekker voor de deur op. Menig lokalo komt voorzichtig onze fietsen bekijken, incl. foto maken, maar het blijkt toch moeilijk een poging te ondernemen om contact met ons te leggen.
Via een overwegend rustige afdaling (overigens is er vanwege het slechte wegdek met veel en grote gaten nooit echt de mogelijkheid je eens lekker te laten gaan) rijden we naar Plzen. Een relaxte stad, en staand voor het verkeerslicht naast de trambaan, zeggen we: het is net Amsterdam. Op het grote plein bij de kerk pikken we een terras. Later volgt waterpret in de aanwezige fonteinen. Rustig rijden we stad uit, langs de vermaarde Pilsner bierbrouwerijen.
Na een doorsteek via een modderig pad te hebben genomen - de fietsen zien er niet uit - komen we aan bij de camping. Weinig luxe, maar prima eten. We zitten bij een meer en hier moeten we oppassen dat we niet worden opgegeten door de muggen. Ook zou het prettig zijn als de rode bosmieren ons niet op hun pad tegenkomen. Op tijd de tent in. Net op tijd, want we krijgen onze eerste avondse c.q. nachtelijke stortbui.
Tim had geen vraag gisteren. Vanwege de geuite teleurstellingen door menigeen, heeft Tim extra zijn best gedaan: vandaag extra kans op prijzen, wel vier (gok)vragen.
1. Wonen chinchilla's hoog, gemiddeld of laag (qua meters boven de zeespiegel; eerder verslag is leidend)?
2. Welke hebben we het meeste gezien: kraaien, duiven, zwaluwen of muggen?
3. Hoe lang was de grootste karper die wij vanochtend hebben gezien? 10 cm, 30 cm, 50 cm of 70 cm?
4. Wat zijn de twee grootste steden in Tsjechië?
We zijn weer benieuwd naar al jullie inzendingen. Het is en blijft een nek aan nek race.
Het aftellen is begonnen: nog ca. 100 km naar Praag. We denken morgen ca. 65 km te fietsen en overmorgen 35 km, zodat we op tijd in Praag kunnen arriveren.
Teplá - Ejpovice - 74 km
We worden vroeg wakker. Weer optrekkende mist. Veel condensvorming in de tent. Het is duidelijk een koude nacht geweest.
Voor onze tent zijn twee Tsjechen al zelker vanaf 6.00 uur druk aan het vissen. Een paar lege halve literflessen pils liggen naast het aas. We zijn er getuige van dat drie flinke karpers worden gevangen. Of we er eentje mee willen voor vanavond? Wijzend op onze fietsen bedanken we beleefd.
Als we op weg zijn komen we al snel bij Klaster Teplá, zoals de naam al doet vermoeden een klooster. We gaan even via de poort naar binnen. Men is druk bezig met restauratiewerkzaamheden.
Klimmend en dalend (het houdt niet op) rijden we door het voornamelijk boer'nland. Weidse uitzichten en veel graanvelden. De boeren zijn druk bezig met de graanoogst en te hooien.
In het plaatsje Konstantinovy Lazne, een kuuroord, stoppen we voor cappuccino met apfelstrudel en een coupe ijs voor Tim en Daan.
We gaan nog een paar keer flink omhoog en rijden vervolgens langzaam dalend door het brede dal bij Sipin.
Weer klimmend komen we aan in Pernarec. Hier zien we een supermarktje, gerund door hardwerkende Chinezen. Hier wordt de handelsgeest van dit volk bewezen. Af en aan komen de mensen om hun inkopen te doen.
Wij kopen onze lunch en smikkelen deze lekker voor de deur op. Menig lokalo komt voorzichtig onze fietsen bekijken, incl. foto maken, maar het blijkt toch moeilijk een poging te ondernemen om contact met ons te leggen.
Via een overwegend rustige afdaling (overigens is er vanwege het slechte wegdek met veel en grote gaten nooit echt de mogelijkheid je eens lekker te laten gaan) rijden we naar Plzen. Een relaxte stad, en staand voor het verkeerslicht naast de trambaan, zeggen we: het is net Amsterdam. Op het grote plein bij de kerk pikken we een terras. Later volgt waterpret in de aanwezige fonteinen. Rustig rijden we stad uit, langs de vermaarde Pilsner bierbrouwerijen.
Na een doorsteek via een modderig pad te hebben genomen - de fietsen zien er niet uit - komen we aan bij de camping. Weinig luxe, maar prima eten. We zitten bij een meer en hier moeten we oppassen dat we niet worden opgegeten door de muggen. Ook zou het prettig zijn als de rode bosmieren ons niet op hun pad tegenkomen. Op tijd de tent in. Net op tijd, want we krijgen onze eerste avondse c.q. nachtelijke stortbui.
Tim had geen vraag gisteren. Vanwege de geuite teleurstellingen door menigeen, heeft Tim extra zijn best gedaan: vandaag extra kans op prijzen, wel vier (gok)vragen.
1. Wonen chinchilla's hoog, gemiddeld of laag (qua meters boven de zeespiegel; eerder verslag is leidend)?
2. Welke hebben we het meeste gezien: kraaien, duiven, zwaluwen of muggen?
3. Hoe lang was de grootste karper die wij vanochtend hebben gezien? 10 cm, 30 cm, 50 cm of 70 cm?
4. Wat zijn de twee grootste steden in Tsjechië?
We zijn weer benieuwd naar al jullie inzendingen. Het is en blijft een nek aan nek race.
Het aftellen is begonnen: nog ca. 100 km naar Praag. We denken morgen ca. 65 km te fietsen en overmorgen 35 km, zodat we op tijd in Praag kunnen arriveren.
2 augustus 2011
Cheb - Teplá
Dinsdag 2 augustus 2011 - Het snot achter het netvlies!
Cheb - Teplá - 61 km
Als we de tent opendoen is het stuwmeer verdwenen. Verborgen in een dikke mist. Al snel echter wint de zon aan kracht en trekt de mist op.
We zijn gespaard gebleven door de tientallen dikke, vette, slijmerige naaktslakken. Slechts één lijkt de nacht dicht bij ons in de buurt te hebben doorgebracht en wel op een slipper. Goed schrobben om dat slijmspoor eraf te halen.
Een avontuur in WC en douche. Blijkt de WC niet functioneren, nou ja raadt het al, dat wordt een emmer water pakken om door te spoelen. We krijgen een visioen van de primitieve mandibak die in Aziatische landen wordt gebruikt.
Ken je dat, dat je staat te schateren in je zelf? Stel je voor dat je met je nog niet helemaal uitgeslapen hoofd de Tsjechische doucheruimte komt binnenlopen, waar je denkt te zien dat het schot tussen de twee armetierige wasbakkenrijen af en toe een spiegel heeft, en je staat voor een stuk om jezelf eens goed te bekijken, blijkt de spiegel een gat te zijn, zodat je toch enigszins voor paal staat. Niet gelovend steek ik ook nog eens mijn hand door het gat. Te bizar voor woorden.
We gaan op pad. We willen ca. 80 km doen vandaag, dat zou mooi zijn. Maar de zon brandt al heel fel zo in de ochtend, dus dat belooft nog wat te worden later vandaag.
We bereiken Cheb via een poort in de oude vestingswa, die ze aan het restaureren zijn. Niks Arbotechnisch verantwoord, gewoon oude stenen stuk voor stuk van grote hoogte naar beneden laten vallen. Levensgevaarlijk. Van het park proberen ze ook wat moois te maken. In het centrum trekken we kronen uit de muur en gaan we naar de grote Interspar om inkopen te doen. Leuk stadje met een leuke winkelstraat en plein.
De mensen staren ons aan en durven of willen geen contact maken. Het is net of het ze niet interesseert (kan natuurlijk) of dat ze niet gewend zijn contact te leggen. Ook het eerst wegkijken en dan heimelijk nakijken komt voor. Uiteraard maakt de taalbarrière het er niet makkelijker op, maar toch, het voelt allemaal anders dan in de "westerse" wereld.
We krijgen een traject voor de kiezen waar je "U" tegen mag zeggen. Dit blijkt de zwaarste en venijnigste etappe tot nu toe te worden. Au, au en nog eens au. Rothellingen, kort en zeer steil. Maar ook wat langere en behoorlijke steile. Regelmatig moeten we om de paar honderd meter pauzeren on op adem te komen. We drinken ook veel meer dan de afgelopen dagen. Tim en Daan helpen erg goed mee. Als je net een afdalinkje hebt gehad (waar je meestal maar kort van kunt genieten), je over een miniscuul watertje gaat, is meteen alle vaart eruit en klimmen we in de kleinste versnelling omhoog. Zo erg hadden we de etappe van vandaag niet ingeschat. We wisten wel dat we naar het één na hoogste punt van de reis zouden gaan.
De omgeving is weinig inspirerend. We rijden door boerenland en het is armoe troef hier. Een enkeling echter is druk bezig zijn huis of boerderij op te pimpen met verf. Vaak verschillende pasteltinten.
Tijdens een pauze zien we achter ons een ree oversteken. Ook zien we een dode slang op de weg, en volgens Tim een chinchilla (die op grotere hoogte leeft en wij ons intussen op deze hoogte hadden begeven).
Eindelijk, want het is het eerste dat we tegenkomen, een restaurant (waar ook wat leven in de brouwerij is, want vaak vraag je je af of eetgelegenheden of winkeltjes wel open zijn als je ze al als zodanig herkent) waar we ons te goed doen aan schnitzel, salade en friet en veel frisdrinken. Met deze bodem kunnen we het wel even uithouden.
Na deze lunch meteen weer een klim in en dan bereiken we langs de trolleybusbaan Mariánské Lázne, een heel toeristische plaats die bekend is om haar kuuroorden. Veel statige gebouwen met veel tierelantijnen en mooie kleuren. Maar ook hier geldt dat er nog veel gebouwen op een likje verf wachten. In de stad worden we een paar keer op de foto gezet. Als je de Tsjechische man probeert uit te leggen dat je onderweg bent van Amsterdam (om het gemakkelijk te houden voor het verhaal) naar Praag, haakt ie al af bij Amsterdam. Amsterdam, wat is dat? Ikke niet begrijpen.
We zijn een stukje gedaald in de stad en moeten er nu via de oostkant omhoog uit zien te komen. Een stevige beklimming over een paar kilometer, met enkele (semi)haarspeldbochtjes, neemt de nodige tijd in beslag. Zweten, afzien en doorgaan. Vwrstand op nul. Uiteindelijk komen we op 800 m hoogte in het Zadub-Zavisin. Een voldaan gevoel maakt zich van ons meester. Vanaf hier gaat het hoofdzakelijke bergafwaarts (helmen op!) en door licht glooiend landschap naar Teplá. Dit stuk landschap en dorpjes lijkt wat rijker en verzorgder. Net alsof we in een ander deel terecht zijn gekomen. Nu moeten de kilometers rap op de teller komen.
Het is al laat, 18.15 uur, dus we besluiten de camping besluiten de eerste camping bij Teplá te pakken en niet de geplande camping ca 20 km verder. Het is mooi geweest voor vandaag. Op de camping komen we oude bekende Praaggangers tegen en idereen is het erover eens dat vandaag de zwaarste dag van de reis tot nu toe is geweest. Ook zij hebben de nodige moeite ondervonden om de hellingen te bedwingen.
We gaan eerst wat vissen, genieten van koel drinken, voordat we de tent opzetten. Deze camping is overigens plezieriger (veel Tsjechen lijken meer te kamperen in huisjes/keten dan in tenten) dan de vorige. Sanitair ook wat beter en schoner.
De zon zien we prachtig oranjegekleurd aan de overkant van het spiegelgladde meer ondergaan. Een waarachtig mooie afsluiting van deze dag!
Het antwoord op Tim's merkenvraag van gisteren is: Arzberg. Dit is de plaats en het bekende merk waar we doorheen zijn gereden.
Vandaag geen nieuwe vraag van Tim.
Cheb - Teplá - 61 km
Als we de tent opendoen is het stuwmeer verdwenen. Verborgen in een dikke mist. Al snel echter wint de zon aan kracht en trekt de mist op.
We zijn gespaard gebleven door de tientallen dikke, vette, slijmerige naaktslakken. Slechts één lijkt de nacht dicht bij ons in de buurt te hebben doorgebracht en wel op een slipper. Goed schrobben om dat slijmspoor eraf te halen.
Een avontuur in WC en douche. Blijkt de WC niet functioneren, nou ja raadt het al, dat wordt een emmer water pakken om door te spoelen. We krijgen een visioen van de primitieve mandibak die in Aziatische landen wordt gebruikt.
Ken je dat, dat je staat te schateren in je zelf? Stel je voor dat je met je nog niet helemaal uitgeslapen hoofd de Tsjechische doucheruimte komt binnenlopen, waar je denkt te zien dat het schot tussen de twee armetierige wasbakkenrijen af en toe een spiegel heeft, en je staat voor een stuk om jezelf eens goed te bekijken, blijkt de spiegel een gat te zijn, zodat je toch enigszins voor paal staat. Niet gelovend steek ik ook nog eens mijn hand door het gat. Te bizar voor woorden.
We gaan op pad. We willen ca. 80 km doen vandaag, dat zou mooi zijn. Maar de zon brandt al heel fel zo in de ochtend, dus dat belooft nog wat te worden later vandaag.
We bereiken Cheb via een poort in de oude vestingswa, die ze aan het restaureren zijn. Niks Arbotechnisch verantwoord, gewoon oude stenen stuk voor stuk van grote hoogte naar beneden laten vallen. Levensgevaarlijk. Van het park proberen ze ook wat moois te maken. In het centrum trekken we kronen uit de muur en gaan we naar de grote Interspar om inkopen te doen. Leuk stadje met een leuke winkelstraat en plein.
De mensen staren ons aan en durven of willen geen contact maken. Het is net of het ze niet interesseert (kan natuurlijk) of dat ze niet gewend zijn contact te leggen. Ook het eerst wegkijken en dan heimelijk nakijken komt voor. Uiteraard maakt de taalbarrière het er niet makkelijker op, maar toch, het voelt allemaal anders dan in de "westerse" wereld.
We krijgen een traject voor de kiezen waar je "U" tegen mag zeggen. Dit blijkt de zwaarste en venijnigste etappe tot nu toe te worden. Au, au en nog eens au. Rothellingen, kort en zeer steil. Maar ook wat langere en behoorlijke steile. Regelmatig moeten we om de paar honderd meter pauzeren on op adem te komen. We drinken ook veel meer dan de afgelopen dagen. Tim en Daan helpen erg goed mee. Als je net een afdalinkje hebt gehad (waar je meestal maar kort van kunt genieten), je over een miniscuul watertje gaat, is meteen alle vaart eruit en klimmen we in de kleinste versnelling omhoog. Zo erg hadden we de etappe van vandaag niet ingeschat. We wisten wel dat we naar het één na hoogste punt van de reis zouden gaan.
De omgeving is weinig inspirerend. We rijden door boerenland en het is armoe troef hier. Een enkeling echter is druk bezig zijn huis of boerderij op te pimpen met verf. Vaak verschillende pasteltinten.
Tijdens een pauze zien we achter ons een ree oversteken. Ook zien we een dode slang op de weg, en volgens Tim een chinchilla (die op grotere hoogte leeft en wij ons intussen op deze hoogte hadden begeven).
Eindelijk, want het is het eerste dat we tegenkomen, een restaurant (waar ook wat leven in de brouwerij is, want vaak vraag je je af of eetgelegenheden of winkeltjes wel open zijn als je ze al als zodanig herkent) waar we ons te goed doen aan schnitzel, salade en friet en veel frisdrinken. Met deze bodem kunnen we het wel even uithouden.
Na deze lunch meteen weer een klim in en dan bereiken we langs de trolleybusbaan Mariánské Lázne, een heel toeristische plaats die bekend is om haar kuuroorden. Veel statige gebouwen met veel tierelantijnen en mooie kleuren. Maar ook hier geldt dat er nog veel gebouwen op een likje verf wachten. In de stad worden we een paar keer op de foto gezet. Als je de Tsjechische man probeert uit te leggen dat je onderweg bent van Amsterdam (om het gemakkelijk te houden voor het verhaal) naar Praag, haakt ie al af bij Amsterdam. Amsterdam, wat is dat? Ikke niet begrijpen.
We zijn een stukje gedaald in de stad en moeten er nu via de oostkant omhoog uit zien te komen. Een stevige beklimming over een paar kilometer, met enkele (semi)haarspeldbochtjes, neemt de nodige tijd in beslag. Zweten, afzien en doorgaan. Vwrstand op nul. Uiteindelijk komen we op 800 m hoogte in het Zadub-Zavisin. Een voldaan gevoel maakt zich van ons meester. Vanaf hier gaat het hoofdzakelijke bergafwaarts (helmen op!) en door licht glooiend landschap naar Teplá. Dit stuk landschap en dorpjes lijkt wat rijker en verzorgder. Net alsof we in een ander deel terecht zijn gekomen. Nu moeten de kilometers rap op de teller komen.
Het is al laat, 18.15 uur, dus we besluiten de camping besluiten de eerste camping bij Teplá te pakken en niet de geplande camping ca 20 km verder. Het is mooi geweest voor vandaag. Op de camping komen we oude bekende Praaggangers tegen en idereen is het erover eens dat vandaag de zwaarste dag van de reis tot nu toe is geweest. Ook zij hebben de nodige moeite ondervonden om de hellingen te bedwingen.
We gaan eerst wat vissen, genieten van koel drinken, voordat we de tent opzetten. Deze camping is overigens plezieriger (veel Tsjechen lijken meer te kamperen in huisjes/keten dan in tenten) dan de vorige. Sanitair ook wat beter en schoner.
De zon zien we prachtig oranjegekleurd aan de overkant van het spiegelgladde meer ondergaan. Een waarachtig mooie afsluiting van deze dag!
Het antwoord op Tim's merkenvraag van gisteren is: Arzberg. Dit is de plaats en het bekende merk waar we doorheen zijn gereden.
Vandaag geen nieuwe vraag van Tim.
1 augustus 2011
Marktredwitz - Cheb (CZ)
Maandag 1 augustus 2011 - Halve rustdag!
Marktredwitz - Cheb (CZ) - 28 km
Ontbijt met op verzoek (van met name Tim) gemaakte eieren met spek. Dit vormt een goede bodem.
Rustig laden we alles op de fiets, kopen de noodzakelijke eet- en drinkwaren naast het station tegenover het hotel en rijden de stad uit.
Vandaag een halve rustdag. We koersen naar de camping bij Cheb. 28 km maar. Dat is het plan.
Het is nog bewolkt, maar de temperatuur is OK om te fietsen. Via rustige wegen en fietspaden door weilanden, af en toe een hellinkje, rijden we door een stadje aan de voet van het Fichtelgebergte dat vroeger levendige porseleinhandel en mijnbouw had. We zien dat porselein er nog wordt gemaakt.
Het laatste stuk Duitsland gaat over een onverhard fietspad. Dalend komen we bij de grens met Tsjechië. Er is niemand anders dan wij. Stilte. We zijn net uit het bos gekomen. Voor ons zien we glooiende weilanden met vele soorten wilde bloemen en aan de randen bomen. Het fietspad aan de Tsjechische kant van de grens is goed geasfalteerd (subsidie gehad?). Er staan nog oude grenspalen met D respectievelijk C die de vroegere grensmarkering aangeven. Nu staan er ook twee granieten letters "EU" van ca. een meter hoog en nog een ander monument, een obelisk.
Het is warmer geworden, dus het ziet er naar uit dat het hogedrukgebied terrein wint. We rijden verder op de vluchtstrook van een grotere, weliswaar rustige, glooiende weg en slaan na een paar kilometer linksaf naar de camping aan een meer. Het is 13.00 uur, dus we hebben lekker nog veel tijd om te vissen (helaas deze keer geen prijs), te spelen op/met het zand bij het meer. Lekker in de blote bast, de zon brandt bij vlagen fel.
We hebben nog geen Tsjechische kronen kunnen tappen, maar euro's (uiteraard tegen een voor ons minder gunstige koers) worden de campingcheffin geaccepteerd.
De WC's en douches zijn agenebbes. Het ziet er allemaal oud en afgebladderd uit. Een verfje kan toch op z'n minst wel? De douchekop hangt niet aan de muur en moet je met één hand vasthouden. Deuren kunnen niet worden gesloten. Gras mag her en der ook wel gemaaid worden. Ook moet je hier je eigen WC papoer meenemen (gelukkig hebben we altijd een rolletje achter de hand). Er moet nog veel gebeuren hier om op een hogere standaard te komen. Tim en Daan zijn danig onder de indruk (wij ook trouwens) en wij proberen het verschil tussen de Nederlandse en Tsjechische economieën uit te leggen. Een wereld van verschil en we zijn benieuwd wat we de komende dagen gaan aantreffen.
We maken pannenkoeken; meel zat nog in de tassen en moet zo richting het einde van de tocht ook opgesoupeerd worden.
Antwoord op Tim's kanovraag: wij hebben in een (overwegend)blauwe kano gevaren.
Tim's merkenvraag van vandaag is: door welk plaatsje en (bekend) porseleinmerk zijn wij vandaag gereden? Een vraag van de buitencategorie :-0
Succes en we genieten ervan de reacties op de vragen binnen te krijgen!
Marktredwitz - Cheb (CZ) - 28 km
Ontbijt met op verzoek (van met name Tim) gemaakte eieren met spek. Dit vormt een goede bodem.
Rustig laden we alles op de fiets, kopen de noodzakelijke eet- en drinkwaren naast het station tegenover het hotel en rijden de stad uit.
Vandaag een halve rustdag. We koersen naar de camping bij Cheb. 28 km maar. Dat is het plan.
Het is nog bewolkt, maar de temperatuur is OK om te fietsen. Via rustige wegen en fietspaden door weilanden, af en toe een hellinkje, rijden we door een stadje aan de voet van het Fichtelgebergte dat vroeger levendige porseleinhandel en mijnbouw had. We zien dat porselein er nog wordt gemaakt.
Het laatste stuk Duitsland gaat over een onverhard fietspad. Dalend komen we bij de grens met Tsjechië. Er is niemand anders dan wij. Stilte. We zijn net uit het bos gekomen. Voor ons zien we glooiende weilanden met vele soorten wilde bloemen en aan de randen bomen. Het fietspad aan de Tsjechische kant van de grens is goed geasfalteerd (subsidie gehad?). Er staan nog oude grenspalen met D respectievelijk C die de vroegere grensmarkering aangeven. Nu staan er ook twee granieten letters "EU" van ca. een meter hoog en nog een ander monument, een obelisk.
Het is warmer geworden, dus het ziet er naar uit dat het hogedrukgebied terrein wint. We rijden verder op de vluchtstrook van een grotere, weliswaar rustige, glooiende weg en slaan na een paar kilometer linksaf naar de camping aan een meer. Het is 13.00 uur, dus we hebben lekker nog veel tijd om te vissen (helaas deze keer geen prijs), te spelen op/met het zand bij het meer. Lekker in de blote bast, de zon brandt bij vlagen fel.
We hebben nog geen Tsjechische kronen kunnen tappen, maar euro's (uiteraard tegen een voor ons minder gunstige koers) worden de campingcheffin geaccepteerd.
De WC's en douches zijn agenebbes. Het ziet er allemaal oud en afgebladderd uit. Een verfje kan toch op z'n minst wel? De douchekop hangt niet aan de muur en moet je met één hand vasthouden. Deuren kunnen niet worden gesloten. Gras mag her en der ook wel gemaaid worden. Ook moet je hier je eigen WC papoer meenemen (gelukkig hebben we altijd een rolletje achter de hand). Er moet nog veel gebeuren hier om op een hogere standaard te komen. Tim en Daan zijn danig onder de indruk (wij ook trouwens) en wij proberen het verschil tussen de Nederlandse en Tsjechische economieën uit te leggen. Een wereld van verschil en we zijn benieuwd wat we de komende dagen gaan aantreffen.
We maken pannenkoeken; meel zat nog in de tassen en moet zo richting het einde van de tocht ook opgesoupeerd worden.
Antwoord op Tim's kanovraag: wij hebben in een (overwegend)blauwe kano gevaren.
Tim's merkenvraag van vandaag is: door welk plaatsje en (bekend) porseleinmerk zijn wij vandaag gereden? Een vraag van de buitencategorie :-0
Succes en we genieten ervan de reacties op de vragen binnen te krijgen!
Bad Berneck i. Fichtelgeb. - Marktredwitz
Zondag 31 juli 2011 - Pannenbier in de mist!
Bad Berneck i. Fichtelgeb. - Marktredwitz - 51 km
Heerlijk geslapen onder onze dekbedjes. Comfortabel hoor om zo je klaar te maken voor op de fiets. Zo onder de warme douche, paar tasjes inpakken, geen tent afbreken, lekker ontbijtje geserveerd krijgen. Maar toch prefereren wij (bij goed weer) de camping. Daar heb je nog meer het gevoel van buiten leven, je hebt meer aanspraak met andere mensen, kids hebben de ruimte om te ravotten.
We draaien Bad Berneck links uit en beginnen aan de geleidelijke klim naar de hoogste top van onze reis in het Fichtelgebergte. Het is een relaxte klim. Ca. 10 km over een oude spoorlijn dus een stijgingspercentage van zo'n 3 à 4%. We beginnen langs de grote weg maar later gaat de grote weg verder van ons vandaan lopen en horen we het verkeer minder. We komen deze 10 km niemand tegen en rijden door het dichte naaldwoud. We zingen luidkeels "Daar hoog in de bergen, daar hoog in de bergen, etc." en bedenken steeds andere (uiteraard gekuiste) varianten.
Bovenaan deze geleidelijke klim gaan we toch even een galdiolenweg op (de dood of de gladiolen) d.w.z. 1 km steil naar het (ski)plaatsje Bischofsgrün. Rechts zien we waar in de winter de skilift is en er staat een werkloze pistenbulli (hoe schrijf je dat eigenlijk?). Bovenaan arriveren we op een plateautje en merken, zo stilstaand, dat het best erg koud is. Of zoals Tim zegt: als het in de zomer al zo koud is, hoe koud is het in de winter dan wel? Wel raar om de borden "Skiverleih" zo te zien hangen. In een bar drinken we wat warms.
We verlaten het plaatsje en zijn in staat om ons niet aan de route te houden. Niet erg, want op de GPS zien we dat we verderop wel weer op onze track komen. We krijgen een zeer steile klim van een paar honderd meter en bovenaan slaan we van het mooie asfalt linksaf een modderig zandpad op, dat nog steeds omhoog gaat. De banden hebben moeite los te komen uit de modder. Zo hard mogelijk doortrappen om te voorkomen dat we vast komen te zitten en oppassen dat we het pad niet afslippen. We zitten in de laaghangende bewolking en mist. Het heeft wel wat mystieks zo in het bos in de mist. Tim en Daan lopen een stukje.
Dan komen we bij een nu groene skipiste met sneeuwkanonnen. De draaiende stoeltjeslift gaat over ons heen. Links van ons is het middelstation waar de zomerrodelbaan begint. Helaas, tot grote teleurstelling van ons allemaal, is de baan nog te nat en daarom gesloten.
We gaan verder over het onverharde pad, door naaldwoud omgeven, grote granietblokken langs de kant, over lawaaiige beken en watervallen. Ziet er mooi ruig uit. Het is een werkelijk prachtige rit. De mooiste van de hele tocht tot dusver vinden wij. Ondanks dat het niet zonnig en warm is, het is wel droog. We bereiken het hoogste punt: 807 m. Pannenbier!
We dalen af, eerst over het bospad en later over de asfaltweg. In Fichtelberg doen we ons tegoed aan Jäger- en Pfefferschnitzel, Bratwurst en spaghetti. We moeten wel drie kwartier tot een uur wachten maar als het dan voor ons op tafel staat, smaakt het fantastisch en de flinke lappen vlees worden smakelijk verorberd.
We rijden nog een stukje door en willen in Rodenzenreuth een pensionnetje pakken. Een heerlijke lange lichte afdaling, deels over overharde weg, deels over een prachtig fietsepad met koninginneasfalt. Daarna moeten we nog een paar vervelend steile hellinkjes (ja, die kuitenbijters)overwinnen. We zien "vakantie bij de boer" en dat lijkt ons wel wat. Maar helaas, vol. De overbuurman heeft een Gasthof, maar gaat zelf met vakantie. Niet dus. Een ander pension geeft niet thuis. Weer een ander is ook vol. Ferienzeit.
We besluiten door te rijden en in vliegende vaart in de afdaling ratelt onze kilometerteller door. We komen Gridje en Frank tegen. "Eindelijk zien we jullie. We hebben al ruim een week geleden gehoord dat er twee mensen met kinderen onderweg zijn naar Praag." News travels fast, dat blijkt maar weer. We rijden met elkaar op, samen met twee anderen (Max en Aafke) naar de grotere plaats Marktredwitz. Daar volgt ieder z'n eigen koers om een hotel te vinden. Dat blijkt nog niet zo makkelijk. Veel dicht of vergane glorie. We eindigen samen met Gridje en Frank in een goed hotel tegenover het station. Vierbedkamer met bubblebad en TV (kids zetten hem meteen op Nickelodeon)!
We drinken en eten wat in het hotel en kletsen met de andere Praaggangers.
We hebben Wifi op de kamer, dus we kunnen weer foto's/filmpjes uploaden. Deze zijn toegevoegd aan de diavoorstelling.
Het antwoord op Tim's fietsvraag van gisteren: Koga (ondanks de spelfout in de naam Tretts (moet Trets zijn) hebben alle inzenders het goed beantwoord. De Kettwiesel, Trets en Pino zijn type fietsen van Hase.
Tim's vraag van vandaag: welke kleur heeft de kano waarin wij hebben gevaren?
Bad Berneck i. Fichtelgeb. - Marktredwitz - 51 km
Heerlijk geslapen onder onze dekbedjes. Comfortabel hoor om zo je klaar te maken voor op de fiets. Zo onder de warme douche, paar tasjes inpakken, geen tent afbreken, lekker ontbijtje geserveerd krijgen. Maar toch prefereren wij (bij goed weer) de camping. Daar heb je nog meer het gevoel van buiten leven, je hebt meer aanspraak met andere mensen, kids hebben de ruimte om te ravotten.
We draaien Bad Berneck links uit en beginnen aan de geleidelijke klim naar de hoogste top van onze reis in het Fichtelgebergte. Het is een relaxte klim. Ca. 10 km over een oude spoorlijn dus een stijgingspercentage van zo'n 3 à 4%. We beginnen langs de grote weg maar later gaat de grote weg verder van ons vandaan lopen en horen we het verkeer minder. We komen deze 10 km niemand tegen en rijden door het dichte naaldwoud. We zingen luidkeels "Daar hoog in de bergen, daar hoog in de bergen, etc." en bedenken steeds andere (uiteraard gekuiste) varianten.
Bovenaan deze geleidelijke klim gaan we toch even een galdiolenweg op (de dood of de gladiolen) d.w.z. 1 km steil naar het (ski)plaatsje Bischofsgrün. Rechts zien we waar in de winter de skilift is en er staat een werkloze pistenbulli (hoe schrijf je dat eigenlijk?). Bovenaan arriveren we op een plateautje en merken, zo stilstaand, dat het best erg koud is. Of zoals Tim zegt: als het in de zomer al zo koud is, hoe koud is het in de winter dan wel? Wel raar om de borden "Skiverleih" zo te zien hangen. In een bar drinken we wat warms.
We verlaten het plaatsje en zijn in staat om ons niet aan de route te houden. Niet erg, want op de GPS zien we dat we verderop wel weer op onze track komen. We krijgen een zeer steile klim van een paar honderd meter en bovenaan slaan we van het mooie asfalt linksaf een modderig zandpad op, dat nog steeds omhoog gaat. De banden hebben moeite los te komen uit de modder. Zo hard mogelijk doortrappen om te voorkomen dat we vast komen te zitten en oppassen dat we het pad niet afslippen. We zitten in de laaghangende bewolking en mist. Het heeft wel wat mystieks zo in het bos in de mist. Tim en Daan lopen een stukje.
Dan komen we bij een nu groene skipiste met sneeuwkanonnen. De draaiende stoeltjeslift gaat over ons heen. Links van ons is het middelstation waar de zomerrodelbaan begint. Helaas, tot grote teleurstelling van ons allemaal, is de baan nog te nat en daarom gesloten.
We gaan verder over het onverharde pad, door naaldwoud omgeven, grote granietblokken langs de kant, over lawaaiige beken en watervallen. Ziet er mooi ruig uit. Het is een werkelijk prachtige rit. De mooiste van de hele tocht tot dusver vinden wij. Ondanks dat het niet zonnig en warm is, het is wel droog. We bereiken het hoogste punt: 807 m. Pannenbier!
We dalen af, eerst over het bospad en later over de asfaltweg. In Fichtelberg doen we ons tegoed aan Jäger- en Pfefferschnitzel, Bratwurst en spaghetti. We moeten wel drie kwartier tot een uur wachten maar als het dan voor ons op tafel staat, smaakt het fantastisch en de flinke lappen vlees worden smakelijk verorberd.
We rijden nog een stukje door en willen in Rodenzenreuth een pensionnetje pakken. Een heerlijke lange lichte afdaling, deels over overharde weg, deels over een prachtig fietsepad met koninginneasfalt. Daarna moeten we nog een paar vervelend steile hellinkjes (ja, die kuitenbijters)overwinnen. We zien "vakantie bij de boer" en dat lijkt ons wel wat. Maar helaas, vol. De overbuurman heeft een Gasthof, maar gaat zelf met vakantie. Niet dus. Een ander pension geeft niet thuis. Weer een ander is ook vol. Ferienzeit.
We besluiten door te rijden en in vliegende vaart in de afdaling ratelt onze kilometerteller door. We komen Gridje en Frank tegen. "Eindelijk zien we jullie. We hebben al ruim een week geleden gehoord dat er twee mensen met kinderen onderweg zijn naar Praag." News travels fast, dat blijkt maar weer. We rijden met elkaar op, samen met twee anderen (Max en Aafke) naar de grotere plaats Marktredwitz. Daar volgt ieder z'n eigen koers om een hotel te vinden. Dat blijkt nog niet zo makkelijk. Veel dicht of vergane glorie. We eindigen samen met Gridje en Frank in een goed hotel tegenover het station. Vierbedkamer met bubblebad en TV (kids zetten hem meteen op Nickelodeon)!
We drinken en eten wat in het hotel en kletsen met de andere Praaggangers.
We hebben Wifi op de kamer, dus we kunnen weer foto's/filmpjes uploaden. Deze zijn toegevoegd aan de diavoorstelling.
Het antwoord op Tim's fietsvraag van gisteren: Koga (ondanks de spelfout in de naam Tretts (moet Trets zijn) hebben alle inzenders het goed beantwoord. De Kettwiesel, Trets en Pino zijn type fietsen van Hase.
Tim's vraag van vandaag: welke kleur heeft de kano waarin wij hebben gevaren?
Abonneren op:
Posts (Atom)