Beaune - Tournon

Dinsdag 27 juli 2010 - Treinen van Beaune naar Tain-l'Hermitage, 9 km gefietst naar Tournon

We kunnen rustig aandoen, om 11.53 uur gaat de trein van Beaune naar Lyon. De dag begint druilerig. Op de camping hebben ze nog wat brood en croissants voor ons, dat was gisteren namelijk uitverkocht. We breken op en ontbijten.

Op het station aangekomen vragen we aan het stationspersoneel hoe we met onze fietsen aan de overkant op perron 2 moeten komen. Twee mannen krabben vertwijfeld op hun hoofd. Dat zijn wel lange fietsen he? Die passen nooit in de trein. Lekker dan, maar we laten ons niet zomaar aan de kant zetten. Nota bene is een van de mannen degene die ons gisteren de kaartjes verkocht en aan wie we expliciet hebben gemeld dat we twee tandems bij ons hebben. "Kan het nou wel of kan het nou niet?",  vroegen we toen de mannen over het officiele reglement begonnen en het niet zou mogen. Waarschijnlijk door onze stelligheid (we moesten deze trein wel nemen om geen onoverkomelijke reisachterstand op te lopen) zette een van de mannen zijn pet op en gebaarde ons hem te volgen, helemaal naar het eind van perron 1 om daar het spoor over te steken en bij perron 2 aan te komen. Er werd een belletje naar de trein gepleegd. We moeten de achterste wagon van de trein proberen.

De trein arriveert en we tillen eerst de fietsen erin en daarna de bagage. Tim en Daan zoeken al een plaatsje. In de trein is het helemaal niet druk en we belanden in een ruimte die zo groot is als een balzaal. Hoezo onze fietsen zouden niet in de trein passen? Geen enkel probleem. Zelf gaan we in een 8-persoonscoupe zitten, voorzien van 220 V zodat de accu weer opgeladen kan worden. Luxe hoor.

Circa 1 uur en 40 minuten later bereiken we Lyon en ervaren we weer eens de drukte van een grote stad. We hebben een klein uur overstaptijd. De trein naar Tain-l'Hermitage is nog makkelijker om de fietsen in te krijgen omdat deze gelijkvloers is met het perron. 50 minuten duurt dit deel van de reis.

Aangekomen in Tain zien we de beperking van een klein station. Er is geen lift en geen mogelijkheid om de rails over te steken met de fietsen. Dat wordt vijf keer heen en weer lopen, trap af en trap op. Zweten we toch nog een beetje, want van het druilerige weer zitten we nu (opeens) in het warme weer.

We doen bij de eerste supermarkt die we tegenkomen boodschappen en fietsen de brug over de Rhone naar Tournon over. Welkom in de Ardeche.

Een paar kilometer verder bevindt zich een aantal campings langs het riviertje le Doux. We pakken de eerste die een zwembad heeft. Meteen bij het regelen van de slaapplaats koop ik die (noodzakelijke) strakke zwembroek die aan een rekje hangt, omdat ook hier de zwemboxer een verboden middel is. We laten nog maar even in het midden of een foto geupload wordt... In ieder geval nemen we een frisse duik in het zwembad.

We eten vervolgens in het restaurant van de camping en gaan daarna naar de rivier om over de in het water liggende stenen te klauteren. Daan ligt als eerste met zijn gat in het water en de waterpret wordt hierdoor alleen maar vergroot.

Hoewel we een groot deel van de bergen van het Centraal Massief hebben weten te omzeilen, ontkomen we er niet aan om tenminste een paar "colletjes" te nemen. We zijn tot de conclusie gekomen dat niet alle spullen die we mee hebben zijn gebruikt, zoals lange broek, dichte schoenen, aantal spelletjes. Ook hebben we een paar boekjes uitgelezen of niet meer nodig. Met dank aan de familie Krijnen die zo aardig is twee plastic tasjes met spullen van ons mee te nemen naar Nederland, kunnen wij enkele kilo's lichter de volgende etappes rijden.

We genieten van de afwisseling om nu in het wat ruigere landschap van Zuid-Frankrijk te zijn. Het geluid van de vele krekels is ook weer terug.